ΣΑΝΤΡΑΠΕΙΑ ΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 1903- Καστελόριζο
Πολλές φορές στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας έχουν παρουσιαστεί πλήθος ευεργετών και δωρητών που με περισσή ευαισθησία έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στη βελτίωση της ζωής μας και την ανάπτυξη της ποιότητας του πολιτισμού μας. Κάποιοι απ’ αυτούς αναρριχήθηκαν στα υψηλότερα επίπεδα της ανθρώπινης διορατικότητας έχοντας την έμπνευση να ιδρύσουν σχολεία και γενικότερα κέντρα πνευματικής καλλιέργειας και διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και της παράδοσης του λαού μας. Αποτέλεσαν το μοναδικό πόλο έλξης του ενεργού πληθυσμού κάθε περιοχής κρατώντας ζωντανό και ενεργό τμήμα του ελλαδικού χάρτη κάθε χωριό ή πόλη ενάντια στην ερήμωση της επαρχίας και την έντονη αστυφιλία που διακατέχει την εποχή μας.
Πρωτοπόρος σε μια τέτοια συμπεριφορά ο Λουκάς Σαντραπές ανέδειξε τη γνησιότητα της προέλευσής του και την ανησυχία του να κρατήσει τη γενέτειρά του το Καστελόριζο ως ένα ζωντανό και δυναμικό κύτταρο του Ελληνισμού. Ίδρυσε το 1903, εποχή πολύ δύσκολη για οικονομικές αβρότητες, ένα λαμπρότατο κτίριο που η αρχιτεκτονική του βασίστηκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, αφού η πρόσοψή του αποτελεί αντίγραφό του, έχτισε το αρρεναγωγείο και το παρθεναγωγείο του νησιού στα πρότυπα της εκπαιδευτικής ιδεολογίας του αλληλοδιδακτικού τρόπου διδασκαλίας, με ψηλοτάβανες αίθουσες και ψηλά τοποθετημένα παράθυρα. Το σχολείο φιλοξένησε γενιές μαθητών πετυχαίνοντας έτσι ο ευεργέτης αυτό που ονειρευόταν: να παραμείνει ο πληθυσμός του νησιού όσο το δυνατόν ανεπηρέαστος στο πέρασμα του χρόνου και το νησί να μην ερημωθεί.
Βιογραφία του Ιδρυτή του σχολείου Λουκά Σαντραπέ.
Ο Λουκάς Σαντραπές γεννήθηκε στο τελευταίο Ελληνικό Φανάρι του Αιγαίου, το Καστελόριζο, το 1852 όπου και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Σε ηλικία 15 ετών έφτασε στην Αίγυπτο έχοντας μοναδικά κεφάλαια και εφόδια το θάρρος του, την φυσική του ευφυΐα και το επιχειρηματικό του πνεύμα. Μ΄ αυτά πάλεψε και πρόκοψε.
Η εργατικότητά του και ο φιλήσυχος χαρακτήρας του προκάλεσαν αργότερα και την προσοχή της Αιγυπτιακής Κυβέρνησης και του έδωσε εργασία υπεύθυνη, αυτή του εργολήπτη στα αρδευτικά έργα του Νείλου. Ήταν ο άνθρωπος που με τις ενέργειες του δημιούργησε την Καστελοριζίτικη Αδελφότητα του Καΐρου με την ονομασία « Η Ελπίς » στην οποία ήταν πρόεδρος για πολλά χρόνια. Σκοπός της Αδελφότητας ήταν να βοηθάει τους απόρους Καστελοριζιούς της Αιγύπτου αλλά και να βοηθάει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Πατρίδας μας.
Ένα από τα πιο γλυκά του όνειρα ήταν να ιδρύσει τη Σαντραπεία Αστική Σχολή στο Καστελόριζο. Αυτή έχει ως γνωστό το ρυθμό του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στοίχισε τότε 50.000 χρυσά φράγκα. Το κτίριο βρίσκεται δεξιά της Μητροπόλεως και μπροστά από το Παρθεναγωγείο και εγκαινιάσθηκε στις 7 Ιουνίου του 1903 μέσα σε μεγάλους πανηγυρισμούς.
Πριν όμως το ζεύγος Σαντραπέ κατασκευάζει στο Καστελόριζο την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην πλατεία των χωραφιών, η οποία αποτελεί ένα πολύτιμο εκκλησιαστικό μνημείο του Καστελορίζου. Μπορεί το ζεύγος Σαντραπέ μα μην απόκτησε παιδιά κατάφερε όμως να κατακτήσει την ψυχή όλων των Καστελοριζιών αλλά και την αιώνια θυγατέρα αυτών τη Σχολή της πατρίδας μας.
Η αγαθοεργία των μεγάλων αυτών Ευεργετών επεκτάθηκε και σε ευαγή ιδρύματα της Ρόδου και γενικά των Δωδεκανήσων.
Πέθανε στις 22 Νοεμβρίου του 1912 αφού πρώτα είδε στο στήθος του να λάμπει και να ακτινοβολεί ο Σταυρός του Σωτήρα τον οποίο του χάρισε η Ελληνική Κυβέρνηση.
Στο Καστελόριζο, δίπλα στην εκκλησία του, βρίσκεται το μνήμα του με τα οστά τα δικά του και της συζύγου του