Β ) Ιστορικά Σχολεία των Πατησίων
Μαριάνθη Μπέλλα Εκπαιδευτικός Δ.Ε.
ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ
Από τα χρόνια του Μεσοπολέμου στη χώρα μας αναπτύχτηκε η ιδιωτική εκπαίδευση η οποία κάλυψε κενά της κρατικής εκπαίδευσης που οφείλονταν είτε στην αδυναμία ίδρυσης πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σχολείων είτε στην βραδύτητα με την οποία ανταποκρινόταν στις νέες κοινωνικο-οικονομικές απαιτήσεις και ανάγκες. Αρκετά από τα ιδιωτικά σχολεία που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν αυτή την περίοδο έπαιξαν γενικά θετικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων και συνέβαλαν στην υιοθέτηση νέων παιδαγωγικών μεθόδων και διδακτικών προσεγγίσεων (Δημαράς, 2003: 205-206). Στην περιοχή των Πατησίων λειτούργησαν πολλά ιδιωτικά σχολεία στα οποία φοιτούσαν κυρίως παιδιά από τη μεσοαστική τάξη. Τα σπουδαιότερα ήταν:
Η Σχολή Χατζιδάκι με νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και οικοτροφείο, στη Λεωφ. Γαλατσίου. Στο κτίριό της σήμερα στεγάζεται ο ΟΑΕΔ Πατησίων.
Το Πρότυπον Εκπαιδευτήριον Αθηνών του Ηλία Κωνσταντινίδου, στη Λεωφ. Αλεξάνδρας.
Η «Σχολή Μπερζάν» ή «Πρότυπον Λύκειον Αθηνών», Μαυρομματαίων 15.
Ο Ελικών, Πατησίων και Κεφαλληνίας.
Ο Κοραής του Οικονομόπουλου που στεγάστηκε στο κτίριο του Λυσσιατρείου.
Τα εκπαιδευτήρια "Μαρία Κρίκου", στην οδό Μαυρογένους 8 στον Αγ. Παντελεήμονα, που διέθεταν νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο θηλέων και οικοτροφείο θηλέων. Αργότερα στο κτίριό τους στεγάστηκε το 67ο Λύκειο Αθηνών.
Το Λύκειο "Η Αθηνά" του Γ. Ζηρίδη, που μεταφέρθηκε από τον Πειραιά, μετά τον βομβαρδισμό του, στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου 110, στην πλατεία Κυριακού (σημερινή Βικτωρίας).
Το Αθηναϊκόν Λύκειον Α.Γ. Τυχοπούλου, Πατησίων και Λήμνου, στην πλατεία Αμερικής.
Η Ελληνογαλλική Σχολή Αθηνών Άγιος Παύλος (École Saint-Paul) που ιδρύθηκε το 1957 από τον Βενέδικτο Πρίντεζη και λειτουργεί μέχρι σήμερα σε κτίριο της οδού Πολυλά 5, στην Κυπριάδου.
Η Ιταλική Σχολή (Scuola Italiana di Atene) που αποτελεί ιδιοκτησία του ιταλικού κράτους και από το σχολικό έτος 1972-73 στεγάζεται σε κτίριο της οδού Μητσάκη 18, στην Κηπούπολη Κυπριάδου.
Η Σχολή Μιχαήλ, στο τέρμα Πατησίων. Σε τμήμα του κτιρίου της στεγαζόταν για πολλά χρόνια το ΙΣΤ΄ γυμνάσιο θηλέων Αθηνών (οδός Π. Δημητρακοπούλου 18 και Θεοτόκη), το οποίο τον Σεπτέμβριο του 1977 μεταφέρθηκε στο, νεόκτιστο τότε, σχολικό συγκρότημα της Γκράβας. Στο κτίριο της οδού Δημητρακοπούλου φιλοξενήθηκε μέχρι το 1984 το "Μικτό Γυμνάσιο Άνω Πατησίων", το οποίο μετονομάστηκε σε 59ο γυμνασίο και 59ο λύκειο Αθήνας και το 1989 μεταφέρθηκε σε νεόδμητο σχολικό κτίτιο στην περιοχή Προμπονά. Σήμερα σε μεγάλο τμήμα του προαύλιου χώρου της Σχολής Μιχαήλ κτίστηκε πολυκατοικία, ενώ στις σχολικές αίθουσες στεγάζεται το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης ΕΜΙ (Effective Management International - Εκπαιδευτικη Συμβουλευτικη Α.Ε.).
Η Σχολή Γκιζελή, που λειτουργούσε από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 στο κτίριο της οδού Α. Καμπάνη 11. Από το 1977-78 η σχολή έκλεισε και το κτίριο νοικιάστηκε στο δημόσιο. Σε αυτό στεγάστηκαν το 19ο γυμνάσιο-19ο λύκειο, που λειτουργούσαν για πολλά χρόνια με διπλοβάρδια. Το 2006 το 19ο λύκειο μεταφέρθηκε στο νεόδμητο κτίριο της οδού Ιεροσολύμων και στο κτίριο της οδού Καμπάνη παρέμεινε το 19ο ημερήσιο γυμνάσιο.
Η Σχολή Γουναράκη, που στεγαζόταν αρχικά στην οδό Πατησίων και αργότερα στην οδό Πάτμου στα Κάτω Πατήσια και διέθετε νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και οικοτροφείο.
Το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων, στην περιοχή της «Αλυσίδας» (τέρμα Πατησίων).
Το παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, στην οδό Πατησιών και Καλλιφρονά (Annexe de Patissia), που συγκέντρωνε μεγάλο αριθμό μαθητών από τα Πατήσια και την Κυψέλη. Το 1978 μεταφέρθηκε σε κτίριο της οδού Ίμβρου και αργότερα της οδού Τενέδου 9, στην πλατεία Αμερικής, μέχρι τη διακοπή της λειτουργίας του, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Το παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου στα Πατήσια
«Σχολή Μπερζάν», ή «Πρότυπον Λύκειον Αθηνών»
Ιδρύθηκε το 1936 και λειτούργησε σε κτίριο της οδού Μαυρομματαίων 15 με τη διεύθυνση του Καρόλου και της Φλώρας Μπερζάν, οι οποίοι εφάρμοζαν τις αρχές της προοδευτικής Νέας Αγωγής που επικρατούσε στην Ευρώπη. Βασικά γνωρίσματα του σχολείου ήταν η μεικτή φοίτηση, η έκδοση μαθητικών περιοδικών, το εβδομαδιαίο δελτίο για την συνεργασία με τους γονείς, η σχολή γονέων, ο εσωτερικός κανονισμός, η αυστηρότητα, η έμφαση στην υγιεινή και η εξατομικευμένη διδασκαλία.
Μετά τον θάνατο του Μπερζάν, το 1952, η άδεια λειτουργίας του σχολείου μεταβιβάστηκε στον συνδιευθυντή Αντώνη Μωραΐτη, ο οποίος το μετέφερε σε κτίριο του Παλαιού Ψυχικού. Από τότε άρχισε να γίνεται γνωστό και ως «Σχολή Μωραΐτη», επωνυμία που επισημοποιήθηκε από το 1978.
Πρότυπον Εκπαιδευτήριον Αθηνών Ηλία Κωνσταντινίδου
Ένα από τα παλαιότερα ιδιωτικά σχολεία των Πατησίων. Ιδρύθηκε το 1910 από τον καθηγητή αγγλικών και δημοτικιστή Ηλία Κωνσταντινίδη και αρχικά στεγαζόταν σε οίκημα στη συμβολή των οδών Πατησίων και Λεωφ. Αλεξάνδρας 2-4. Διέθετε νηπιαγωγείο, δημοτικό, Ελληνικό σχολείο και πλήρες τετρατάξιο γυμνάσιο, ελληνικό και αγγλικό. Καθώς είχε νεωτερικές τάσεις, σε αυτό δούλεψαν προοδευτικοί διανοούμενοι και δάσκαλοι όπως η Ειρ. Παϊδούση, ο Δ. Γληνός, ο Ι. Χαντέλης, ο Ι. Γρυπάρης, η Ρ. Ιμβριώτη κ.ά. Οι απόφοιτοι του γυμνασίου έπαιρναν δύο απολυτήρια, ένα ελληνικού και ένα αγγλικού γυμνασίου. Το σχολείο παρείχε επίσης σπουδές μεταγυμνασιακού επιπέδου στην «Ειδική Σχολή Εμπορίου, Πρακτικών Σπουδών και Οικοκυρικής» και στο «Τμήμα πανεπιστημιακών σπουδών» στο οποίο, σε συνεργασία με αντίστοιχες πανεπιστημιακές σχολές της Αγγλίας, παραδίδονταν μαθήματα αγγλικής φιλολογίας. Το 1927 το εκπαιδευτήριο μεταβιβάστηκε στην γυμνάστρια Μ. Αηδονοπούλου και μετονομάστηκε σε «Εκπαιδευτήρια Μίνας Ν. Αηδονοπούλου και Σία» (Καρδαμίτση-Αδάμη, 2002: 10).
Αθηναϊκόν Λύκειον Α.Γ. Τυχοπούλου
Το Αθηναϊκόν Λύκειον Α.Γ. Τυχοπούλου ιδρύθηκε το 1934 από τον εκπαιδευτικό Αυξέντιο Τυχόπουλο. Αρχικά στεγάστηκε σε δύο γειτονικές μονοκατοικίες στην οδό Μηθύμνης 35 και 35Α στην πλατεία Αγάμων[3] που τότε ήταν αραιοκατοικημένη και δεν απείχε πολύ από την πόλη των Αθηνών. Το Σεπτέμβριο του 1934 έγιναν οι πρώτες εγγραφές και τον Οκτώβριο λειτούργησε το Δημοτικό σχολείο με 33 μαθητές. Μετά από πέντε χρόνια και καθώς ο αριθμός μαθητών και εκπαιδευτικού προσωπικού αυξανόταν συνεχώς, το κτίριο δεν μπορούσε να καλύψει τις λειτουργικές ανάγκες του εκπαιδευτηρίου. Έτσι, το Σεπτέμβριο του 1939 το σχολείο μεταφέρθηκε σε διώροφο κτίριο στην οδό Πατησίων 171 και Λήμνου[4] όπου και παρέμεινε για 20 ολόκληρα χρόνια. Ο ιδρυτής και διευθυντής Αυ. Τυχόπουλος εφάρμοσε πρωτοπόρες παιδαγωγικές μεθόδους στο σχολείο του. Έδινε ιδιαίτερο βάρος στις σχέσεις διδασκόντων και διδασκομένων και δημιούργησε μικτά τμήματα αρρένων και θηλέων, πιστεύοντας στη σημασία της συνεκπαίδευσης των δυο φύλων για την ισορροπημένη ανάπτυξη του εφήβου (Τυχόπουλος, 2001).
Η κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου τον Οκτώβριο του 1940 επηρέασε τη λειτουργία του σχολείου καθώς εκπαιδευτικοί του σχολείου στρατεύονταν και αναχωρούσαν για το μέτωπο. Το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου Άγγλοι στρατιώτες επέταξαν ένα τμήμα του σχολείου στο οποίο εγκατέστησαν την επιμελητεία τους. Στις αίθουσες αποθηκεύτηκαν μεγάλες ποσότητες ρουχισμού και τροφίμων για τον εφοδιασμό του αγγλικού στρατού. Μετά την εισβολή των Γερμανών και την αναχώρηση των Άγγλων όλο αυτό το υλικό εκλάπη από αγνώστους. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής το σχολείο υπολειτουργούσε. Οι Γερμανοί άλλοτε επέτασσαν τις μισές αίθουσες και επέτρεπαν να λειτουργήσει το σχολείο στις άλλες μισές και άλλοτε επέτασσαν ολόκληρο το κτίριο με αποτέλεσμα να διακόπτεται η διεξαγωγή των μαθημάτων.
Μετά την Απελευθέρωση το Αθηναϊκόν Λύκειον συνέχισε κανονικά τη λειτουργία του και από το σχολικό έτος 1950-1951 διέθετε νηπιαγωγείο, πλήρες δημοτικό σχολείο και πλήρες οκτατάξιο γυμνάσιο. Ο αριθμός των μαθητών αυξανόταν διαρκώς και έκανε αναγκαία την απόκτηση ιδιόκτητης στέγης. Τότε, ο Αυ. Τυχόπουλος αγόρασε οικόπεδο στην οδό Λήμνου 16 και έκτισε ένα καινούργιο σχολικό κτίριο που πληρούσε τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου εκπαιδευτηρίου (1961). Κατά τη δεκαετία 1961-1971 ο αριθμός των μαθητών αυξανόταν διαρκώς και το σχολείο επεκτάθηκε αποκτώντας δύο ακόμα ορόφους. Η ανοδική πορεία του συνεχίστηκε μέχρι το θάνατο του Αυξ. Τυχόπουλου το 1977. Από το 1982 το κτίριο νοικιάστηκε στο δημόσιο και στέγασε το 41ο Γυμνάσιο και το 41ο Λύκειο Αθηνών, τα κτίρια των οποίων είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές κατά τον σεισμό του 1981 (Τυχόπουλος, 2001).
Στο Αθηναϊκόν Λύκειον Τυχοπούλου φοίτησαν πολλοί επώνυμοι μεταξύ των οποίων οι: Αναστάσιος Πεπονής, Δημήτρης Φατούρος, Κων/νος Κριμπάς, Μίμης Πλέσσας, Μέλπω Ζαρόκωστα, Δημήτρης Κωνσταντάρας, Στέφανος Κορκολής, Δήμητρα Γαλάνη, Γιολάντα Ντιτάσο, Τάνυα Τρίπη, Βλάσσης Μπονάτσος, Τζέση Παπουτσή.
Λεόντειο Λύκειο Πατησίων
Το Λεόντειο Λύκειο είναι ένα ιδιωτικό ελληνογαλλικό σχολείο της Αθήνας το οποίο περιλαμβάνει δυο παραρτήματα: Το Λεόντειο Λύκειο Νέας Σμύρνης και το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων (οδός Νεϊγύ 17, τέρμα Πατησίων).
Η ιστορία του αρχίζει το 1838 όταν ο Διοικητής Αττικής έδωσε στον καθολικό ιερέα Κωνσταντίνο Σαργολόγο άδεια ίδρυσης δημοτικού σχολείου που πήρε το όνομα του πολιούχου της Αθήνας Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου και λειτούργησε στην Πλάκα. Το 1889, μετά από προσπάθειες του Καθολικού Επισκόπου Αθηνών Ι. Μαραγκού, επεκτάθηκε σε σχολείο με δύο κύκλους σπουδών (στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση) και ονομάστηκε «Λεόντειο Λύκειο» Αγίου Διονυσίου, προς τιμή του Πάπα Λέοντος ΙΓ΄, ο οποίος υποστήριξε οικονομικά το εγχείρημα. Το 1897 το σχολείο μεταφέρθηκε σε νεοκλασικό κτίριο της οδού Σίνα 4, απέναντι από την Ακαδημία Αθηνών, όπου λειτούργησε μέχρι και το 1962, έτος μεταφοράς του στη Νέα Σμύρνη.
Αργότερα, ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος, επιθυμώντας να βελτιώσει το επίπεδο σπουδών του «Λεοντείου Λυκείου», ανέθεσε τη διεύθυνσή του (1907) σε μια αδελφότητα μοναχών με αναγνωρισμένες εκπαιδευτικές ικανότητες, στη Μοναχική Κοινότητα των Μαριανών Αδελφών (ιδρυτής Marcellin Champagnat). Οι Μαριανοί προέβησαν στην αναδιοργάνωση των σπουδών, την ανανέωση των παιδαγωγικών μεθόδων και στόχων με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των μαθητών και την ακμή του σχολείου.
Λόγω των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών, το 1924 δημιουργήθηκε νέο κτίριο στην περιοχή «Αλυσίδα» στο τέρμα Πατησίων, όπου τότε υπήρχαν ελαιώνες, πατατοφυτείες, λαχανοκαλλιέργειες και ελάχιστες μικρές επαύλεις όπου παραθέριζαν πλούσιοι Αθηναίοι. Το σχολείο σχεδίασε ο πολιτικός μηχανικός Τιμολέων Πασχαλίδης που είχε σχεδιάσει και το Παρθεναγωγείο των αδελφών του Αγ. Ιωσήφ στην Αθήνα. Το κτίριο ήταν υπερμοντέρνο για την εποχή του. Αποτελούνταν από δύο παράλληλα κτίρια με μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας και πολλούς βοηθητικούς χώρους (κοιτώνες, τραπεζαρία, κουζίνα, βιβλιοθήκη, εργαστήρια και τα ιδιαίτερα διαμερίσματα των Frères). Το σχολείο περιελάμβανε: α) Ελληνικό τμήμα με τετρατάξιο δημοτικό, τριτάξιο Ελληνικό σχολείο και γυμνάσιο όπου διδάσκονταν τα γαλλικά ως πρώτη ξένη γλώσσα β) Γαλλικό τμήμα που ακολουθούσε το πρόγραμμα των Λυκείων της Γαλλίας και χορηγούσε Baccalauréat και γ) τετραετές Εμπορικό τμήμα όπου η διδασκαλία γινόταν σε ελληνική, γαλλική και αγγλική γλώσσα (Καρδαμίτση-Αδάμη, 1999:17˙Οι Μαριανοί Αδελφοί στην Ελλάδα, 1907-2007. 100 χρόνια παιδαγωγικής προσφοράς στους νέους της πατρίδας μας, 2006).
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου τα σχολεία διέκοψαν τη λειτουργία τους και το συγκρότημα των Πατησίων μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών. Στη γερμανική Κατοχή τα σχολεία χρησιμοποιήθηκαν σαν κέντρα οργάνωσης και διανομής συσσιτίων από τους Μαριανούς Αδελφούς. Μετά την Απελευθέρωση και καθώς ο αριθμός των μαθητών του Λεοντείου Λυκείου αυξανόταν συνεχώς, το συγκρότημα Πατησίων απέκτησε νέα πτέρυγα που στέγασε τα γραφεία της διοίκησης, νέες αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια και αίθουσα τελετών και εκδηλώσεων (1960). Εντωμεταξύ, το 1962 το Λεόντειο Λύκειο της οδού Σίνα μεταφέρθηκε στο νέο συγκρότημα στη Νέα Σμύρνη όπου λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Το 1988 Λεόντειο Λύκειο τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με Αργυρό Μετάλλιο και Τιμητικό Δίπλωμα για τα 150 χρόνια της παιδαγωγικής προσφοράς στους νέους της χώρας μας και το 2004 με βραβείο από το Δήμο Αθηναίων για την προσφορά του στην πνευματική ζωή του τόπου. Σήμερα το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων συνεχίζει τη λειτουργία του διοικούμενο από κοινότητα επτά Μαριανών Αδελφών. Διαθέτει ένα εξατάξιο Δημοτικό, ένα ημερήσιο Γυμνάσιο και ένα Γενικό Λύκειο.
Στο Λεόντειο Λύκειο φοίτησαν και αρκετοί επώνυμοι, όπως ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ο Β. Παπαθανασίου, ο Β. Αλεξάκης, ο Η. Μαμαλάκης, ο Γ. Βούρος, ο Λ. Κηλαηδόνης.
Στα Πατήσια υπήρχαν και τεχνικές-επαγγελματικές σχολές μεταξύ των οποίων ο Εκπαιδευτικός Σύνδεσμος Αθηνών «Ο Ήφαιστος» που ιδρύθηκε από τον Σωκράτη Λαδόπουλο το 1935 και στεγάστηκε σε κτίριο της οδού Ρως και Τσίλλερ στο τέρμα Πατησίων. Επίσης, το «Μικρό Πολυτεχνείο» το οποίο ήταν μια ανώτερη σχολή, στη συμβολή των οδών Πατησίων και Χανίων, που είχε σκοπό την εκπαίδευση εργοδηγών, μεσαίων δηλαδή στελεχών κυρίως για δημόσια και οικοδομικά έργα. Επειδή ανάλογες ειδικότητες είχε και το Πολυτεχνείο, η σχολή αυτή έγινε γνωστή ως «Μικρό Πολυτεχνείο». Καθηγητές και σπουδαστές διεκδικούσαν με συνεχείς αγώνες την αναβάθμισή του, δηλαδή από «Μικρό» να γίνει «Μεγάλο». Όμως, μετά την ίδρυση των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΤΕΙ) το «Μικρό Πολυτεχνείο» τερμάτισε τη λειτουργία του.
Το Μικρό Πολυτεχνείο στη συμβολή των οδών Πατησίων και Χανίων
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ανώνυμος, (2006). Οι Μαριανοί Αδελφοί στην Ελλάδα (1907-2007). 100 χρόνια παιδαγωγικής προσφοράς στους νέους της πατρίδας μας. Αθήνα: Έκδοση Κοινότητας Μαριανών Αδελφών.
Αρβανίτου, Ε., Παναγουλέα, Ν.& Ρούτσου, Μ. (2003). Η΄ Γυμνάσιο–Λύκειο. Εκπαιδευτήρια Μ.Κ. Νομικός 1911-2000. Ιστορικό οδοιπορικό. Αθήνα: GRAFICA Ν. Γρυπάρης.
Αφιέρωμα: «Οδός Πατησίων», ένθετο περιοδικό Επτά Ημέρες/Η Καθημερινή. 28/3/1999.
Δημαράς, Α. (2003). Εκπαίδευση 1922-1940. Οι νέες βενιζελικές μεταρρυθμίσεις. Στο Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τομ. 7ος (σσ. 197-210). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Ζαούσης Α. (2004). Λέλα Καραγιάννη. Η Μπουμπουλίνα της Κατοχής 1941-1944. Αθήνα: Ωκεανίδα.
Θεοδώρου, Β. & Καρακατσάνη Δ. (2010). «Υγιεινής Παραγγέλματα». Ιατρική επίβλεψη& κοινωνική πρόνοια για το παιδί τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Αθήνα: Διόνικος.
Καρδαμίτση-Αδάμη, Μ. (1999). Πανεπιστήμια και σχολεία, ένθετο περιοδικό Επτά Ημέρες/Η Καθημερινή, 28/3/1999, σσ. 15-18.
Καρδαμίτση-Αδάμη, Μ. (2002). Πρότυπο εκπαιδευτήριο Κωνσταντινίδη, Η Καθημερινή/Επτά Ημέρες, 27/1/2002, σ. 10.
Κοντογιάννη, Ρ. (2003). Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Αθήνα: Κέδρος.
Μπουζάκης, Σ. (1997). Γεώργιος Α. Παπανδρέου 1888-1968. Ο πολιτικός της Παιδείας. τομ. Α΄(1888-1932), Αθήνα: Gutenberg.
Σαμαρά-Γκαίτλιχ, Ν. (1993). Ιχνογραφία Πατησίων (Τα Πατήσια κάποτε…). Αθήνα.
Σεϊζάνη, Ρ. (2007). Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τα Πατήσια, Αθήνα: Μαΐστρος.
Τέλλογλου, Τ. (2005). Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Athens voice, τχ. 95, σσ. 16-18.
Τυχόπουλος, Γ. (2001). Αυξέντιος Γ. Τυχόπουλος «Ο δάσκαλος». Αθήνα.
ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ
http://www.facebook.com/topic.php?uid=23529931976&topic=4938.
http://www.scuolaitalianatene.edu.gr/SXOLH.htm
http://el.wikipedia.org/wiki/Λεόντειο_Λύκειο.
http://www.lexima.gr/lxm/read-1515.html
http://www.efsp.gr/content/220/ιστορικό
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=259504
http://el.wikipedia.org/wiki/Πατήσια
ΠΗΓΕΣ ΕΙΚΟΝΩΝ
Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ - ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
https://www.facebook.com/149801415032228/photos/a.283160415029660.76861.149801415032228/428200987192268/?type=1&theater
https://www.facebook.com/149801415032228/photos/a.152822864730083.26166.149801415032228/214837061861996/?type=3&theater
https://www.facebook.com/149801415032228/photos/a.283160415029660.76861.149801415032228/400734723272228/?type=1&permPage=1
[1] Τον Σεπτέμβριο του 1914 το Β΄ Βαρβάκειο Γυμνάσιο, που στεγαζόταν σε κτίριο της οδού Μιχαήλ Βόδα, μετονομάστηκε σε Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Από το 1916 ως το 1931 το σχολείο στεγάστηκε στην Κυψέλη, σε μισθωμένο κτίριο που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Σύρου και Επτανήσου (Αρβανίτου, Παναγουλέα, & Ρούτσου, 2003: 40).
[2] Στον μικρό ναό των Ταξιαρχών που βρισκόταν στο προαύλιο χώρο του σχολείου οι Γερμανοί στρατιώτες είχαν εγκαταστήσει τα μαγειρεία τους, με αποτέλεσμα την καταστροφή των αγιογραφιών του ζωγράφου Παπαλουκά (Κοντογιάννη, 2003).
[3] Πρόκειται για την σημερινή πλατεία Αμερικής. Το όνομα αυτό δόθηκε στην πλατεία γύρω στα 1880 γιατί ήταν ερημική και αποτελούσε χώρο ερωτικών συναντήσεων άγαμων ζευγαριών. Το αρχικό όνομα της πλατείας ήταν πλατεία Ανθεστηρίων γιατί οι Αθηναίοι γιόρταζαν εκεί την Πρωτομαγιά (Σαμαρά- Γκαίτλιχ, 1993).
[4] Η οδός Λήμνου το 1987 μετονομάστηκε σε οδό Λέλας Καραγιάννη προς τιμή της αντιστασιακού Λέλας Καραγιάννη, η οποία στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής είχε ιδρύσει την αντιστασιακή οργάνωση «Μπουμπουλίνα» με έδρα το σπίτι της (Λήμνου 1). Η Καραγιάννη συνελήφθη από την Γκεστάπο και εκτελέστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 στο Χαϊδάρι, ένα μήνα περίπου πριν από την Απελευθέρωση (Ζαούσης, 2004).
Δημοσιεύτηκε 9th February 2013 από τον χρήστη ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΡΙΑΝΟΣ
Ετικέτες: Ιστορία της Εκπαίδευσης
4
Προβολή σχολίων
syllektis8 Οκτωβρίου 2015 - 9:02 π.μ.
1)το 18(ΙΗ) γυνασιο λυκειο στεγαζοταν αρχικα σε μια παλια βιλλα ...στην αυλη ,στο κατω μερος προς τις γραμμες του ηλεκτρικου, ειχαν τοποθετηθει προκατασκευασμενες αιθουσες....δινει την πληροφορια οπως βλεπω...2)αναφερεται οτι η σχολη Γουναρακη βρισκοταν στην οδο πατμου....γνωριζω οτι ηταν επι της πατησιων ,,,διοτι εκει πηγα οταν ξεκινησα το δημοτικο...
ΑπάντησηΔιαγραφή
0Απαντήσεις
Eirini Loutzaki19 Μαρτίου 2016 - 8:53 π.μ.
Έχετε απόλυτο δίκηο. Εκεί ήταν το σχολείο μας.
Διαγραφή
Απάντηση
Kostas Bardis19 Δεκεμβρίου 2015 - 11:39 π.μ.
ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΗΙΓΟΝΤΑΣΤΑ ΝΑ ΚΛΕΣ ΗΜΟΥΝ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΦΗΤΗΣΑ 1951-1952
ΑπάντησηΔιαγραφή
Kostas Bardis19 Δεκεμβρίου 2015 - 11:41 π.μ.
ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΝΜΑΘΗΤΗΣ ΑΣ ΕΡΘΗ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕΣΟ FACE BOOK
Μαριάνθη Μπέλλα Εκπαιδευτικός Δ.Ε.
ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ
Από τα χρόνια του Μεσοπολέμου στη χώρα μας αναπτύχτηκε η ιδιωτική εκπαίδευση η οποία κάλυψε κενά της κρατικής εκπαίδευσης που οφείλονταν είτε στην αδυναμία ίδρυσης πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σχολείων είτε στην βραδύτητα με την οποία ανταποκρινόταν στις νέες κοινωνικο-οικονομικές απαιτήσεις και ανάγκες. Αρκετά από τα ιδιωτικά σχολεία που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν αυτή την περίοδο έπαιξαν γενικά θετικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων και συνέβαλαν στην υιοθέτηση νέων παιδαγωγικών μεθόδων και διδακτικών προσεγγίσεων (Δημαράς, 2003: 205-206). Στην περιοχή των Πατησίων λειτούργησαν πολλά ιδιωτικά σχολεία στα οποία φοιτούσαν κυρίως παιδιά από τη μεσοαστική τάξη. Τα σπουδαιότερα ήταν:
Η Σχολή Χατζιδάκι με νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και οικοτροφείο, στη Λεωφ. Γαλατσίου. Στο κτίριό της σήμερα στεγάζεται ο ΟΑΕΔ Πατησίων.
Το Πρότυπον Εκπαιδευτήριον Αθηνών του Ηλία Κωνσταντινίδου, στη Λεωφ. Αλεξάνδρας.
Η «Σχολή Μπερζάν» ή «Πρότυπον Λύκειον Αθηνών», Μαυρομματαίων 15.
Ο Ελικών, Πατησίων και Κεφαλληνίας.
Ο Κοραής του Οικονομόπουλου που στεγάστηκε στο κτίριο του Λυσσιατρείου.
Τα εκπαιδευτήρια "Μαρία Κρίκου", στην οδό Μαυρογένους 8 στον Αγ. Παντελεήμονα, που διέθεταν νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο θηλέων και οικοτροφείο θηλέων. Αργότερα στο κτίριό τους στεγάστηκε το 67ο Λύκειο Αθηνών.
Το Λύκειο "Η Αθηνά" του Γ. Ζηρίδη, που μεταφέρθηκε από τον Πειραιά, μετά τον βομβαρδισμό του, στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου 110, στην πλατεία Κυριακού (σημερινή Βικτωρίας).
Το Αθηναϊκόν Λύκειον Α.Γ. Τυχοπούλου, Πατησίων και Λήμνου, στην πλατεία Αμερικής.
Η Ελληνογαλλική Σχολή Αθηνών Άγιος Παύλος (École Saint-Paul) που ιδρύθηκε το 1957 από τον Βενέδικτο Πρίντεζη και λειτουργεί μέχρι σήμερα σε κτίριο της οδού Πολυλά 5, στην Κυπριάδου.
Η Ιταλική Σχολή (Scuola Italiana di Atene) που αποτελεί ιδιοκτησία του ιταλικού κράτους και από το σχολικό έτος 1972-73 στεγάζεται σε κτίριο της οδού Μητσάκη 18, στην Κηπούπολη Κυπριάδου.
Η Σχολή Μιχαήλ, στο τέρμα Πατησίων. Σε τμήμα του κτιρίου της στεγαζόταν για πολλά χρόνια το ΙΣΤ΄ γυμνάσιο θηλέων Αθηνών (οδός Π. Δημητρακοπούλου 18 και Θεοτόκη), το οποίο τον Σεπτέμβριο του 1977 μεταφέρθηκε στο, νεόκτιστο τότε, σχολικό συγκρότημα της Γκράβας. Στο κτίριο της οδού Δημητρακοπούλου φιλοξενήθηκε μέχρι το 1984 το "Μικτό Γυμνάσιο Άνω Πατησίων", το οποίο μετονομάστηκε σε 59ο γυμνασίο και 59ο λύκειο Αθήνας και το 1989 μεταφέρθηκε σε νεόδμητο σχολικό κτίτιο στην περιοχή Προμπονά. Σήμερα σε μεγάλο τμήμα του προαύλιου χώρου της Σχολής Μιχαήλ κτίστηκε πολυκατοικία, ενώ στις σχολικές αίθουσες στεγάζεται το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης ΕΜΙ (Effective Management International - Εκπαιδευτικη Συμβουλευτικη Α.Ε.).
Η Σχολή Γκιζελή, που λειτουργούσε από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 στο κτίριο της οδού Α. Καμπάνη 11. Από το 1977-78 η σχολή έκλεισε και το κτίριο νοικιάστηκε στο δημόσιο. Σε αυτό στεγάστηκαν το 19ο γυμνάσιο-19ο λύκειο, που λειτουργούσαν για πολλά χρόνια με διπλοβάρδια. Το 2006 το 19ο λύκειο μεταφέρθηκε στο νεόδμητο κτίριο της οδού Ιεροσολύμων και στο κτίριο της οδού Καμπάνη παρέμεινε το 19ο ημερήσιο γυμνάσιο.
Η Σχολή Γουναράκη, που στεγαζόταν αρχικά στην οδό Πατησίων και αργότερα στην οδό Πάτμου στα Κάτω Πατήσια και διέθετε νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και οικοτροφείο.
Το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων, στην περιοχή της «Αλυσίδας» (τέρμα Πατησίων).
Το παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, στην οδό Πατησιών και Καλλιφρονά (Annexe de Patissia), που συγκέντρωνε μεγάλο αριθμό μαθητών από τα Πατήσια και την Κυψέλη. Το 1978 μεταφέρθηκε σε κτίριο της οδού Ίμβρου και αργότερα της οδού Τενέδου 9, στην πλατεία Αμερικής, μέχρι τη διακοπή της λειτουργίας του, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Το παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου στα Πατήσια
«Σχολή Μπερζάν», ή «Πρότυπον Λύκειον Αθηνών»
Ιδρύθηκε το 1936 και λειτούργησε σε κτίριο της οδού Μαυρομματαίων 15 με τη διεύθυνση του Καρόλου και της Φλώρας Μπερζάν, οι οποίοι εφάρμοζαν τις αρχές της προοδευτικής Νέας Αγωγής που επικρατούσε στην Ευρώπη. Βασικά γνωρίσματα του σχολείου ήταν η μεικτή φοίτηση, η έκδοση μαθητικών περιοδικών, το εβδομαδιαίο δελτίο για την συνεργασία με τους γονείς, η σχολή γονέων, ο εσωτερικός κανονισμός, η αυστηρότητα, η έμφαση στην υγιεινή και η εξατομικευμένη διδασκαλία.
Μετά τον θάνατο του Μπερζάν, το 1952, η άδεια λειτουργίας του σχολείου μεταβιβάστηκε στον συνδιευθυντή Αντώνη Μωραΐτη, ο οποίος το μετέφερε σε κτίριο του Παλαιού Ψυχικού. Από τότε άρχισε να γίνεται γνωστό και ως «Σχολή Μωραΐτη», επωνυμία που επισημοποιήθηκε από το 1978.
Πρότυπον Εκπαιδευτήριον Αθηνών Ηλία Κωνσταντινίδου
Ένα από τα παλαιότερα ιδιωτικά σχολεία των Πατησίων. Ιδρύθηκε το 1910 από τον καθηγητή αγγλικών και δημοτικιστή Ηλία Κωνσταντινίδη και αρχικά στεγαζόταν σε οίκημα στη συμβολή των οδών Πατησίων και Λεωφ. Αλεξάνδρας 2-4. Διέθετε νηπιαγωγείο, δημοτικό, Ελληνικό σχολείο και πλήρες τετρατάξιο γυμνάσιο, ελληνικό και αγγλικό. Καθώς είχε νεωτερικές τάσεις, σε αυτό δούλεψαν προοδευτικοί διανοούμενοι και δάσκαλοι όπως η Ειρ. Παϊδούση, ο Δ. Γληνός, ο Ι. Χαντέλης, ο Ι. Γρυπάρης, η Ρ. Ιμβριώτη κ.ά. Οι απόφοιτοι του γυμνασίου έπαιρναν δύο απολυτήρια, ένα ελληνικού και ένα αγγλικού γυμνασίου. Το σχολείο παρείχε επίσης σπουδές μεταγυμνασιακού επιπέδου στην «Ειδική Σχολή Εμπορίου, Πρακτικών Σπουδών και Οικοκυρικής» και στο «Τμήμα πανεπιστημιακών σπουδών» στο οποίο, σε συνεργασία με αντίστοιχες πανεπιστημιακές σχολές της Αγγλίας, παραδίδονταν μαθήματα αγγλικής φιλολογίας. Το 1927 το εκπαιδευτήριο μεταβιβάστηκε στην γυμνάστρια Μ. Αηδονοπούλου και μετονομάστηκε σε «Εκπαιδευτήρια Μίνας Ν. Αηδονοπούλου και Σία» (Καρδαμίτση-Αδάμη, 2002: 10).
Αθηναϊκόν Λύκειον Α.Γ. Τυχοπούλου
Το Αθηναϊκόν Λύκειον Α.Γ. Τυχοπούλου ιδρύθηκε το 1934 από τον εκπαιδευτικό Αυξέντιο Τυχόπουλο. Αρχικά στεγάστηκε σε δύο γειτονικές μονοκατοικίες στην οδό Μηθύμνης 35 και 35Α στην πλατεία Αγάμων[3] που τότε ήταν αραιοκατοικημένη και δεν απείχε πολύ από την πόλη των Αθηνών. Το Σεπτέμβριο του 1934 έγιναν οι πρώτες εγγραφές και τον Οκτώβριο λειτούργησε το Δημοτικό σχολείο με 33 μαθητές. Μετά από πέντε χρόνια και καθώς ο αριθμός μαθητών και εκπαιδευτικού προσωπικού αυξανόταν συνεχώς, το κτίριο δεν μπορούσε να καλύψει τις λειτουργικές ανάγκες του εκπαιδευτηρίου. Έτσι, το Σεπτέμβριο του 1939 το σχολείο μεταφέρθηκε σε διώροφο κτίριο στην οδό Πατησίων 171 και Λήμνου[4] όπου και παρέμεινε για 20 ολόκληρα χρόνια. Ο ιδρυτής και διευθυντής Αυ. Τυχόπουλος εφάρμοσε πρωτοπόρες παιδαγωγικές μεθόδους στο σχολείο του. Έδινε ιδιαίτερο βάρος στις σχέσεις διδασκόντων και διδασκομένων και δημιούργησε μικτά τμήματα αρρένων και θηλέων, πιστεύοντας στη σημασία της συνεκπαίδευσης των δυο φύλων για την ισορροπημένη ανάπτυξη του εφήβου (Τυχόπουλος, 2001).
Η κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου τον Οκτώβριο του 1940 επηρέασε τη λειτουργία του σχολείου καθώς εκπαιδευτικοί του σχολείου στρατεύονταν και αναχωρούσαν για το μέτωπο. Το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου Άγγλοι στρατιώτες επέταξαν ένα τμήμα του σχολείου στο οποίο εγκατέστησαν την επιμελητεία τους. Στις αίθουσες αποθηκεύτηκαν μεγάλες ποσότητες ρουχισμού και τροφίμων για τον εφοδιασμό του αγγλικού στρατού. Μετά την εισβολή των Γερμανών και την αναχώρηση των Άγγλων όλο αυτό το υλικό εκλάπη από αγνώστους. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής το σχολείο υπολειτουργούσε. Οι Γερμανοί άλλοτε επέτασσαν τις μισές αίθουσες και επέτρεπαν να λειτουργήσει το σχολείο στις άλλες μισές και άλλοτε επέτασσαν ολόκληρο το κτίριο με αποτέλεσμα να διακόπτεται η διεξαγωγή των μαθημάτων.
Μετά την Απελευθέρωση το Αθηναϊκόν Λύκειον συνέχισε κανονικά τη λειτουργία του και από το σχολικό έτος 1950-1951 διέθετε νηπιαγωγείο, πλήρες δημοτικό σχολείο και πλήρες οκτατάξιο γυμνάσιο. Ο αριθμός των μαθητών αυξανόταν διαρκώς και έκανε αναγκαία την απόκτηση ιδιόκτητης στέγης. Τότε, ο Αυ. Τυχόπουλος αγόρασε οικόπεδο στην οδό Λήμνου 16 και έκτισε ένα καινούργιο σχολικό κτίριο που πληρούσε τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου εκπαιδευτηρίου (1961). Κατά τη δεκαετία 1961-1971 ο αριθμός των μαθητών αυξανόταν διαρκώς και το σχολείο επεκτάθηκε αποκτώντας δύο ακόμα ορόφους. Η ανοδική πορεία του συνεχίστηκε μέχρι το θάνατο του Αυξ. Τυχόπουλου το 1977. Από το 1982 το κτίριο νοικιάστηκε στο δημόσιο και στέγασε το 41ο Γυμνάσιο και το 41ο Λύκειο Αθηνών, τα κτίρια των οποίων είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές κατά τον σεισμό του 1981 (Τυχόπουλος, 2001).
Στο Αθηναϊκόν Λύκειον Τυχοπούλου φοίτησαν πολλοί επώνυμοι μεταξύ των οποίων οι: Αναστάσιος Πεπονής, Δημήτρης Φατούρος, Κων/νος Κριμπάς, Μίμης Πλέσσας, Μέλπω Ζαρόκωστα, Δημήτρης Κωνσταντάρας, Στέφανος Κορκολής, Δήμητρα Γαλάνη, Γιολάντα Ντιτάσο, Τάνυα Τρίπη, Βλάσσης Μπονάτσος, Τζέση Παπουτσή.
Λεόντειο Λύκειο Πατησίων
Το Λεόντειο Λύκειο είναι ένα ιδιωτικό ελληνογαλλικό σχολείο της Αθήνας το οποίο περιλαμβάνει δυο παραρτήματα: Το Λεόντειο Λύκειο Νέας Σμύρνης και το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων (οδός Νεϊγύ 17, τέρμα Πατησίων).
Η ιστορία του αρχίζει το 1838 όταν ο Διοικητής Αττικής έδωσε στον καθολικό ιερέα Κωνσταντίνο Σαργολόγο άδεια ίδρυσης δημοτικού σχολείου που πήρε το όνομα του πολιούχου της Αθήνας Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου και λειτούργησε στην Πλάκα. Το 1889, μετά από προσπάθειες του Καθολικού Επισκόπου Αθηνών Ι. Μαραγκού, επεκτάθηκε σε σχολείο με δύο κύκλους σπουδών (στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση) και ονομάστηκε «Λεόντειο Λύκειο» Αγίου Διονυσίου, προς τιμή του Πάπα Λέοντος ΙΓ΄, ο οποίος υποστήριξε οικονομικά το εγχείρημα. Το 1897 το σχολείο μεταφέρθηκε σε νεοκλασικό κτίριο της οδού Σίνα 4, απέναντι από την Ακαδημία Αθηνών, όπου λειτούργησε μέχρι και το 1962, έτος μεταφοράς του στη Νέα Σμύρνη.
Αργότερα, ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος, επιθυμώντας να βελτιώσει το επίπεδο σπουδών του «Λεοντείου Λυκείου», ανέθεσε τη διεύθυνσή του (1907) σε μια αδελφότητα μοναχών με αναγνωρισμένες εκπαιδευτικές ικανότητες, στη Μοναχική Κοινότητα των Μαριανών Αδελφών (ιδρυτής Marcellin Champagnat). Οι Μαριανοί προέβησαν στην αναδιοργάνωση των σπουδών, την ανανέωση των παιδαγωγικών μεθόδων και στόχων με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των μαθητών και την ακμή του σχολείου.
Λόγω των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών, το 1924 δημιουργήθηκε νέο κτίριο στην περιοχή «Αλυσίδα» στο τέρμα Πατησίων, όπου τότε υπήρχαν ελαιώνες, πατατοφυτείες, λαχανοκαλλιέργειες και ελάχιστες μικρές επαύλεις όπου παραθέριζαν πλούσιοι Αθηναίοι. Το σχολείο σχεδίασε ο πολιτικός μηχανικός Τιμολέων Πασχαλίδης που είχε σχεδιάσει και το Παρθεναγωγείο των αδελφών του Αγ. Ιωσήφ στην Αθήνα. Το κτίριο ήταν υπερμοντέρνο για την εποχή του. Αποτελούνταν από δύο παράλληλα κτίρια με μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας και πολλούς βοηθητικούς χώρους (κοιτώνες, τραπεζαρία, κουζίνα, βιβλιοθήκη, εργαστήρια και τα ιδιαίτερα διαμερίσματα των Frères). Το σχολείο περιελάμβανε: α) Ελληνικό τμήμα με τετρατάξιο δημοτικό, τριτάξιο Ελληνικό σχολείο και γυμνάσιο όπου διδάσκονταν τα γαλλικά ως πρώτη ξένη γλώσσα β) Γαλλικό τμήμα που ακολουθούσε το πρόγραμμα των Λυκείων της Γαλλίας και χορηγούσε Baccalauréat και γ) τετραετές Εμπορικό τμήμα όπου η διδασκαλία γινόταν σε ελληνική, γαλλική και αγγλική γλώσσα (Καρδαμίτση-Αδάμη, 1999:17˙Οι Μαριανοί Αδελφοί στην Ελλάδα, 1907-2007. 100 χρόνια παιδαγωγικής προσφοράς στους νέους της πατρίδας μας, 2006).
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου τα σχολεία διέκοψαν τη λειτουργία τους και το συγκρότημα των Πατησίων μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών. Στη γερμανική Κατοχή τα σχολεία χρησιμοποιήθηκαν σαν κέντρα οργάνωσης και διανομής συσσιτίων από τους Μαριανούς Αδελφούς. Μετά την Απελευθέρωση και καθώς ο αριθμός των μαθητών του Λεοντείου Λυκείου αυξανόταν συνεχώς, το συγκρότημα Πατησίων απέκτησε νέα πτέρυγα που στέγασε τα γραφεία της διοίκησης, νέες αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια και αίθουσα τελετών και εκδηλώσεων (1960). Εντωμεταξύ, το 1962 το Λεόντειο Λύκειο της οδού Σίνα μεταφέρθηκε στο νέο συγκρότημα στη Νέα Σμύρνη όπου λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Το 1988 Λεόντειο Λύκειο τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με Αργυρό Μετάλλιο και Τιμητικό Δίπλωμα για τα 150 χρόνια της παιδαγωγικής προσφοράς στους νέους της χώρας μας και το 2004 με βραβείο από το Δήμο Αθηναίων για την προσφορά του στην πνευματική ζωή του τόπου. Σήμερα το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων συνεχίζει τη λειτουργία του διοικούμενο από κοινότητα επτά Μαριανών Αδελφών. Διαθέτει ένα εξατάξιο Δημοτικό, ένα ημερήσιο Γυμνάσιο και ένα Γενικό Λύκειο.
Στο Λεόντειο Λύκειο φοίτησαν και αρκετοί επώνυμοι, όπως ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ο Β. Παπαθανασίου, ο Β. Αλεξάκης, ο Η. Μαμαλάκης, ο Γ. Βούρος, ο Λ. Κηλαηδόνης.
Στα Πατήσια υπήρχαν και τεχνικές-επαγγελματικές σχολές μεταξύ των οποίων ο Εκπαιδευτικός Σύνδεσμος Αθηνών «Ο Ήφαιστος» που ιδρύθηκε από τον Σωκράτη Λαδόπουλο το 1935 και στεγάστηκε σε κτίριο της οδού Ρως και Τσίλλερ στο τέρμα Πατησίων. Επίσης, το «Μικρό Πολυτεχνείο» το οποίο ήταν μια ανώτερη σχολή, στη συμβολή των οδών Πατησίων και Χανίων, που είχε σκοπό την εκπαίδευση εργοδηγών, μεσαίων δηλαδή στελεχών κυρίως για δημόσια και οικοδομικά έργα. Επειδή ανάλογες ειδικότητες είχε και το Πολυτεχνείο, η σχολή αυτή έγινε γνωστή ως «Μικρό Πολυτεχνείο». Καθηγητές και σπουδαστές διεκδικούσαν με συνεχείς αγώνες την αναβάθμισή του, δηλαδή από «Μικρό» να γίνει «Μεγάλο». Όμως, μετά την ίδρυση των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΤΕΙ) το «Μικρό Πολυτεχνείο» τερμάτισε τη λειτουργία του.
Το Μικρό Πολυτεχνείο στη συμβολή των οδών Πατησίων και Χανίων
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ανώνυμος, (2006). Οι Μαριανοί Αδελφοί στην Ελλάδα (1907-2007). 100 χρόνια παιδαγωγικής προσφοράς στους νέους της πατρίδας μας. Αθήνα: Έκδοση Κοινότητας Μαριανών Αδελφών.
Αρβανίτου, Ε., Παναγουλέα, Ν.& Ρούτσου, Μ. (2003). Η΄ Γυμνάσιο–Λύκειο. Εκπαιδευτήρια Μ.Κ. Νομικός 1911-2000. Ιστορικό οδοιπορικό. Αθήνα: GRAFICA Ν. Γρυπάρης.
Αφιέρωμα: «Οδός Πατησίων», ένθετο περιοδικό Επτά Ημέρες/Η Καθημερινή. 28/3/1999.
Δημαράς, Α. (2003). Εκπαίδευση 1922-1940. Οι νέες βενιζελικές μεταρρυθμίσεις. Στο Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τομ. 7ος (σσ. 197-210). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Ζαούσης Α. (2004). Λέλα Καραγιάννη. Η Μπουμπουλίνα της Κατοχής 1941-1944. Αθήνα: Ωκεανίδα.
Θεοδώρου, Β. & Καρακατσάνη Δ. (2010). «Υγιεινής Παραγγέλματα». Ιατρική επίβλεψη& κοινωνική πρόνοια για το παιδί τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Αθήνα: Διόνικος.
Καρδαμίτση-Αδάμη, Μ. (1999). Πανεπιστήμια και σχολεία, ένθετο περιοδικό Επτά Ημέρες/Η Καθημερινή, 28/3/1999, σσ. 15-18.
Καρδαμίτση-Αδάμη, Μ. (2002). Πρότυπο εκπαιδευτήριο Κωνσταντινίδη, Η Καθημερινή/Επτά Ημέρες, 27/1/2002, σ. 10.
Κοντογιάννη, Ρ. (2003). Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Αθήνα: Κέδρος.
Μπουζάκης, Σ. (1997). Γεώργιος Α. Παπανδρέου 1888-1968. Ο πολιτικός της Παιδείας. τομ. Α΄(1888-1932), Αθήνα: Gutenberg.
Σαμαρά-Γκαίτλιχ, Ν. (1993). Ιχνογραφία Πατησίων (Τα Πατήσια κάποτε…). Αθήνα.
Σεϊζάνη, Ρ. (2007). Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τα Πατήσια, Αθήνα: Μαΐστρος.
Τέλλογλου, Τ. (2005). Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Athens voice, τχ. 95, σσ. 16-18.
Τυχόπουλος, Γ. (2001). Αυξέντιος Γ. Τυχόπουλος «Ο δάσκαλος». Αθήνα.
ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ
http://www.facebook.com/topic.php?uid=23529931976&topic=4938.
http://www.scuolaitalianatene.edu.gr/SXOLH.htm
http://el.wikipedia.org/wiki/Λεόντειο_Λύκειο.
http://www.lexima.gr/lxm/read-1515.html
http://www.efsp.gr/content/220/ιστορικό
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=259504
http://el.wikipedia.org/wiki/Πατήσια
ΠΗΓΕΣ ΕΙΚΟΝΩΝ
Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ - ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
https://www.facebook.com/149801415032228/photos/a.283160415029660.76861.149801415032228/428200987192268/?type=1&theater
https://www.facebook.com/149801415032228/photos/a.152822864730083.26166.149801415032228/214837061861996/?type=3&theater
https://www.facebook.com/149801415032228/photos/a.283160415029660.76861.149801415032228/400734723272228/?type=1&permPage=1
[1] Τον Σεπτέμβριο του 1914 το Β΄ Βαρβάκειο Γυμνάσιο, που στεγαζόταν σε κτίριο της οδού Μιχαήλ Βόδα, μετονομάστηκε σε Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Από το 1916 ως το 1931 το σχολείο στεγάστηκε στην Κυψέλη, σε μισθωμένο κτίριο που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Σύρου και Επτανήσου (Αρβανίτου, Παναγουλέα, & Ρούτσου, 2003: 40).
[2] Στον μικρό ναό των Ταξιαρχών που βρισκόταν στο προαύλιο χώρο του σχολείου οι Γερμανοί στρατιώτες είχαν εγκαταστήσει τα μαγειρεία τους, με αποτέλεσμα την καταστροφή των αγιογραφιών του ζωγράφου Παπαλουκά (Κοντογιάννη, 2003).
[3] Πρόκειται για την σημερινή πλατεία Αμερικής. Το όνομα αυτό δόθηκε στην πλατεία γύρω στα 1880 γιατί ήταν ερημική και αποτελούσε χώρο ερωτικών συναντήσεων άγαμων ζευγαριών. Το αρχικό όνομα της πλατείας ήταν πλατεία Ανθεστηρίων γιατί οι Αθηναίοι γιόρταζαν εκεί την Πρωτομαγιά (Σαμαρά- Γκαίτλιχ, 1993).
[4] Η οδός Λήμνου το 1987 μετονομάστηκε σε οδό Λέλας Καραγιάννη προς τιμή της αντιστασιακού Λέλας Καραγιάννη, η οποία στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής είχε ιδρύσει την αντιστασιακή οργάνωση «Μπουμπουλίνα» με έδρα το σπίτι της (Λήμνου 1). Η Καραγιάννη συνελήφθη από την Γκεστάπο και εκτελέστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 στο Χαϊδάρι, ένα μήνα περίπου πριν από την Απελευθέρωση (Ζαούσης, 2004).
Δημοσιεύτηκε 9th February 2013 από τον χρήστη ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΡΙΑΝΟΣ
Ετικέτες: Ιστορία της Εκπαίδευσης
4
Προβολή σχολίων
syllektis8 Οκτωβρίου 2015 - 9:02 π.μ.
1)το 18(ΙΗ) γυνασιο λυκειο στεγαζοταν αρχικα σε μια παλια βιλλα ...στην αυλη ,στο κατω μερος προς τις γραμμες του ηλεκτρικου, ειχαν τοποθετηθει προκατασκευασμενες αιθουσες....δινει την πληροφορια οπως βλεπω...2)αναφερεται οτι η σχολη Γουναρακη βρισκοταν στην οδο πατμου....γνωριζω οτι ηταν επι της πατησιων ,,,διοτι εκει πηγα οταν ξεκινησα το δημοτικο...
ΑπάντησηΔιαγραφή
0Απαντήσεις
Eirini Loutzaki19 Μαρτίου 2016 - 8:53 π.μ.
Έχετε απόλυτο δίκηο. Εκεί ήταν το σχολείο μας.
Διαγραφή
Απάντηση
Kostas Bardis19 Δεκεμβρίου 2015 - 11:39 π.μ.
ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΗΙΓΟΝΤΑΣΤΑ ΝΑ ΚΛΕΣ ΗΜΟΥΝ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΦΗΤΗΣΑ 1951-1952
ΑπάντησηΔιαγραφή
Kostas Bardis19 Δεκεμβρίου 2015 - 11:41 π.μ.
ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΗ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΝΜΑΘΗΤΗΣ ΑΣ ΕΡΘΗ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕΣΟ FACE BOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου