Π α ρ ά κ λ η σ η

 Ας μην ξυπνήσω ποτέ, Χριστέ μου
Σε παρακαλώ κράτησέ με
στην κατάσταση του ύπνου
Είναι τόσο όμορφο το όνειρο που ζω...
Ανάλαφρος, συγχωρεμένος,
χωρίς έγνοιες και προβλήματα
συνεχίζω να πετώ απτόητος ανάμεσα
στο μπλε τ’ ουρανού και της θάλασσας
συντροφιά με τα γλαροπούλια.
Γιατί, Χριστέ μου, να επιστρέψω
στη ζωή του γκρίζου
Δεν αντέχω πλέον τη μιζέρια του ξύπνιου
Σε παρακαλώ, ό,τι υπόλοιπο απομένει
ας το γεμίσεις μ’ όνειρα και ψευδαισθήσεις
Το προτιμώ…
2014