Ωρες
Ώρες χαράς και ξεφαντώματος.
Στιγμές ευτυχίας κι αγαλλίασης,
μαζί με της ηδονές της καρδιάς και της σάρκας.
Όμως μικρή μειοψηφία στις ατέλειωτες ώρες ...
μιας αδιάφορης επανάληψης ανιαρών συναναστροφών
Ώρες της σιωπής και της θλίψης,
για αγαπημένους φίλους που δεν προλάβαμε
να τους πούμε το τελευταίο αντίο.
Για αυτά που πέρασαν χωρίς να γνωρίσουμε τη γεύση τους.
Για την προσέγγιση της τελικής προσωπικής κλίσης,
κάτι φυσικό κι αναπόφευκτο.
Ακολουθία από πλήγματα,
όχι πάντα προσωπικά, αλλά για ανθρώπους
που αγαπάς και σέβεσαι,
για πράγματα που θεωρείς σπουδαία
και λοιδορούνται απ’ ανάξιους,
χωρίς το μίνιμουμ φορτίο ηθικού εξοπλισμού.
Εκείνο που σημασία έχει,
είναι τι τελικό αποτύπωμα αφήνουν πάνω ή μέσα σου.
Προσωρινό και ιάσιμο ή μόνιμο κι ανεξίτηλο σημάδι ;
Λένε πως ο πανδαμάτωρ χρόνος όλα τα χωνεύει.
Πώς γίνεται τότε το αρχικά σφριγηλό σώμα
όταν σκεπάζεται απ’ το χώμα να’ ναι γεμάτο με πληγές ;