Ο πανδαμάτωρ χρόνος
Μικρές στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς. Ένα παλαιό τραγούδι, λίγο καλό κρασί και αναμνήσεις…
… -Θυμάσαι τότε που...
Μέσα σε λίγο χρόνο να πεις όλα τα μπουκωμένα μέσα σου. Να παραδεχθείς ότι τα χρόνια που πέρασαν άφησαν ανεξίτηλα σημάδια. Το δέρμα που ζάρωσε, τα μαλλιά που άσπρισαν και αραίωσαν, το μυαλό που πεταρίζει και δε φτουράει για σύνθετες και πολύπλοκες σκέψεις, η ικανότητα στον έρωτα, το περπάτημα, μ’ ένα λόγο οι κάθε λογής αντοχές. Όλα μαζεύονται ...σαν πέτρες δεμένες γύρω από το λαιμό σου έτοιμες να σε παρασύρουν στην άβυσσο...
Κι όμως!
Μέσα σ’ αυτήν τη μαύρη συννεφιά η καρδούλα σου, σα νιόβγαλτη κοπελίτσα, να τριγυρνά αμέριμνη πεταλούδα στον ανθισμένο ανοιξιάτικο κάμπο...
Γιατί οι επιθυμίες να μην ευθυγραμμίζονται με τις πραγματικές αντοχές; Γιατί ο πάνσοφος δημιουργός «ός τά πάνθ’ όρά» μας έκανε όντα μιας χρήσης