Δ ι σ τ α γ μ ό ς .. σ τ ο ν ... Η Ρ Ω Α
Κάθε άνθρωπος που αναγορεύεται σε ήρωα έχει τουλάχιστον ένα από ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε αυξημένη δόση. Όπως θάρρος, δύναμη, πείσμα, αυταπάρνηση, αλλά ίσως σκληρότητα και υπέρβαση των ηθικών στάνταρ της κοινωνίας. Κάποιες φορές παίζει ρόλο και η τύχη, δηλαδή η παρουσία του τη συγκεκριμμένη στιγμή σε μια θέση και οι ανάγκες της συγκυρίας εκείνη τη στιγμή. Πίσω από κάθε ήρωα συνήθως υπάρχει συνήθως ένα δράμα, μια ιδιαίτερη ξεχωριστ...ή πράξη αυτοθυσίας, αίμα και θάνατος. Η ύπαρξή τους να παίζει έναν ρόλο διαπαιδαγωγητικό στις νεότερες γενιές, αλλά υπάρχει το στοιχείο της προτροπής για την ανάδειξη και νέων. Αλίμονο όμως στη χώρα που αναζητά ήρωες. Αυτό είναι ένδειξη ανασφάλειας, έλλειψη σταθερότητας και ίσως προοίμιο επανάληψης των δραμάτων.
Υπάρχει και η άλλη διάσταση. Είναι αξιολογημένη η ανάδειξη ενός ήρωα ή μήπως η μεγέθυνση της μεμονωμένης πράξης του κι η αποσιώπηση άλλων αρνητικών πλευρών εξυπερέτησαν συγκυρίες και σκοπιμότητες εκείνης της περιόδου ; Προσωπικά το ενδιαφέρον μου κινούν οι αφανείς, που το όνομά τους δεν ακούστηκε ποτέ και δεν καταγράφηκε πουθενά. Κι όμως, κάποιοι απ’ αυτούς συνέβαλαν θετικά στο κοινωνικό σύνολο με το εφήμερο πέρασμά τους απ’ τη ζωή. Με ευχαρίστηση και σεβασμό δηλώνω ότι είχα την ευτυχία να γνωρίσω τέτοιους ανθρώπους και στο δικό μου διάβα απ’ τη ζωή. Ας κάνω μια αυθαιρεσία αναφέροντας, με ενδεικτικά ψευδώμενα, μερικούς απο αυτούς. Ο κουλάκος από την Κορινθία, ο Πόντιος απ’ την Κοζάνη, ο Μαυροπαναγής απ’ την Κεφαλονιά. Άνθρωποι απλοί, γεμάτοι όρεξη για προσφορά στον συνάνθρωπο, ευεργετικοί στο περιβάλλον τους, απαλλαγμένοι από το μικρόβιο της προσωπικής προβολής. Περίσσια αγάπη για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του. Τώρα πια αθόρυβα έφυγαν απ’ τη ζωή και είναι γνωστοί μόνο σε όσους έζησαν κοντά τους. Όμως για μένα ήταν ήρωες ισάξιοι των πανελληνίως καθιερωμένων.