Α ν α π ά ν τ η τ α ε ρ ω τ ή μ α τ α

Συχνό το χαμόγελο στο πρόσωπο, ευχάριστα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Σου άφηνε την εντύπωση μιας, έστω επίπλαστης, ευτυχίας. Μεγάλωσε όμορφα και αξιοπρεπώς, σπούδασε με επιτυχία, υπηρέτησε την πατρίδα, αγάπησε κι αγαπήθηκε, παντρεύτηκε κι έκανε παιδιά.
Υπήρξαν λοιπόν όλες οι προϋποθέσεις για να νιώθει περήφανος και γεμάτος....
Κι όμως τι παράξενο; Τι ανεξήγητο ; Από νωρίς μέσα του το σαράκι, άρχισε να δουλεύει χωρίς σταματημό. Η επίδρασή του άρχισε να αποτυπώνεται και στα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Μια αχνή στην αρχή μελαγχολία που με το χρόνο σκίαζε όλο και πιο πολύ το πρόσωπο κι έκανε το βλέμμα σκοτεινό κι απόμακρο Ώσπου καταβρόχθισε όλα τα εσωτερικά του όργανα κι ήρθε η στιγμή της ύστατης ανάσας
Δικαίως κάποιος αναρωτιέται. Γιατί ; Τι του έλλειψε ; Πώς οδηγήθηκε εκεί ;
Δυστυχώς απάντηση μονοσήμαντη δεν υπάρχει. Μήπως γιατί η ζωή τελειώνει ; Μα για όλους έτσι δεν είναι; Μήπως γιατί μια ζωή τυραννούσε τη σκέψη του ; Ποιος δε παλεύει με τη συνείδησή του ; Ήταν κάτι προσωπικό ; Ήταν ανικανοποίητος ;
Τόσα ερωτήματα, όμως χωρίς απαντήσεις