ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΕΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ
Μνήμη ψυχής 176 χρόνων
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Τι κοινό έχουν ο ζωγράφος Αλέξης Ακριθάκης, ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης, ο συγγραφέας-σκηνοθέτης Χρήστος Βακαλόπουλος, ο Γιάννης Βούρος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, ο Ντένης Ζαχαρόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης, ο ζωγράφος Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ο Γιώργος Λούκος, πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ο συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο πανεπιστημιακός και βουλευτής Γιάννης Πανούσης, ο ακαδημαϊκός και ζωγράφος Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, ο Αρχιεπίσκοπος των εν Αθήναις Καθολικών Νικόλαος;
Ο κατάλογος των αποφοίτων του Λεοντείου Λυκείου είναι μεγάλος, όπως και η μακραίωνη ιστορία περίπου δύο αιώνων λειτουργίας στην Αθήνα. Ντοκουμέντα και κειμήλια του εκπαιδευτικού αυτού Ιδρύματος θα έχουν την ευκαιρία να δουν οι επισκέπτες στο Μουσείο των Μαριανών Αδελφών «Musee des Freres Maristes & du Lycee Leonin», που ανοίγει τις πόρτες του σε μαθητές, γονείς, αποφοίτους, φιλότεχνους, εκπαιδευτικές κοινότητες, μελετητές, καθώς και στο ευρύ κοινό την Τετάρτη, ώρα 20.00, στο κτήριο της οδού Νεϊγί 17, Ανω Πατήσια.
Πρώτο μουσείο
Οι μνήμες, οι παραδόσεις, οι αξίες, η ιστορία του Λεοντείου Λυκείου κληρο-δοτούνται στις νέες γενιές μέσα από το μουσείο του εκπαιδευτικού ιδρύματος «Για πρώτη φορά στα ελληνικά εκπαιδευτικά δεδομένα οργανώνεται ένα μουσείο με βασικό σκοπό την πολυδιάστατη λειτουργία του ως χώρος μνήμης, εκμάθησης και αναψυχής και για το λόγο αυτό δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη μουσειολογική μελέτη από τη Λουίζα Καραπιδάκη, ώστε οι πληροφορίες να είναι σαφείς και τεκμηριωμένες και να δίδονται με εύληπτο τρόπο, συμβάλλοντας και στην τέρψη της ψυχής», σημειώνει ο Δημήτρης Κώστας, γενικός διευθυντής Λεοντείου Λυκείου Πατησίων και καταλήγει:
«Αλλωστε, είναι προφανές ότι το μονογραφικό μουσείο ενός σχολείου που έχει διανύσει 176 χρόνια ζωής, προσφέρει ποικίλο υλικό με στόχο ένα πολύπλευρο διδακτικό ρόλο, τόσο για την ιστορία του ως εκπαιδευτήριο, όσο και για το τάγμα των Μαριανών Αδελφών (Freres Maristes) που το διοικεί. Επίσης, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ως χώρος μνήμης, αφού στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτήριο, δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής της εποχής του, το οποίο σε μία δεκαετία θα συμπληρώσει 100 χρόνια από την κατασκευή του».
«Το Μουσείο του Λεοντείου Λυκείου θα είναι και ένας χώρος αναψυχής, όπως οφείλουν να είναι τα μουσεία σήμερα και γι' αυτό δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη μουσειολογική μελέτη, ώστε οι πληροφορίες να είναι σαφείς και τεκμηριωμένες και να δίδονται με εύληπτο τρόπο ώστε να αποτελούν και τέρψη της ψυχής», υπογραμμίζει η Λουίζα Καραπιδάκη, υπεύθυνη μουσειολογικής μελέτης. «Αλλωστε, είναι προφανές ότι το μουσείο ενός σχολείου που έχει διανύσει πάνω από μία εκατονταετία και προσφέρει ποικίλο υλικό μπορεί να έχει έναν πολύπλευρο διδακτικό ρόλο, τόσο για την ιστορία του ίδιου του σχολείου, όσο και για την ιστορία του εκπαιδευτικού τάγματος. Ο επισκέπτης του μουσειακού χώρου αντιλαμβάνεται την ιστορία των Μαριανών Αδελφών στην Ελλάδα και του Λεοντείου Λυκείου ως οντότητα και όχι ως αποσπασματικά σύνολα».
«Η ιστορία, προσωπική, θεσμική, κοινωνική, εκπαιδευτική, πρέπει να γράφεται και να καταγράφεται. Οι μνήμες, οι παραδόσεις, οι αξίες μένουν ζωντανές και «κληρονομούνται» στις επόμενες γενιές όταν έχουν βρει τη θέση που τους ανήκει στους χώρους όπου διαμορφώθηκαν», προσθέτει ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης. «Το Μουσείο του Λεοντείου Λυκείου πρέπει να γίνει το ταχύτερο δυνατό και έχουμε χρέος όλοι εμείς οι απόφοιτοι, αλλά και όλοι οι δάσκαλοι, να συμβάλλουμε σ' αυτό. Το ιστορείν και εξιστορείν του παιδαγωγικού και κοινωνικού έργου του Λεοντείου δεν αποτελεί απλά φωτισμένη επιλογή της Σχολής και των εμπνευστών της αλλά ένα όραμα ζωής που όλοι εμείς που ζήσαμε τα καλύτερά μας χρόνια στο σχολείο αυτό περιμένουμε με ιδιαίτερη συγκίνηση».
Ανάμεσα στα εκθέματα της ιστορίας των δύο σχολείων συγκαταλέγονται και έργα αποφοίτων που διέπρεψαν στην Τέχνη και τα Γράμματα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, τιμώντας τους μαθητές που κάθισαν στα θρανία των δύο παραρτημάτων του Λεοντείου Λυκείου: Ωρες λειτουργίας: έως και τις 20 Ιουλίου καθημερνά, εκτός Σαββάτου και Κυριακής 09.00-13.00.
Από το 1838
Η ιστορία του Λεοντείου αρχίζει το 1838 όταν ο Διοικητής Αττικής έδωσε στον καθολικό ιερέα Κωνσταντίνο Σαργολόγο άδεια ίδρυσης δημοτικού σχολείου που πήρε το όνομα του πολιούχου της Αθήνας Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου και λειτούργησε στην Πλάκα. Το 1889, έπειτα από προσπάθειες του Καθολικού Επισκόπου Αθηνών επεκτάθηκε σε σχολείο με δύο κύκλους σπουδών (στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση) και ονομάστηκε «Λεόντειο Λύκειο» Αγίου Διονυσίου, προς τιμήν του Πάπα Λέοντος ΙΓ', ο οποίος υποστήριξε οικονομικά το εγχείρημα. Το 1897 το σχολείο μεταφέρθηκε σε νεοκλασικό κτήριο της οδού Σίνα 4, απέναντι από την Ακαδημία Αθηνών, όπου λειτούργησε μέχρι και το 1962, έτος μεταφοράς του στη Νέα Σμύρνη. Αργότερα (1907), ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος, επιθυμώντας να βελτιώσει το επίπεδο σπουδών, ανέθεσε τη διεύθυνσή του στη Μοναχική Κοινότητα των Μαριανών Αδελφών (ιδρυτής Marcellin Champagnat), με αναγνωρισμένες εκπαιδευτικές ικανότητες, η οποία προέβη στην αναδιοργάνωση των σπουδών, την ανανέωση των παιδαγωγικών μεθόδων και στόχων, με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των μαθητών και την ακμή του σχολείου.
Λόγω των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών, το 1924 δημιουργήθηκε νέο κτήριο στην περιοχή «Αλυσίδα» στο τέρμα Πατησίων, όπου υπήρχαν ελαιώνες, πατατοφυτείες, λαχανοκαλλιέργειες και ελάχιστες καλοκαιρινές επαύλεις πλούσιων Αθηναίων. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου τα σχολεία διέκοψαν τη λειτουργία τους και το συγκρότημα των Πατησίων μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών. Στη γερμανική Κατοχή τα σχολεία χρησιμοποιήθηκαν ως κέντρα οργάνωσης και διανομής συσσιτίων από τους Μαριανούς Αδελφούς. Το 1962 το Λεόντειο Λύκειο της οδού Σίνα μεταστεγάστηκε σε νέο συγκρότημα στη Νέα Σμύρνη, όπου λειτουργεί έως σήμερα.
Μνήμη ψυχής 176 χρόνων
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Τι κοινό έχουν ο ζωγράφος Αλέξης Ακριθάκης, ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης, ο συγγραφέας-σκηνοθέτης Χρήστος Βακαλόπουλος, ο Γιάννης Βούρος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, ο Ντένης Ζαχαρόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης, ο ζωγράφος Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ο Γιώργος Λούκος, πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ο συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο πανεπιστημιακός και βουλευτής Γιάννης Πανούσης, ο ακαδημαϊκός και ζωγράφος Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, ο Αρχιεπίσκοπος των εν Αθήναις Καθολικών Νικόλαος;
Ο κατάλογος των αποφοίτων του Λεοντείου Λυκείου είναι μεγάλος, όπως και η μακραίωνη ιστορία περίπου δύο αιώνων λειτουργίας στην Αθήνα. Ντοκουμέντα και κειμήλια του εκπαιδευτικού αυτού Ιδρύματος θα έχουν την ευκαιρία να δουν οι επισκέπτες στο Μουσείο των Μαριανών Αδελφών «Musee des Freres Maristes & du Lycee Leonin», που ανοίγει τις πόρτες του σε μαθητές, γονείς, αποφοίτους, φιλότεχνους, εκπαιδευτικές κοινότητες, μελετητές, καθώς και στο ευρύ κοινό την Τετάρτη, ώρα 20.00, στο κτήριο της οδού Νεϊγί 17, Ανω Πατήσια.
Πρώτο μουσείο
Οι μνήμες, οι παραδόσεις, οι αξίες, η ιστορία του Λεοντείου Λυκείου κληρο-δοτούνται στις νέες γενιές μέσα από το μουσείο του εκπαιδευτικού ιδρύματος «Για πρώτη φορά στα ελληνικά εκπαιδευτικά δεδομένα οργανώνεται ένα μουσείο με βασικό σκοπό την πολυδιάστατη λειτουργία του ως χώρος μνήμης, εκμάθησης και αναψυχής και για το λόγο αυτό δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη μουσειολογική μελέτη από τη Λουίζα Καραπιδάκη, ώστε οι πληροφορίες να είναι σαφείς και τεκμηριωμένες και να δίδονται με εύληπτο τρόπο, συμβάλλοντας και στην τέρψη της ψυχής», σημειώνει ο Δημήτρης Κώστας, γενικός διευθυντής Λεοντείου Λυκείου Πατησίων και καταλήγει:
«Αλλωστε, είναι προφανές ότι το μονογραφικό μουσείο ενός σχολείου που έχει διανύσει 176 χρόνια ζωής, προσφέρει ποικίλο υλικό με στόχο ένα πολύπλευρο διδακτικό ρόλο, τόσο για την ιστορία του ως εκπαιδευτήριο, όσο και για το τάγμα των Μαριανών Αδελφών (Freres Maristes) που το διοικεί. Επίσης, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ως χώρος μνήμης, αφού στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτήριο, δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής της εποχής του, το οποίο σε μία δεκαετία θα συμπληρώσει 100 χρόνια από την κατασκευή του».
«Το Μουσείο του Λεοντείου Λυκείου θα είναι και ένας χώρος αναψυχής, όπως οφείλουν να είναι τα μουσεία σήμερα και γι' αυτό δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη μουσειολογική μελέτη, ώστε οι πληροφορίες να είναι σαφείς και τεκμηριωμένες και να δίδονται με εύληπτο τρόπο ώστε να αποτελούν και τέρψη της ψυχής», υπογραμμίζει η Λουίζα Καραπιδάκη, υπεύθυνη μουσειολογικής μελέτης. «Αλλωστε, είναι προφανές ότι το μουσείο ενός σχολείου που έχει διανύσει πάνω από μία εκατονταετία και προσφέρει ποικίλο υλικό μπορεί να έχει έναν πολύπλευρο διδακτικό ρόλο, τόσο για την ιστορία του ίδιου του σχολείου, όσο και για την ιστορία του εκπαιδευτικού τάγματος. Ο επισκέπτης του μουσειακού χώρου αντιλαμβάνεται την ιστορία των Μαριανών Αδελφών στην Ελλάδα και του Λεοντείου Λυκείου ως οντότητα και όχι ως αποσπασματικά σύνολα».
«Η ιστορία, προσωπική, θεσμική, κοινωνική, εκπαιδευτική, πρέπει να γράφεται και να καταγράφεται. Οι μνήμες, οι παραδόσεις, οι αξίες μένουν ζωντανές και «κληρονομούνται» στις επόμενες γενιές όταν έχουν βρει τη θέση που τους ανήκει στους χώρους όπου διαμορφώθηκαν», προσθέτει ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης. «Το Μουσείο του Λεοντείου Λυκείου πρέπει να γίνει το ταχύτερο δυνατό και έχουμε χρέος όλοι εμείς οι απόφοιτοι, αλλά και όλοι οι δάσκαλοι, να συμβάλλουμε σ' αυτό. Το ιστορείν και εξιστορείν του παιδαγωγικού και κοινωνικού έργου του Λεοντείου δεν αποτελεί απλά φωτισμένη επιλογή της Σχολής και των εμπνευστών της αλλά ένα όραμα ζωής που όλοι εμείς που ζήσαμε τα καλύτερά μας χρόνια στο σχολείο αυτό περιμένουμε με ιδιαίτερη συγκίνηση».
Ανάμεσα στα εκθέματα της ιστορίας των δύο σχολείων συγκαταλέγονται και έργα αποφοίτων που διέπρεψαν στην Τέχνη και τα Γράμματα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, τιμώντας τους μαθητές που κάθισαν στα θρανία των δύο παραρτημάτων του Λεοντείου Λυκείου: Ωρες λειτουργίας: έως και τις 20 Ιουλίου καθημερνά, εκτός Σαββάτου και Κυριακής 09.00-13.00.
Από το 1838
Η ιστορία του Λεοντείου αρχίζει το 1838 όταν ο Διοικητής Αττικής έδωσε στον καθολικό ιερέα Κωνσταντίνο Σαργολόγο άδεια ίδρυσης δημοτικού σχολείου που πήρε το όνομα του πολιούχου της Αθήνας Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου και λειτούργησε στην Πλάκα. Το 1889, έπειτα από προσπάθειες του Καθολικού Επισκόπου Αθηνών επεκτάθηκε σε σχολείο με δύο κύκλους σπουδών (στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση) και ονομάστηκε «Λεόντειο Λύκειο» Αγίου Διονυσίου, προς τιμήν του Πάπα Λέοντος ΙΓ', ο οποίος υποστήριξε οικονομικά το εγχείρημα. Το 1897 το σχολείο μεταφέρθηκε σε νεοκλασικό κτήριο της οδού Σίνα 4, απέναντι από την Ακαδημία Αθηνών, όπου λειτούργησε μέχρι και το 1962, έτος μεταφοράς του στη Νέα Σμύρνη. Αργότερα (1907), ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος, επιθυμώντας να βελτιώσει το επίπεδο σπουδών, ανέθεσε τη διεύθυνσή του στη Μοναχική Κοινότητα των Μαριανών Αδελφών (ιδρυτής Marcellin Champagnat), με αναγνωρισμένες εκπαιδευτικές ικανότητες, η οποία προέβη στην αναδιοργάνωση των σπουδών, την ανανέωση των παιδαγωγικών μεθόδων και στόχων, με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των μαθητών και την ακμή του σχολείου.
Λόγω των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών, το 1924 δημιουργήθηκε νέο κτήριο στην περιοχή «Αλυσίδα» στο τέρμα Πατησίων, όπου υπήρχαν ελαιώνες, πατατοφυτείες, λαχανοκαλλιέργειες και ελάχιστες καλοκαιρινές επαύλεις πλούσιων Αθηναίων. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου τα σχολεία διέκοψαν τη λειτουργία τους και το συγκρότημα των Πατησίων μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών. Στη γερμανική Κατοχή τα σχολεία χρησιμοποιήθηκαν ως κέντρα οργάνωσης και διανομής συσσιτίων από τους Μαριανούς Αδελφούς. Το 1962 το Λεόντειο Λύκειο της οδού Σίνα μεταστεγάστηκε σε νέο συγκρότημα στη Νέα Σμύρνη, όπου λειτουργεί έως σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου