Η Ζ Ω Η
Ο ένας;
Γκρεμίζει τις γέφυρες, κόβει τα σημεία επαφής
βαθαίνει το χάσμα του μίσους και της διχόνοιας
Κι ο άλλος; ...
Επίμονα και πεισματικά, μέσα απ’ τα χαλάσματα,
ξεδιαλέγει πέτρες που τοποθετεί με μια σειρά
ελπίζοντας, έστω ουτοπικά,
να τα ξαναφτιάξει όπως ήταν
Δυο δράσεις αντίρροπες,
δυο άνθρωποι διαφορετικοί
Κι όμως κάπου και κάποτε
θα συναντηθούν
Δε γίνεται αλλιώς!
Η αισιόδοξη αυτή προοπτική έχει την ερμηνεία της
Οι άνθρωποι είναι φθαρτοί,
έρχονται και φεύγουν.
Η ζωή όμως αθάνατη