Π ω λ η τ η ς …. Ο ν ε ι ρ ω ν
Υπέροχες ανοιξιάτικες μυρωδιές ! Κάθομαι ανάμεσα στις ανθισμένες λεμονιές και νιώθω μεθυσμένος. Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι. Γιατί όχι; Κανείς δε μπορεί να το απαγορεύσει. Τα όνειρα άλλωστε τίποτα δε στοιχίζουν. Είμαι στη γαλάζια θάλασσα και πετώ πάνω απ’ τα κύματα μαζί με τα θαλασσοπούλια. Οι συνήθως άνοστες κραυγές τους αποκτούν τώρα μια μελωδικότητα. Κάνω κι εγώ σιγόντο. Εκεί στη δυτική άκρη του ορίζοντα ένα αιμάτινο ποτάμι αρχίζει να ρέει... τη λάβα του. Δίνει στην ατμόσφαιρα νέο χρώμα κι εντύπωση, ενώ η μέρα κουνάει το μαντήλι και με αποχαιρετά.
Ρωτούν κάποιοι. Τι είναι ευτυχία; Κι η απάντηση είναι τόσο απλή, σαν την αγνότητα ενός παιδικού προσώπου.
. . . . Ε υ τ υ χ ί α.. . ε ί ν α ι .. . η ... ί δ ι α.. η.. . ζ ω ή. . . .
Δε λέω! Μια σειρά δυσκολίες και προβλήματα συναπαντάς στην πορεία της, ακόμα και δράματα, υφίστασαι τις οδυνηρές συνέπειες του χρόνου, μα εσύ μην κολλάς εκεί. Απορρόφησε τις λίγες υπέροχες στιγμές. κλείδωσέ τες στο προσωπικό νοητό ερμάρι της μνήμης σου κι όταν δυσκολεύεσαι άνοιγέ το και ξανάζησε την ευτυχία !
Μα είναι ψευδαίσθηση, θα μου πεις ! Και λοιπόν; Όλα περνούν και φεύγουν. Εσύ αλυσόδεσε τα δευτερόλεπτα που απτόητα φεύγουν και κάνε την προσωπική σου συλλογή.
17 Μαρτίου 2015