Ιστορικό
Η ίδρυση του Γηροκομείου Ληξουρίου οφείλεται στην πρωτοβουλία του αειμνήστου συμπολίτου μας ιατρού Βικεντίου Χαριτάτου στον οποίο δικαίως ανήκει ο τίτλος του ιδρυτού.
Προικισμένος με ευγενή και φιλάνθρωπα συναισθήματα προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του ειδικά στους φτωχούς εντελώς δωρεάν. Ερχόμενος σε επαφή, λόγω του επαγγέλματός του, με όλες τις κοινωνικές τάξεις σύντομα διαπίστωσε ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων ...που έχουν ανάγκη βοήθειας και φροντίδας. Έτσι κατέληξε στην σκέψη ότι πρέπει να υπάρξει οργανωμένη βοήθεια. Η πρώτη του κίνηση ήταν ο έρανος υπέρ των αναξιοπαθούντων και η περιφορά δίσκου τις Κυριακές και τις εορτάσιμες ημέρες στον Ιερό Ναό Παντοκράτορα.

Σύμφωνα με το αρχικό καταστατικό του ιδρύματος το οποίο συντάχθηκε το 1914 ονομάστηκε σε Γηροκομείο Ληξουρίου. Το 1920 με τροποποίηση του αρχικού καταστατικού το ίδρυμα Γεροκομείο Ληξουρίου μετονομάστηκε σε Φιλανθρωπικά Ιδρύματα Ληξουρίου και στον αρχικό σκοπό της περίθαλψης ηλικιωμένων προστέθηκε και η περίθαλψη νηπίων και ορφανών πολέμου, οπότε η λειτουργία του διευρύνθηκε και με τμήμα Ορφανοτροφείου. Τα ορφανά αυτά, όταν συμπλήρωναν την κατάλληλη ηλικία ή πήγαιναν Δημοτικό ή στην Βαλλιάνειο Επαγγελματική Σχολή στο τμήμα Υφαντουργίας κατά προτίμηση τα κορίτσια και στο τμήμα Ξυλουργικών τα αγόρια έτσι ώστε να αποκτήσουν ένα ευπρεπές βιοποριστικό επάγγελμα.

Όπως προαναφέρθηκε η λειτουργία του ιδρύματος άρχισε κατά το έτος 1914. Κατά τα πρώτα έτη της λειτουργίας του ενισχύθηκε οικονομικά από φιλάνθρωπους συμπολίτες μας όπως οι Χαράλαμπος Τυπάλδος – Φορέστης, Νικόλαος Τυπάλδος - Χαριτάτος και Γεράσιμος Λιβιεράτος – Ραλλάτος. Σημαντική ενίσχυση είναι και η ετήσια τακτική επιχορήγηση της Διαχειριστικής Επιτροπής του Βαλλιανείου Κληροδοτήματος από το 1921, όπου διέθεσε και την απαιτούμενη δαπάνη για την ανέργεση του κτιρίου του ιδρύματος.
Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου λόγω των βομβαρδισμών όλος ο πληθυσμός του Ληξουρίου και κατ’ ανάγκη και οι τρόφιμοι του ιδρύματος, σκορπίστηκαν στην ύπαιθρο και συγκεκριμένα στο σπίτι που παραχώρησε ευγενικά η αείμνηστη Ερατώ Λιβιεράτου στο Λογγό. Το κτίριο των Φ.Ι.Λ είχε καταληφθεί από τα εχθρικά στρατεύματα.
Δεύτερη διακοπή της λειτουργίας των Φ.Ι.Λ έγινε το 1953 με τον καταστρεπτικό σεισμό που έπληξε την Κεφαλονιά εξαιτίας του οποίου οι ηλικιωμένοι μεταφέρθηκαν στο Γηροκομείο Κέρκυρας και τα ορφανά στο ορφανοτροφείο Βούλας.
Αφού αποκαταστάθηκαν οι ζημιές που προξενήθηκαν στο κτίριο εξαιτίας του σεισμού (με την ενίσχυση της Γαλλικής Κυβέρνησης με την μεσολάβηση του αξιότιμου συμπολίτη μας Σπύρου Τυπάλδου), η λειτουργία του ιδρύματος επαναλήφθει το 1957 και συνεχίζεται ως σήμερα μόνο όμως με το τμήμα του Γηροκομείου, γιατί δεν υπήρχαν πλέον αιτήσεις για ορφανά οπότε και η λειτουργία του Ορφανοτροφείου διεκόπη.

Ιστορικες



Ορφανοτροφείο



Γηροκομείο

Δείτε περισσότερα