Το ταξίδι στην Καππαδοκία και την Νότια Τουρκία

Ο παλαιός και καλός φίλος Νίκος Γαλανόπουλος, φαρμακοποιός, με πληροφόρησε ότι ο επίσης παλαιός και καλός φίλος Μάριος Μαρκοβίτης, ψυχίατρος, οργανώνει απ’ τη Θεσσαλονίκη μαζί με άλλους και κυρίως με απόφοιτες του κολλεγίου Ανατόλια, μια εκδρομή στην Καππαδοκία με διαδρομή επιλεγμένη από τους ίδιους με προέκταση στη Νότια Τουρκία και όλους τους ενδιαφέροντες εκεί τόπους. Δε μας χρειάστηκε πολλή σκέψη να δηλώσουμε κι εμείς συμμετοχή. Το κυρίως γκρουπ το συναντήσαμε στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης και από εκεί με αεροπλάνο προσγειωθήκαμε στο Νεβσεχίρ μέσα στην καρδιά της Καππαδοκίας. Άμεση επιβίβαση σε Πούλμαν. Επισκέψεις σε αξιοθέατα και αρχαιολογικούς χώρους. Διανυκτερεύσεις σε διάφορες πόλεις. Ενδεικτικά αναφέρω Καισάρεια, Σινασός, Ικόνιο (θρησκευόμενη πόλη), Παμούκαλε, Κας, Καστελλόριζο, Αττάλεια Με αεροπλάνο στην Κωνσταντινούπολη και μετά επιστροφή στην Αθήνα. Την κυρίως περιγραφή του ταξιδιού την έχω χρεώσει στον Μάριο, που ήταν ο κύριος οργανωτής της εκδρομής. Εδώ εγώ θα κάνω δυο τρεις σύντομες παρατηρήσεις. Οι Τούρκοι για πολλά χρόνια είχαν αφήσει τους χώρους στην τύχη τους μα κάποια στιγμή κατάλαβαν τη σημασία του και τον αξιοποίησαν κατά την αντίληψή τους. Στη διάρκεια του ταξιδιού για επισκέψεις σε ιστορικούς και αρχαιολογικούς χώρους πληρώσανε σε εισιτήρια εισόδου ανά άτομο σχεδόν 200 ευρώ. Βεβαίως δεν είναι υποχρεωτικό να μπεις στους προχείρως περιφραγμένους χώρους, μα γίνεται αυτό όταν όλοι οι χώροι μιλούν για την παρουσία ανθρώπων, κυρίως ορθόδοξης παράδοσης, που παράτησαν τα πάντα για να σώσουν τη θρησκεία τους;

 Η ευρύτερη Μικρά Ασία είναι ένα απέραντο Μουσείο, αφού εκεί γεννήθηκαν, άνθισαν και πέθαναν μια σειρά πολιτισμοί του ανθρώπινου είδους. Πήγαμε και μπήκαμε σε κάποια από τα επίπεδα της υπόγειας πόλης που υπάρχει στη Μαλακοπή, μια ολόκληρη πόλη. Πληροφορίες για κάθε ενδιαφερόμενο υπάρχουν στο διαδίκτυο. Εγώ θα αρκεστώ σε μερικές φωτογραφίες μου από αυτήν την επίσκεψη. Εντύπωση μου έκαναν τα όμορφα Ελληνικά σπίτια στην Σινασό. Στις ιαματικές πηγές του Παμούκαλε στο ξενοδοχείο που μείναμε εκείνη τη βραδιά γινόταν ο ετήσιος χορός αποφοίτησης φοιτητών ενός ιδιωτικού κολλεγίου. Νέα παιδιά αγόρια και κορίτσια ντυμένα με άψογο τρόπο, μέσα στη μόδα σου έδιναν την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε μια δυτική πρωτεύουσα. Όταν πληροφορήθηκαν την παρουσία μας με χαρά μας κάλεσαν στο γλέντι τους και κάποιοι χόρεψαν μαζί τους. Άνεση  και πολιτισμός. Αυτό το λέω σε αντίθεση με την αυστηρή και φοβιστική εικόνα που είδαμε στο Ικόνιο. Φεύγοντας από την Καππαδοκία προς τη Νότια Τουρκία συναντούσαμε συνεχώς αρχαιολογικούς χώρους αλλά κάποια στιγμή έπεσα θύμα μιας ψευδαίσθησης. Μπροστά μας  εμφανίστηκε μια γυαλιστερή άσπρη τεράστια Θάλασσα ενώ λογικά η θάλασσα  ήταν πολύ μακρύτερα. Δεν ήταν θάλασσα αλλά θερμοκήπια σε δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, που τα προϊόντα τους τροφοδοτούν χώρες της Ευρώπης  με όλα τα ζαρζαβατικά. Μετά από ενδιάμεσους σταθμούς  φτάσαμε στο Κας παραθαλάσσια πόλη και εγκατασταθήκαμε σε ένα ξενοδοχείο με το όνομα στα Ελληνικά ΗΡΑ. Την άλλη μέρα με το καραβάκι που ημερησίως κάνει την ίδια διαδρομή επισκεφθήκανε το Ελληνικό ακριτικό μας νησί Καστελόριζο. Με ντόπια βάρκα πήγαμε στη γαλάζια σπηλιά. Για να μπούμε μέσα έπρεπε να ξαπλώσουμε για να μην χτυπήσουμε στην είσοδο. Θα βάλω φωτογραφίες. Το παράξενο ήταν το εξής. Όταν μπήκανε σε Ελληνικό έδαφος μας έγινε έλεγχος διαβατηρίων, ενώ στην επιστροφή στο Τουρκικό έδαφος η είσοδος ήταν ελεύθερη

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την πόλη των ξενοδοχείων κατά μήκος της τεράστιας παραλίας. Μέρος που ζούσαν πολλοί Έλληνες μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών. Πληθυσμός ένα εκατομμύριο, ξενοδοχεία 600 και στα ήσυχα χρόνια είκοσι εκατομμύρια τουρίστες. Αρκούμε σε αυτά ενώ θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα