3/θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ
Το ιστορικό του χωριού και του Σχολείου 3/θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ
• Η Παναγίτσα είναι ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό του νομού Πέλλας, στο μέσον περίπου της διαδρομής από την Έδεσσα προς το χιονοδρομικό κέντρο Καϊμακτσαλάν.
Από τα βασικά της "προνόμια" η υπέροχη θέα του κάμπου με τους οπωρώνες και η ελκυστική λίμνη Βεγορίτιδα.Σε μικρή απόσταση από το χιονοδρομικό και με την δυνατότητα της απόλαυσης πολλών extreme σπορ και όχι μόνο, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ένας από τους πιο γρήγορα αναπτυσσόμενους προορισμούς στην ευρύτερη περιοχή.Ο επισκέπτης θα διαπιστώσει από την πρώτη στιγμή την φιλοξενία και εγκαρδιότητα των κατοίκων, ενώ στην κεντρική της πλατεία θα βρείτε παραδοσιακές ταβέρνες και καταστήματα με τοπικά προϊόντα. Στην περιοχή του οικισμού λειτουργούν αρκετοί ξενώνες και καταλύματα διαφόρων κατηγοριών και τύπων, τα οποία θα σας εξασφαλίσουν μία εξαιρετική διαμονή.
Μπορείτε να επισκεφθείτε και να ασχοληθείτε με διάφορες δραστηριότητες .
• Ακόμη έχετε την δυνατότητα με συνοδεία να ακολουθήσετε εκπληκτικές διαδρομές και επισκέψεις, όπως στους καταρράκτες και σε πολλά άλλα σημεία στην ορεινή Πέλλα.Μη χάσετε την ευκαρία να παρακολουθήσετε τη διαδικασία παρασκευής τσίπουρου, παρέα με κρασί, τραγούδια και τσιγαρίδες εάν συμπίπτει η επίσκεψή σας στην περιοχή, την περίοδο που γίνονται οι απαραίτητες προετοιμασίες και διεργασίες. Πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στην περιοχή που αξίζει και πρέπει να παρακολουθήσετε.Στην περιοχή της Παναγίτσας υπάρχουν εγκαταστάσεις που θα διευκολύνουν ή θα διασκεδάσουν τους επισκέπτες και που θα πρέπει να δείτε από κοντά.
• Το ιστορικό του χωριού
Οι κάτοικοι του χωριού Παναγίτσα του Νομού Πέλλας είναι στο σύνολό τους πρόσφυγες, προερχόμενοι από τις περιοχές της Αν. Θράκης και Μικράς Ασίας, που εγκαταστάθηκαν εδώ το 1922 και Πόντιοι που εγκαταστάθηκαν το 1924.Το σημερινό χωριό Παναγίτσα ονομάζονταν Όσλοβο. Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, το χωριό αριθμούσε 217 οικογένειες, περίπου 650 άτομα.Η γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν οι πρώτες και κύριες ασχολίες των κατοίκων του χωριού. Οι συνθήκες καλλιέργειας, δύσκολες και σε μερικές περιπτώσεις πρωτόγονες. Η εργατικότητα όμως των κατοίκων οδήγησε στην αναγνώριση των προϊόντων τους. Τα μήλα Παναγίτσας έγιναν ξακουστά και περιζήτητα.Παρόλα αυτά η μετανάστευση στη δεκαετία του ΄60 ήταν μεγάλη. Χώρες όπως η Γερμανία, το Βέλγιο και η Αυστραλία έγιναν δίοδος για μια καλύτερη ζωή. Εκτός από την εξωτερική, και η εσωτερική μετανάστευση στέρησε το χωριό από τους νέους ανθρώπους, στην προσπάθειά τους για εξεύρεση εργασίας.Το αποτέλεσμα ήταν, τη δεκαετία του ΄80, να υπάρχει μία δραματική μείωση των μαθητών. Σήμερα, μετά από μεγάλη προσπάθεια των κατοίκων του χωριού, υπάρχει μία σοβαρή ανάπτυξη στον τομέα του τουρισμού. Έχουν δημιουργηθεί αρκετές μικρές τουριστικές μονάδες, χώροι εστίασης, χώροι διασκέδασης, προκειμένου να φιλοξενούν τους λάτρες της φύσης και των χειμερινών σπορ.Η εκμετάλλευση του Χιονοδρομικού Κέντρου Καϊμάκτσαλαν - Βόρας, είναι ένα σημαντικό κίνητρο και για τους κατοίκους της Παναγίτσας, για να αναπτύξουν επαγγελματική δραστηριότητα και κατ' επέκταση να αναβαθμίσουν τον τρόπο ζωής τους.Επίσης, η ένταξη πολλών από τους κατοίκους σε προγράμματα της Ε.Ε., έχει συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής.
• Το ιστορικό του σχολείου.
• Το δημοτικό σχολείο της Παναγίτσας αρχικά ήταν χτισμένο στην πλατεία του χωριού .Το 1938-1939 όμως άρχισε η κατασκευή ενός νέου σχολείου οπού είναι και σήμερα .Το χτίσιμο σταμάτησε λόγω του πολεμου του 1940. Η κατασκευή τελείωσε το 1950 . Ο αρχιμάστορας ήταν Ο Γιαννουηλιδης Παναγιώτης . Μάλιστα λίγο πριν τελειώσει το χτίσιμο του σχολείου έγινε και η αλλαγή της τσιμεντένιας σκεπής σε κεραμική. Στο σχολείο φοιτούσαν περίπου 80 μαθητές . Εκτός από δημοτικό λειτουργούσε και νηπιαγωγείο .
• Στην αρχή υπήρχαν δυο αίθουσες διδασκαλίας και γραφείο .Αργότερα έγιναν τρεις οι αίθουσες διδασκαλίας . Στο σχολείο υπήρχε μια μικρή βιβλιοθήκη γεμάτη με ποντιακές εγκυκλοπαίδειες .Οι τάξεις χωρίζονταν σε πρώτη δεύτερη τρίτη τέταρτη πέμπτη και έκτη . Το νηπιαγωγείο βρισκόταν στην αίθουσα της σημερινής βιβλιοθήκης . Στο σχολείο τα παιδιά φοιτούσαν πρωί – απόγευμα ακόμα και τα Σάββατα . Το χειμώνα πήγαιναν τα παιδιά ξυλά στο σχολείο για τις ξυλόσομπες ο καθένας από ένα ξύλο.
Δημοσιεύτηκε 3rd March από τον χρήστη ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΑΡΑΝΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Το ιστορικό του χωριού και του Σχολείου 3/θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ
• Η Παναγίτσα είναι ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό του νομού Πέλλας, στο μέσον περίπου της διαδρομής από την Έδεσσα προς το χιονοδρομικό κέντρο Καϊμακτσαλάν.
Από τα βασικά της "προνόμια" η υπέροχη θέα του κάμπου με τους οπωρώνες και η ελκυστική λίμνη Βεγορίτιδα.Σε μικρή απόσταση από το χιονοδρομικό και με την δυνατότητα της απόλαυσης πολλών extreme σπορ και όχι μόνο, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ένας από τους πιο γρήγορα αναπτυσσόμενους προορισμούς στην ευρύτερη περιοχή.Ο επισκέπτης θα διαπιστώσει από την πρώτη στιγμή την φιλοξενία και εγκαρδιότητα των κατοίκων, ενώ στην κεντρική της πλατεία θα βρείτε παραδοσιακές ταβέρνες και καταστήματα με τοπικά προϊόντα. Στην περιοχή του οικισμού λειτουργούν αρκετοί ξενώνες και καταλύματα διαφόρων κατηγοριών και τύπων, τα οποία θα σας εξασφαλίσουν μία εξαιρετική διαμονή.
Μπορείτε να επισκεφθείτε και να ασχοληθείτε με διάφορες δραστηριότητες .
• Ακόμη έχετε την δυνατότητα με συνοδεία να ακολουθήσετε εκπληκτικές διαδρομές και επισκέψεις, όπως στους καταρράκτες και σε πολλά άλλα σημεία στην ορεινή Πέλλα.Μη χάσετε την ευκαρία να παρακολουθήσετε τη διαδικασία παρασκευής τσίπουρου, παρέα με κρασί, τραγούδια και τσιγαρίδες εάν συμπίπτει η επίσκεψή σας στην περιοχή, την περίοδο που γίνονται οι απαραίτητες προετοιμασίες και διεργασίες. Πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στην περιοχή που αξίζει και πρέπει να παρακολουθήσετε.Στην περιοχή της Παναγίτσας υπάρχουν εγκαταστάσεις που θα διευκολύνουν ή θα διασκεδάσουν τους επισκέπτες και που θα πρέπει να δείτε από κοντά.
• Το ιστορικό του χωριού
Οι κάτοικοι του χωριού Παναγίτσα του Νομού Πέλλας είναι στο σύνολό τους πρόσφυγες, προερχόμενοι από τις περιοχές της Αν. Θράκης και Μικράς Ασίας, που εγκαταστάθηκαν εδώ το 1922 και Πόντιοι που εγκαταστάθηκαν το 1924.Το σημερινό χωριό Παναγίτσα ονομάζονταν Όσλοβο. Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, το χωριό αριθμούσε 217 οικογένειες, περίπου 650 άτομα.Η γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν οι πρώτες και κύριες ασχολίες των κατοίκων του χωριού. Οι συνθήκες καλλιέργειας, δύσκολες και σε μερικές περιπτώσεις πρωτόγονες. Η εργατικότητα όμως των κατοίκων οδήγησε στην αναγνώριση των προϊόντων τους. Τα μήλα Παναγίτσας έγιναν ξακουστά και περιζήτητα.Παρόλα αυτά η μετανάστευση στη δεκαετία του ΄60 ήταν μεγάλη. Χώρες όπως η Γερμανία, το Βέλγιο και η Αυστραλία έγιναν δίοδος για μια καλύτερη ζωή. Εκτός από την εξωτερική, και η εσωτερική μετανάστευση στέρησε το χωριό από τους νέους ανθρώπους, στην προσπάθειά τους για εξεύρεση εργασίας.Το αποτέλεσμα ήταν, τη δεκαετία του ΄80, να υπάρχει μία δραματική μείωση των μαθητών. Σήμερα, μετά από μεγάλη προσπάθεια των κατοίκων του χωριού, υπάρχει μία σοβαρή ανάπτυξη στον τομέα του τουρισμού. Έχουν δημιουργηθεί αρκετές μικρές τουριστικές μονάδες, χώροι εστίασης, χώροι διασκέδασης, προκειμένου να φιλοξενούν τους λάτρες της φύσης και των χειμερινών σπορ.Η εκμετάλλευση του Χιονοδρομικού Κέντρου Καϊμάκτσαλαν - Βόρας, είναι ένα σημαντικό κίνητρο και για τους κατοίκους της Παναγίτσας, για να αναπτύξουν επαγγελματική δραστηριότητα και κατ' επέκταση να αναβαθμίσουν τον τρόπο ζωής τους.Επίσης, η ένταξη πολλών από τους κατοίκους σε προγράμματα της Ε.Ε., έχει συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής.
• Το ιστορικό του σχολείου.
• Το δημοτικό σχολείο της Παναγίτσας αρχικά ήταν χτισμένο στην πλατεία του χωριού .Το 1938-1939 όμως άρχισε η κατασκευή ενός νέου σχολείου οπού είναι και σήμερα .Το χτίσιμο σταμάτησε λόγω του πολεμου του 1940. Η κατασκευή τελείωσε το 1950 . Ο αρχιμάστορας ήταν Ο Γιαννουηλιδης Παναγιώτης . Μάλιστα λίγο πριν τελειώσει το χτίσιμο του σχολείου έγινε και η αλλαγή της τσιμεντένιας σκεπής σε κεραμική. Στο σχολείο φοιτούσαν περίπου 80 μαθητές . Εκτός από δημοτικό λειτουργούσε και νηπιαγωγείο .
• Στην αρχή υπήρχαν δυο αίθουσες διδασκαλίας και γραφείο .Αργότερα έγιναν τρεις οι αίθουσες διδασκαλίας . Στο σχολείο υπήρχε μια μικρή βιβλιοθήκη γεμάτη με ποντιακές εγκυκλοπαίδειες .Οι τάξεις χωρίζονταν σε πρώτη δεύτερη τρίτη τέταρτη πέμπτη και έκτη . Το νηπιαγωγείο βρισκόταν στην αίθουσα της σημερινής βιβλιοθήκης . Στο σχολείο τα παιδιά φοιτούσαν πρωί – απόγευμα ακόμα και τα Σάββατα . Το χειμώνα πήγαιναν τα παιδιά ξυλά στο σχολείο για τις ξυλόσομπες ο καθένας από ένα ξύλο.
Δημοσιεύτηκε 3rd March από τον χρήστη ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΑΡΑΝΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου