ο π η γ ά δ ι
Για τον κάθε άνθρωπο η δική του ζωή είναι ένα σκεπασμένο πηγάδι άγνωστου βάθους, που γεμίζει μ’ έναν ορισμένο ρυθμό. Λίγο πριν το νερό φτάσει στο χείλος του υπάρχει μια προειδοποιητική έξοδος. Όταν δεις να αρχίσει η ροή του νερού απ’ αυτήν να ξέρεις ότι φτάνει η ώρα για το τελευταίο ταξίδι. Οι έκτακτοι θάνατοι καλύπτονται από ξαφνικές πλημμύρες κι απότομα ξεχειλίσματα.
Αναρωτιέσαι: Θα μπορούσε ποτέ ο άνθρωπος να αποκτήσει το δικαίωμα ή την ικανότητα να σηκώνε...ι εγκαίρως το καπάκι και να βλέπει τα χρονικά περιθώρια που έχει; Να ξέρει να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες που εν ζωή έχει; Δε θα ήταν τότε καλύτερος ο κόσμος μας;
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, γιατί υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, όπως ισχύει σε κάθε θέμα. Μήπως η γνώση της κρίσιμης ώρας αντί να ηρεμήσει τα πράγματα δημιουργεί νέες αναστατώσεις; Σίγουρα η απώλεια της έκπληξης μετριάζει την ομορφιά της ζωής και την τοποθετεί σε στενά καλούπια. Υπάρχει ακόμα και η διάσταση του θρησκευόμενου ανθρώπου που η γνώση του τέλους, του δίνει ασφαλή περιθώρια για την τελική αίτηση συγχώρεσης των εν ζωή αμαρτημάτων. Η ειλικρίνεια του αιτήματος συγχώρεσης αφήνεται βεβαίως στην κρίση του αντίστοιχου Θεού.
Κι εγώ που δεν έχω τέτοιου είδους διλήμματα ομολογώ ειλικρινά ότι δε θα μου άρεσε η εν των προτέρων γνώση της εξόδου…. Άλλωστε υπάρχει και η εναλλακτική λύση. Κάθε μέρα να έχεις τακτοποιημένες τις υποχρεώσεις σου