Συνηθίζεται να λέμε ότι οι
δικαστικές αποφάσεις δε σχολιάζονται.
Όμως κάποιος ουδέτερος παρατηρητής θα μπορούσε ευλόγως ν’ αναρωτηθεί ποια είναι
η ευθύνη του δικαστικού λειτουργού, όταν χωρίς να συνυπολογίζει όλες τις παραμέτρους,
ελαφρά τη καρδία εκδίδει αποφάσεις που επηρεάζουν την οικονομική πολιτική και
τα νούμερα ενός προϋπολογισμού ψηφισμένου από μια Βουλή, που έχει εκλεγεί με
την καθολική ψήφο των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Το φαινόμενο έχει επαναληφθεί,
οπότε λογικά εισέρχεται το ερώτημα. Αν είναι έτσι μήπως κι οι δικαστικοί
λειτουργοί θα έπρεπε να εμβαπτίζονται με κάποιο τρόπο στη λαϊκή δοκιμασία και
να συνυπολογίζουν τον παράγοντα αυτόν πριν την έκδοση μιας απόφασης.
Με την ευκαιρία αυτή βλέπουμε πως
οι λειτουργοί του κρατικού μηχανισμού έχουν οχυρωθεί πίσω από μια ισχυρή
ακολουθία συνταγματικών διατάξεων και νομοθετημάτων, τόσο επαρκών που από ένα
σημείο και πέρα, αντί για ασπίδα προστασίας έχουν μετατραπεί σε βρόχο, που εμποδίζουν κάθε
απόπειρα εκσυγχρονισμού. «Αδικίες» τέτοιας
ποιότητας και πιο ανάγλυφες έχουν σημειωθεί και σε πολλούς άλλους τομείς
της Εθνικής μας ζωής, αλλά ουδείς τους αναφέρει για να τους υπερασπιστεί.
Δεν μπορεί ο οιοσδήποτε λειτουργός
να μην λαμβάνει υπόψη τις ειδικές συνθήκες που υπάρχουν και την κρίσιμη φάση
που διέρχεται η χώρα και να κάνει «ασκήσεις επί χάρτου», που στην προκειμένη
περίπτωση έχουν συνέπειες χειροπιαστές.
Η συνταγματική αναθεώρηση είναι
αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου