Εκδήλωση των Αλληλέγγυων σχολείων στο Booze: ένα εναλλακτικό μοντέλο εκπαίδευσης είναι εφικτό
Χριστιάνα Βουκελάτου
30 Απριλίου 2016
Κινήματα και Αλληλεγγύη, Ρεπορτάζ
Ο πολυχώρος του Booze φιλοξένησε την πρώτη ανοιχτή εκδήλωση του συντονιστικού αλληλέγγυων σχολείων, μία εκδήλωση-συζήτηση που σκοπό είχε να μας συστήσει τα αλληλέγγυα σχολεία, το όραμα τους για το μέλλον, τους στόχους τους, τις διεκδικήσεις και τις δράσεις τους.
Στις καρέκλες των ομιλητών βρέθηκαν ο Χρήστος Κορολής (Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας), ο Νίκος Αγαπάκης (Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά) και ο Μίλτος Τόσκας (Αλληλέγγυα Μαθήματα Kardelen), ενώ τη συζήτηση συντόνισε η Μαρινίκη Κολιαράκη (Σχολείο Αλληλεγγύης Κερατσινίου).
Στο κοινό, από την άλλη, βρέθηκαν τόσο καθηγητές και μαθητές από τα αλληλέγγυα σχολεία της Ελλάδας όσο και άνθρωποι που θέλησαν να ενημερωθούν γι’ αυτό το διαφορετικό και πολύ πιο ανθρωποκεντρικό μοντέλο εκπαίδευσης.
Τη συζήτησε άνοιξε ο Χρήστος Κορολής από το Αλληλέγγυο σχολείο Μεσοποταμίας, ο οποίος μας μίλησε για τη σημασία της άμεσης δημοκρατίας που πρεσβεύουν τα αλληλέγγυα σχολεία: «Μέσω της εμπειρίας μας αυτό το χρόνο, είναι διαπιστωμένο ότι έχουμε βάλει ήδη μια εποικοδομητική αμφισβήτηση στα παιδιά, την οποία με τη σειρά τους μεταφέρουν στο ίδιο το σχολείο τους. Δεν αποτελεί δημοκρατία μοναχά η ψήφιση του 15μελούς συμβουλίου του σχολείου. Τα παιδιά βλέπουν στην πράξη μέσα από τις συνελεύσεις των αλληλέγγυων σχολείων, αλλά και τις ισότιμες σχέσεις μεταξύ καθηγητών και μαθητών ότι η δημοκρατία είναι πολλά πράγματα παραπάνω». Όπως τόνισε, τα αλληλέγγυα σχολεία αποτελούν μία διαδικασία μεταμόρφωσης και για τους ίδιους τους εθελοντές-εκπαιδευτικούς, όχι μοναχά για τους μαθητές ή τους γονείς τους.
Τη σκυτάλη της συζήτησης ο Μίλτος Τόσκας, καθηγητής αλληλέγγυων μαθημάτων στο Kardelen στη Ξάνθη. Μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μειονότητες στη Ξάνθη, όσον αφορά την εκπαίδευση και πώς τα αλληλέγγυα μαθήματα μεταμορφώνονται σε ένα μέσο επίλυσης αυτών. Στη συνέχεια, έκανε λόγο για το πόσο σημαντικές είναι οι «συμμαχίες με την κοινωνία», μιας και ο δήμος δεν έχει κάνει το παραμικρό για να ενισχύσει αυτή την προσπάθεια. «Όταν καταφέρεις να συνδεθείς με την ίδια την κοινωνία, τότε ίσως «λύνονται τα χέρια μας» στο κομμάτι της αυτοδυναμίας», είπε χαρακτηριστικά. Αναφερόμενος στο θέμα της ύλης των μαθημάτων που διδάσκονται στα αλληλέγγυα σχολεία, είπε πως «Δυστυχώς υπάρχουν όρια στο τι διδάσκεται στα αλληλέγγυα σχολεία, όμως δεν είναι μόνο το «τί» αλλά και το «πώς». Εμείς προσπαθούμε να διδάξουμε αλληλεγγύη».
Την ομιλία έκλεισε ο Νίκος Αγαπάκης, από το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, ο οποίος τόνισε τη σημασία της αλληλεγγύης προς όλους. «Το μέλλον ενός τόπου κρίνεται από τη μάθηση και εμείς παλεύουμε για μία κοινωνία αξιοκρατική και ισότιμη», ανέφερε. Μίλησε για τις μακροχρόνιες προσπάθειες αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες, για το πώς οι εκπαιδευτικοί του Ανοιχτού Σχολείο Μεταναστών έχουν διδάξει ελληνικά σε κέντρα κράτησης και έχουν βοηθήσει στην προετοιμασία για τις εξετάσεις γλωσσομάθειας.
Τέλος, τόνισε ότι «η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να υποστηρίζει τέτοιες προσπάθειες» και αναφέρθηκε στο πόσο δύσκολο είναι να κατακτηθεί η αυτοδυναμία στα αλληλέγγυα σχολεία. «Καθημερινά πασχίζουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες μας και όταν αναφερόμαστε στην ενίσχυση από την τοπική αυτοδιοίκηση, το εννοούμε πραγματικά επιδιώκοντας την αλληλεπίδραση», επεσήμανε.
Στις παρεμβάσεις που ακολούθησαν το λόγο πήρε μία μαθήτρια των αλληλέγγυων σχολείων, η οποία μέσα από τη δικιά της εμπειρία συνειδητοποίησε πως ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός. «Αν κάποιος αντέξει την πίεση των Πανελληνίων εξετάσεων, τότε ίσως του δοθεί μια ευκαιρία στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα αλληλέγγυα σχολεία όμως λειτουργούν ως αντιπαραδείγματα με άμεση δημοκρατία, συνελεύσεις και συναποφάσεις μαθητών-καθηγητών και γονέων. Αυτού του είδους η εκπαίδευση λοιπόν είναι εφικτή», μας είπε.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Νίκος Χατζηελευθερίου, μέλος των guitarte ensemble, καθηγητής στο Εθνικό Ωδείο αλλά και στο αλληλέγγυο σχολείο Μεσοποταμίας. «Αντιπροσωπεύουμε έναν παράλληλο τρόπο σκέψης και δράσης, ο οποίος με τη σειρά του δημιουργεί έναν καλύτερο τρόπο σκέψης», είπε. «Το ξεκίνημα των αλληλέγγυων σχολείων μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ηρωικό πολλοί άνθρωποι έχουν θυσιάσει την προσωπική τους ζωή και τον ελεύθερο χρόνο τους γι’ αυτό», ανέφερε.
Η συζήτηση έκλεισε με μία προτροπή-ευχή της Μαρινίκης Κολιαράκη: «Ελπίζω πολλοί από εσάς που βρίσκονται τώρα στο κοινό, από την νέα σχολική περίοδο να σας βρούμε συμμέτοχους στην προσπάθεια μας». Την εκδήλωση έκλεισε μουσικά το κιθαριστικό σύνολο guitarte ensemble.
Χριστιάνα Βουκελάτου
30 Απριλίου 2016
Κινήματα και Αλληλεγγύη, Ρεπορτάζ
Ο πολυχώρος του Booze φιλοξένησε την πρώτη ανοιχτή εκδήλωση του συντονιστικού αλληλέγγυων σχολείων, μία εκδήλωση-συζήτηση που σκοπό είχε να μας συστήσει τα αλληλέγγυα σχολεία, το όραμα τους για το μέλλον, τους στόχους τους, τις διεκδικήσεις και τις δράσεις τους.
Στις καρέκλες των ομιλητών βρέθηκαν ο Χρήστος Κορολής (Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας), ο Νίκος Αγαπάκης (Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά) και ο Μίλτος Τόσκας (Αλληλέγγυα Μαθήματα Kardelen), ενώ τη συζήτηση συντόνισε η Μαρινίκη Κολιαράκη (Σχολείο Αλληλεγγύης Κερατσινίου).
Στο κοινό, από την άλλη, βρέθηκαν τόσο καθηγητές και μαθητές από τα αλληλέγγυα σχολεία της Ελλάδας όσο και άνθρωποι που θέλησαν να ενημερωθούν γι’ αυτό το διαφορετικό και πολύ πιο ανθρωποκεντρικό μοντέλο εκπαίδευσης.
Τη συζήτησε άνοιξε ο Χρήστος Κορολής από το Αλληλέγγυο σχολείο Μεσοποταμίας, ο οποίος μας μίλησε για τη σημασία της άμεσης δημοκρατίας που πρεσβεύουν τα αλληλέγγυα σχολεία: «Μέσω της εμπειρίας μας αυτό το χρόνο, είναι διαπιστωμένο ότι έχουμε βάλει ήδη μια εποικοδομητική αμφισβήτηση στα παιδιά, την οποία με τη σειρά τους μεταφέρουν στο ίδιο το σχολείο τους. Δεν αποτελεί δημοκρατία μοναχά η ψήφιση του 15μελούς συμβουλίου του σχολείου. Τα παιδιά βλέπουν στην πράξη μέσα από τις συνελεύσεις των αλληλέγγυων σχολείων, αλλά και τις ισότιμες σχέσεις μεταξύ καθηγητών και μαθητών ότι η δημοκρατία είναι πολλά πράγματα παραπάνω». Όπως τόνισε, τα αλληλέγγυα σχολεία αποτελούν μία διαδικασία μεταμόρφωσης και για τους ίδιους τους εθελοντές-εκπαιδευτικούς, όχι μοναχά για τους μαθητές ή τους γονείς τους.
Τη σκυτάλη της συζήτησης ο Μίλτος Τόσκας, καθηγητής αλληλέγγυων μαθημάτων στο Kardelen στη Ξάνθη. Μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μειονότητες στη Ξάνθη, όσον αφορά την εκπαίδευση και πώς τα αλληλέγγυα μαθήματα μεταμορφώνονται σε ένα μέσο επίλυσης αυτών. Στη συνέχεια, έκανε λόγο για το πόσο σημαντικές είναι οι «συμμαχίες με την κοινωνία», μιας και ο δήμος δεν έχει κάνει το παραμικρό για να ενισχύσει αυτή την προσπάθεια. «Όταν καταφέρεις να συνδεθείς με την ίδια την κοινωνία, τότε ίσως «λύνονται τα χέρια μας» στο κομμάτι της αυτοδυναμίας», είπε χαρακτηριστικά. Αναφερόμενος στο θέμα της ύλης των μαθημάτων που διδάσκονται στα αλληλέγγυα σχολεία, είπε πως «Δυστυχώς υπάρχουν όρια στο τι διδάσκεται στα αλληλέγγυα σχολεία, όμως δεν είναι μόνο το «τί» αλλά και το «πώς». Εμείς προσπαθούμε να διδάξουμε αλληλεγγύη».
Την ομιλία έκλεισε ο Νίκος Αγαπάκης, από το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, ο οποίος τόνισε τη σημασία της αλληλεγγύης προς όλους. «Το μέλλον ενός τόπου κρίνεται από τη μάθηση και εμείς παλεύουμε για μία κοινωνία αξιοκρατική και ισότιμη», ανέφερε. Μίλησε για τις μακροχρόνιες προσπάθειες αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες, για το πώς οι εκπαιδευτικοί του Ανοιχτού Σχολείο Μεταναστών έχουν διδάξει ελληνικά σε κέντρα κράτησης και έχουν βοηθήσει στην προετοιμασία για τις εξετάσεις γλωσσομάθειας.
Τέλος, τόνισε ότι «η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να υποστηρίζει τέτοιες προσπάθειες» και αναφέρθηκε στο πόσο δύσκολο είναι να κατακτηθεί η αυτοδυναμία στα αλληλέγγυα σχολεία. «Καθημερινά πασχίζουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες μας και όταν αναφερόμαστε στην ενίσχυση από την τοπική αυτοδιοίκηση, το εννοούμε πραγματικά επιδιώκοντας την αλληλεπίδραση», επεσήμανε.
Στις παρεμβάσεις που ακολούθησαν το λόγο πήρε μία μαθήτρια των αλληλέγγυων σχολείων, η οποία μέσα από τη δικιά της εμπειρία συνειδητοποίησε πως ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός. «Αν κάποιος αντέξει την πίεση των Πανελληνίων εξετάσεων, τότε ίσως του δοθεί μια ευκαιρία στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα αλληλέγγυα σχολεία όμως λειτουργούν ως αντιπαραδείγματα με άμεση δημοκρατία, συνελεύσεις και συναποφάσεις μαθητών-καθηγητών και γονέων. Αυτού του είδους η εκπαίδευση λοιπόν είναι εφικτή», μας είπε.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Νίκος Χατζηελευθερίου, μέλος των guitarte ensemble, καθηγητής στο Εθνικό Ωδείο αλλά και στο αλληλέγγυο σχολείο Μεσοποταμίας. «Αντιπροσωπεύουμε έναν παράλληλο τρόπο σκέψης και δράσης, ο οποίος με τη σειρά του δημιουργεί έναν καλύτερο τρόπο σκέψης», είπε. «Το ξεκίνημα των αλληλέγγυων σχολείων μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ηρωικό πολλοί άνθρωποι έχουν θυσιάσει την προσωπική τους ζωή και τον ελεύθερο χρόνο τους γι’ αυτό», ανέφερε.
Η συζήτηση έκλεισε με μία προτροπή-ευχή της Μαρινίκης Κολιαράκη: «Ελπίζω πολλοί από εσάς που βρίσκονται τώρα στο κοινό, από την νέα σχολική περίοδο να σας βρούμε συμμέτοχους στην προσπάθεια μας». Την εκδήλωση έκλεισε μουσικά το κιθαριστικό σύνολο guitarte ensemble.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου