3. Εκείνο που τελικά μένει είναι μια πίκρα, πικρή σαν το κινίνο.
.... Και από την άλλη; Οι λιγοστές και δυσεύρετες αλκυονίδες μέρες. Λίγες στιγμές μόνο, που νανουρίζονται στα νούφαρα της λίμνης και παίρνουν λαίμαργες ανάσες για λίγο οξυγόνο. Ποια ζυγαριά, σύντροφέ μου, θ’ αντέξει τούτη τη διαφορά;
Εκείνο που τελικά μένει είναι μια πίκρα, πικρή σαν το κινίνο. Κι εγώ παραπονούμενος στην αναφορά του λόχου.
Ας είναι καλά ο γεραμπής. Ο πόλεμος με τη συνείδηση δεν ήταν κ...ι αδιάκοπος.
Υπήρχαν μεγάλα διαλείμματα ανακωχών.
Φαντάζεσαι να είσαι συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση;
Τώρα τι μπορείς να κάνεις αν το σαράκι σιγοτρώει τα μέσα σου;
Είναι η παντοκράτειρα απληστία που κρύβουμε μέσα μας.
Κι αυτό δικό μου κι εκείνο το θέλω.Ε ! Όχι κύριε δεν είσαι μόνος σου μες τη ζωή.
Δισεκατομμύρια σαν και σένα διεκδικούν μια θέση στον ήλιο. Τι κι αν οι Κροίσοι αγοράζουν δικά τους νησιά; Εσύ μπορείς να έχεις δικό σου ολάκερο αστέρι