Ο μ ο ρ φ ι ά
Η ομορφιά αφοπλίζει.
Όχι η έκδηλη και προκλητική
Η ομορφιά η αμίλητη, ...
που στέκεται σιωπηλά στο πλάι κι αναμένει
Τι; Ούτε η ίδια ξέρει.
Ασαφής αδημονία, ελπίδα συγκεχυμένη
για κάτι το άμορφο,
που είναι όμως απροσδιόριστο.
Μέσα στα μάτια της βλέπεις ανησυχία και φόβο
Εσύ μέσα από την ανησυχία των ματιών της γεύεσαι
το γλυκό της πρόσωπο και την ηρεμία των κινήσεων
Να το ξέρεις.
Πάντα με απωθούσε η σιγουριά και η έπαρση.
Εσύ θέλεις να δώσεις αγάπη
από το εσωτερικό σου απόθεμα
Αν ο άλλος δεν το χρειάζεται,
τι άλλο να σε ελκύει
Η χαρά της σάρκας χωρίς τα αισθήματα
είναι άνοστο φαγητό..