Είναι ευκαιρία στη θέση αυτή να ξεκαθαρίζω μερικά πράγματα, για να μην  υπάρξουν παρεξηγήσεις από οποιαδήποτε πλευρά. Στη διάρκεια της ζωής μου έζησα πολλές αλλαγές. Σπίτια που κατοικούσα, πόλεις που έζησα, ανθρώπους που γνώρισα, φίλους που απόκτησα και με τίμησαν με την προσοχή και την αγάπη τους. Ένα από τα βασικά μου χαρακτηριστικά ήταν η επιθυμία για γνώση, η αυξημένη περιέργεια για τα συμβαίνοντα στην κοινωνία που ζούσα. Καθώς περνάει ο χρόνος ο καθένας πλουτίζει από διαβάσματα και προσωπικές εμπειρίες τις γνώσεις του και διαμορφώνει απόψεις και χαρακτήρα.

 Χοντρικά θα μπορούσα να πω πως υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπινων χαρακτήρων. Αυτοί που από νωρίς διαμορφώνουν τις τελικές απόψεις τους είτε γιατί το στενό οικογενειακό περιβάλλον το επιβάλλει - και δεν εννοώ βιαίως- είτε γιατί λόγω χαρακτήρα εφησυχάζουν στις πρώτες εντυπώσεις, είτε καμιά  φορά γιατί τη σταθερότητα των απόψεων τη θεωρούν ως ένα στοιχείο εντιμότητας. Άποψη βεβαίως που επιδέχεται κριτική

 Η δεύτερη κατηγορία απαρτίζεται από ανθρώπους με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες. Η μεγάλη πλειοψηφία στη κατηγορία είναι εκείνοι που προσεγγίζουν  την εκάστοτε ηγεσία ελπίζοντας στα δυνατά ωφελήματα που ενδεχομένως θα έχει μια τέτοια συμπεριφορά. Στη χώρα μας αυτή η κατηγορία των ανθρώπων είναι πολυπληθής και υπεύθυνη αρκετών από τα δεινά που έζησε διαχρονικά η πατρίδα μας.

 Όμως στη δεύτερη αυτή κατηγορία υπάρχουν και μερικοί που αδιακόπως ψάχνονται, βλέπουν πλευρές τις ζωής που στην πρώτη φάση δεν τις γνώριζαν ή αθελήτως τις υποτίμησαν και υπερτίμησαν. Έτσι στη διαχρονική πορεία της ζωής αλλάζουν απόψεις, ακόμα και ιδεολογικές παραδοχές. Νομίζω ότι  εγώ σε αυτήν την τελευταία κατηγορία ανήκω.

Στη διαχρονική μου πορεία υπήρξαν πολλές αλλαγές. Έζησα σε διάφορα στέκια και καλύφτηκα από διαφορετικούς ιδεολογικούς μανδύες.  Τώρα είμαι στη φάση που πιστεύω πως δε χρειάζομαι τέτοιου είδους φορεσιές. Σε όλους τους χώρους που πέρασα γνώρισα ανθρώπους που τους εκτίμησα και ζήλευσα χαρακτηριστικά τους. Γνώρισα και πολλούς που με ενόχλησαν για διάφορους λόγους κι εφόσον μπορούσα φρόντισα να απομακρυνθώ  από κοντά τους.

 Θα ήθελα ξεκάθαρα να δηλώσω ότι καμιά από τις φάσεις που έζησα δεν την σβήνω, αφού αποτελούν κομμάτια της ζωής μου. Σε κάθε βήμα κέρδισα γνώσεις, εμπειρίες, φίλους, αλλά έζησα κι άσχημες μνήμες. Αυτός ο αχταρμάς είναι η ζωή. Τα απόλυτα, οι αποκλειστικότητες και τα πάσης φύσεως κολλήματα  είναι βαρίδια που πρέπει εγκαίρως ν’ απορριφθούν. Να κλείσω την παρέμβασή μου με τον ηλικιακό παράγοντα, Μου φαίνεται παράξενο έως ύποπτο μέσα στη διάβα των δεκαετιών κάποιος να μένει κολλημένος στις νεανικές ψευδαισθήσεις του. Δύσκολή η εξήγηση