Τα Σχολικά κτίρια στην Τρίπολη κατά τον τελευταίο μισό αιώνα
Αναμφίβολα, είμαστε πεσιμιστές εμείς οι Έλληνες…· όλα μαύρα κι άραχλα τα βλέπουμε, όχι, τόσο από νοοτροπία και χαρακτήρα, όσο από εμπάθεια και πολιτικό φανατισμό αλλά και πνεύμα αντιομονοιακό… -ανέκαθεν, σπαρασσόμαστε από εμφύλιες διενέξεις… γιατί αυτός και όχι εγώ· έτσι, με το να μη θέλουμε να επιτύχει ο πολιτικός αντίπαλός μας, αλλά και ο συγγενής μας και φίλος μας και συμπατριώτης μας… προσπαθούμε να υποβαθμίζουμε την προσπάθειά του και το έργο του…· αν, μάλιστα, έχει και επιτυχίες… αν είναι δυνατό “να του βγάλουμε τι μάτι”…
Πολλά είναι τα παραδείγματα που δεν είναι όλα μαύρα και που πρέπει να τ’ αναδεικνύουμε, ως επιτεύγματα, παρά την πληθώρα των αντιξοοτήτων που γνώρισε -και γνωρίζει- η Ελλάδα από το 1821 μέχρι σήμερα… Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι και τα σχολικά κτίρια στην πόλη μας, την Τρίπολη, στα τελευταία 50 χρόνια… αν και αυτά τα 50 χρόνια ουδόλως κύλησαν ειρηνικά…, αρχίζοντας από μια Ελλάδα που μόλις είχε βγει από τον Β° Παγκόσμιο Πόλεμο κι αυτόν του Εμφυλίου, πέφτοντας στη Δικτατορία των Συνταγματαρχών, διερχόμενη μια ξέφρενη κούρσα σπατάλης ξένων χρημάτων αλλά και τη σημερινή απρόσμενη οικονομική κρίση… Ας δούμε, όμως, αυτό το παράδειγμα!
Τα σχολικά κτίρια της Τρίπολης -όλα του 19ου αι.- το 1955-56, πλην των δύο Προτύπων- Δημοτικά σχολεία ήταν αυτά- και την Παιδαγωγική Ακαδημία των Σπουδαστών που στεγάζονταν στο κρατικό, γνωστό, σημερινό διδακτήριο, αλλά και το 2° Δημοτ. Σχολείο -παλιό ισόγειο Παρθεναγωγείο- στη Φωτάκου, όλα τ’ άλλα ήταν με ενοίκιο, σε διώροφα πέτρινα, τα οποία ουδεμία εξυπηρέτηση παρείχαν και ήταν, εντελώς, ακατάλληλα, από κάθε άποψη -χώρου, υγιεινής…:
Το 1° Δημοτικό -στερείτο προαυλίου- στεγαζόταν “στου Κωτσάκη” -αρχή 25ης Μαρτίου, αριστερά- με τα μαγειρεία από κάτω -μια ολοσκότεινη μουτζουρωμένη αίθουσα που, εκεί, παρασκευαζότανε το γάλα-σκόνη, και το οποίο διανεμότανε, με χύτρες, κάθε πρωί, στα λοιπά σχολεία, και τις οποίες χύτρες κουβαλούσανε μαθητές… Το 3° -χωρίς προαύλιο κι αυτό- ήτανε στη γωνία Παλλαντίου και Μεταμορφώσεως, το 4° στο σημερινό παραδοσιακό μετόχι -με τις καμάρες…- των Βαρσών, στην οδό Νεομ. Δημητρίου, και το, χωρίς προαύλιο, 5°, στη γωνία Δημητσάνης και Δεκάζου -ακίνητο Λακασά…
Με πρώτο το 5°, που μετακόμισε -μέσα δεκαετίας ’50- στο δικό του, στον συνοικ. Φιλικών, στο “Φρειδερίκειον”, ακολούθησαν το 4° στ’ Αλώνια Μπασιάκου, το 3° στο “Χεζολίθαρο”, το 1° στην Αγιο-Κυριακή, και το 2° οικοδομήθηκε, εκ νέου, στο οικόπεδό του…
Στη συνέχεια, έχουμε το 6° στον συνοικ. Κολοκοτρώνη, το 7° στη Μεταμόρφωση, το 8° στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο, το 9° στη Χατζηχρήστου και το 10° στον Περιφερειακό, προς Θάνα, όλα κρατικά, όλα καινούργια, με σύγχρονες προδιαγραφές και εξοπλισμό, τουαλέτες, ειδικές αίθουσες, προαύλια και Γυμναστήρια που, σήμερα, είναι να τα ζηλεύεις συγκρίνοντάς τα με το παρελθόν…
Τα τρία Γυμνάσια, Α° και Β° Αρρένων και το Θηλέων, στεγάζονταν, σε διώροφα, στο σημερινό Εργατικό Κέντρο, έναντι 9ου Δημοτ. Σχολείου και στην πρώην Αγροτική Τράπεζα, αντίστοιχα, κι αυτά με μικρά παραρτήματα, λιλιπούτεια προαύλια και τριτοκοσμικές τουαλέτες!
Όμως, το Α° -”Μυστριώτειο”-, σήμερα, είναι στον συνοικ. Φιλικών, το Β° στον δρόμο του Πελάγους και το Γ° -το παλιό Θηλέων- στου Μπασιάκου, και τα τρία με προαύλια και Γυμναστήρια, Ειδικές αίθουσες και τουαλέτες…, και τα τρία σύγχρονα…
Αν, στ’ ανωτέρω, προστεθούν, το 4° -τέως “Πειραματικό”- που είναι όπισθεν του Αθλητικού Σταδίου, το Μουσικό -ένα σκέτο κομψοτέχνημα- στον δρόμο προς Μαϊθανάση, και τα σχολικά ισόγεια κτίρια, δίπλα από την Π.Α.Τ., όπως και τα λοιπά σχολεία που στεγάζονται, εδώ και πολλά χρόνια, στην οδό Τεγέας -Τεχνικό Λύκειο, Εσπερινό…- ε, τότε, τι να πεις…
‘Ομως, τα είκοσι τόσα Νηπιαγωγεία και Παιδικούς Σταθμούς… πού τα βάζεις;
Το Πανεπιστήμιο, στην Αγιο-Τριάδα, είναι από τα τελευταία που προστέθηκαν, όπως και οι Σχολές Ο.Α.Ε.Δ. στον, όπισθεν, δρόμο προς Άη-Γιώργη…
Σήμερα, λοιπόν, η Τρίπολη, και μετά 50 χρόνια από το “Φρειδερίκειον”, βρίσκεται σε μια πολύ πολύ εξαιρετική θέση, έναντι, άλλων πόλεων, στο θέμα “Σχολικά κτίρια”…· κτίρια στερεά και τσιμεντένια, πολύ μεγάλα και με πάμπολλες αίθουσες, με ανατολικομεσημβρινό προσανατολισμό, υπερσύγχρονα, ιδιόκτητα -σήμερα, ανήκουν στον Δήμο Τρίπολης-, πεντακάθαρα και τέλεια από κάθε άποψη… που κάνουν άνετη και επικοδομητική τη διδασκαλία και μάθηση, διδασκόντων και διδασκομένων της Τρίπολης… προσφέροντας -ας μην περνάει απαρατήρητο αυτό- μόνο πρωινή εργασία…, όταν σε άλλες πόλεις τσουβαλιάζονται… μέχρι τα μεσάνυχτα…!
Κλαιγόμαστε, κλαιγόμαστε…, λοιπόν, να, που υπάρχει, και κάτι, το πολύ σοβαρό, στο οποίο υπερτερούμε, και πρέπει να το λέμε, και να καυχόμαστε… Νεολαία / Πρώτο Θέμα 10 Μαρτίου 20160
Αναμφίβολα, είμαστε πεσιμιστές εμείς οι Έλληνες…· όλα μαύρα κι άραχλα τα βλέπουμε, όχι, τόσο από νοοτροπία και χαρακτήρα, όσο από εμπάθεια και πολιτικό φανατισμό αλλά και πνεύμα αντιομονοιακό… -ανέκαθεν, σπαρασσόμαστε από εμφύλιες διενέξεις… γιατί αυτός και όχι εγώ· έτσι, με το να μη θέλουμε να επιτύχει ο πολιτικός αντίπαλός μας, αλλά και ο συγγενής μας και φίλος μας και συμπατριώτης μας… προσπαθούμε να υποβαθμίζουμε την προσπάθειά του και το έργο του…· αν, μάλιστα, έχει και επιτυχίες… αν είναι δυνατό “να του βγάλουμε τι μάτι”…
Πολλά είναι τα παραδείγματα που δεν είναι όλα μαύρα και που πρέπει να τ’ αναδεικνύουμε, ως επιτεύγματα, παρά την πληθώρα των αντιξοοτήτων που γνώρισε -και γνωρίζει- η Ελλάδα από το 1821 μέχρι σήμερα… Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι και τα σχολικά κτίρια στην πόλη μας, την Τρίπολη, στα τελευταία 50 χρόνια… αν και αυτά τα 50 χρόνια ουδόλως κύλησαν ειρηνικά…, αρχίζοντας από μια Ελλάδα που μόλις είχε βγει από τον Β° Παγκόσμιο Πόλεμο κι αυτόν του Εμφυλίου, πέφτοντας στη Δικτατορία των Συνταγματαρχών, διερχόμενη μια ξέφρενη κούρσα σπατάλης ξένων χρημάτων αλλά και τη σημερινή απρόσμενη οικονομική κρίση… Ας δούμε, όμως, αυτό το παράδειγμα!
Τα σχολικά κτίρια της Τρίπολης -όλα του 19ου αι.- το 1955-56, πλην των δύο Προτύπων- Δημοτικά σχολεία ήταν αυτά- και την Παιδαγωγική Ακαδημία των Σπουδαστών που στεγάζονταν στο κρατικό, γνωστό, σημερινό διδακτήριο, αλλά και το 2° Δημοτ. Σχολείο -παλιό ισόγειο Παρθεναγωγείο- στη Φωτάκου, όλα τ’ άλλα ήταν με ενοίκιο, σε διώροφα πέτρινα, τα οποία ουδεμία εξυπηρέτηση παρείχαν και ήταν, εντελώς, ακατάλληλα, από κάθε άποψη -χώρου, υγιεινής…:
Το 1° Δημοτικό -στερείτο προαυλίου- στεγαζόταν “στου Κωτσάκη” -αρχή 25ης Μαρτίου, αριστερά- με τα μαγειρεία από κάτω -μια ολοσκότεινη μουτζουρωμένη αίθουσα που, εκεί, παρασκευαζότανε το γάλα-σκόνη, και το οποίο διανεμότανε, με χύτρες, κάθε πρωί, στα λοιπά σχολεία, και τις οποίες χύτρες κουβαλούσανε μαθητές… Το 3° -χωρίς προαύλιο κι αυτό- ήτανε στη γωνία Παλλαντίου και Μεταμορφώσεως, το 4° στο σημερινό παραδοσιακό μετόχι -με τις καμάρες…- των Βαρσών, στην οδό Νεομ. Δημητρίου, και το, χωρίς προαύλιο, 5°, στη γωνία Δημητσάνης και Δεκάζου -ακίνητο Λακασά…
Με πρώτο το 5°, που μετακόμισε -μέσα δεκαετίας ’50- στο δικό του, στον συνοικ. Φιλικών, στο “Φρειδερίκειον”, ακολούθησαν το 4° στ’ Αλώνια Μπασιάκου, το 3° στο “Χεζολίθαρο”, το 1° στην Αγιο-Κυριακή, και το 2° οικοδομήθηκε, εκ νέου, στο οικόπεδό του…
Στη συνέχεια, έχουμε το 6° στον συνοικ. Κολοκοτρώνη, το 7° στη Μεταμόρφωση, το 8° στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο, το 9° στη Χατζηχρήστου και το 10° στον Περιφερειακό, προς Θάνα, όλα κρατικά, όλα καινούργια, με σύγχρονες προδιαγραφές και εξοπλισμό, τουαλέτες, ειδικές αίθουσες, προαύλια και Γυμναστήρια που, σήμερα, είναι να τα ζηλεύεις συγκρίνοντάς τα με το παρελθόν…
Τα τρία Γυμνάσια, Α° και Β° Αρρένων και το Θηλέων, στεγάζονταν, σε διώροφα, στο σημερινό Εργατικό Κέντρο, έναντι 9ου Δημοτ. Σχολείου και στην πρώην Αγροτική Τράπεζα, αντίστοιχα, κι αυτά με μικρά παραρτήματα, λιλιπούτεια προαύλια και τριτοκοσμικές τουαλέτες!
Όμως, το Α° -”Μυστριώτειο”-, σήμερα, είναι στον συνοικ. Φιλικών, το Β° στον δρόμο του Πελάγους και το Γ° -το παλιό Θηλέων- στου Μπασιάκου, και τα τρία με προαύλια και Γυμναστήρια, Ειδικές αίθουσες και τουαλέτες…, και τα τρία σύγχρονα…
Αν, στ’ ανωτέρω, προστεθούν, το 4° -τέως “Πειραματικό”- που είναι όπισθεν του Αθλητικού Σταδίου, το Μουσικό -ένα σκέτο κομψοτέχνημα- στον δρόμο προς Μαϊθανάση, και τα σχολικά ισόγεια κτίρια, δίπλα από την Π.Α.Τ., όπως και τα λοιπά σχολεία που στεγάζονται, εδώ και πολλά χρόνια, στην οδό Τεγέας -Τεχνικό Λύκειο, Εσπερινό…- ε, τότε, τι να πεις…
‘Ομως, τα είκοσι τόσα Νηπιαγωγεία και Παιδικούς Σταθμούς… πού τα βάζεις;
Το Πανεπιστήμιο, στην Αγιο-Τριάδα, είναι από τα τελευταία που προστέθηκαν, όπως και οι Σχολές Ο.Α.Ε.Δ. στον, όπισθεν, δρόμο προς Άη-Γιώργη…
Σήμερα, λοιπόν, η Τρίπολη, και μετά 50 χρόνια από το “Φρειδερίκειον”, βρίσκεται σε μια πολύ πολύ εξαιρετική θέση, έναντι, άλλων πόλεων, στο θέμα “Σχολικά κτίρια”…· κτίρια στερεά και τσιμεντένια, πολύ μεγάλα και με πάμπολλες αίθουσες, με ανατολικομεσημβρινό προσανατολισμό, υπερσύγχρονα, ιδιόκτητα -σήμερα, ανήκουν στον Δήμο Τρίπολης-, πεντακάθαρα και τέλεια από κάθε άποψη… που κάνουν άνετη και επικοδομητική τη διδασκαλία και μάθηση, διδασκόντων και διδασκομένων της Τρίπολης… προσφέροντας -ας μην περνάει απαρατήρητο αυτό- μόνο πρωινή εργασία…, όταν σε άλλες πόλεις τσουβαλιάζονται… μέχρι τα μεσάνυχτα…!
Κλαιγόμαστε, κλαιγόμαστε…, λοιπόν, να, που υπάρχει, και κάτι, το πολύ σοβαρό, στο οποίο υπερτερούμε, και πρέπει να το λέμε, και να καυχόμαστε… Νεολαία / Πρώτο Θέμα 10 Μαρτίου 20160
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου