O   τ ι μ η τ ή ς

Ανέξοδοι λεκτικοί ηρωισμοί,

λόγια τολμηρά με πήλινα πόδια,

 που σωριάστηκαν  σε θρύψαλα 

στο πρώτο φύσημα του κινδύνου.

Το ζήσαμε καλά

σε προηγούμενη φάση.

 Χωνεύτηκε εύκολα

 γιατί είναι ανθρώπινο.

 Εκείνο που κάθισε,

  πέτρα στο στομάχι 

και δεν χωνεύεται με τίποτα

είναι η έλλειψη μνήμης.

 Μ’ έναν αξιοθαύμαστο τρόπο 

η άτακτη φυγή

 ξεχάστηκε παντελώς 

από την πρώτη μέρα της νέας  περιόδου.

 Κι όχι μόνο.

 Υπήρξε και κάτι χειρότερο.

 Ο  επιλήσμων  σήκωσε και το λάβαρο

του αδιάλλακτου τιμητή,

 στολίζοντας με κατάλληλα επίθετα

 εκείνους που του  ξυπνούσε

 άσχημες μνήμες…

« Τσακίστε τους!»

« Δημιουργούν κλίμα ηττοπάθειας»

«Το κίνημα  είναι σε άνοδο!»

Απολογισμός :

 Αρκετές φορές το πέτυχαν.

Στη συνέχεια τιμήθηκαν

και  με  «δικαιοσύνης στέφανο»

έχοντας στο μέτωπο και τη βούλα

της «λαϊκής επιδοκιμασίας».