«Έχασε τα μυαλά του»
Αλήθεια! Αναρωτιέται κανείς, πού πάει το μυαλό όταν χάνεται ; Βρίσκει πουθενά νέο καταφύγιο ή πλανάται χωρίς προορισμό μέσα στο άξενο σύμπαν; Πού να έχει παραπέσει εκείνο το φλεγόμενο νεανικό σφρίγος, τότε που η σκέψη έπαιρνε χίλιες στροφές στη στιγμή κι έκανε σχέδια για ένα αέναο μέλλον; Μέσα σου πριν ένιωθες ικανός να μετακινήσεις, βουνά, ν’ αλλάξεις το ρου του ποταμού, να χτίζεις γέφυρες στα τρομακτικά αδιέξοδα. Και τώρα ανίσχυρός σχεδόν παραδομένος αναμένεις το αναπόφευκτο. Γιατί δεν αισθανόμαστε τη βαθμιαία υποβάθμιση που φέρνει ο χρόνος και βάζουμε απελπισμένες τις φωνές όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο; Ποιος είναι ικανός ή υπεύθυνος να δώσει απαντήσεις σ’ αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα ;