Υ σ τ ε ρ ο φ η μ ί α
Αν μ’ ενδιαφέρει; Βεβαίως και μ’ ενδιαφέρει! Και μάλιστα, προσωπικά, διακαώς. Κάποιοι στο θέμα αυτό είναι αδιάφοροι. Κάποιοι άλλοι το παίζουν αδιάφοροι κι αρκετοί δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα. Ελπίζω πως δεν ανήκω στην τελευταία κατηγορία.
Έχει μεγάλη σημασία, για μένα, το στίγμα που αφήνει κάποιος στο διάβα της ζωής του. Τον έναν το θέμα –ίσως - ούτε να πέρασε μέχρι στιγμής απ’ το μυαλό του. Τον άλλο τον ενδιαφέρει, αλλά προς το παρόν δεν του δίνει τη...ν αρμόζουσα σημασία. Εμένα όμως το θέμα με κόφτει και με τσούζει.
Κάποιος επιπόλαιος παρατηρητής θα μπορούσε να το ερμηνεύσει ως μια απόδειξη του προσωπικού μου εγωισμού. Μια επιπλέον εκδήλωση ματαιοδοξίας. Άποψη για μένα λαθεμένη. Απλώς είναι η εσωτερική ανάγκη να έχω τελικώς αφήσει θετική εντύπωση στους οικείους, στους φίλους και τους μαθητές μου.
Αυτό δεν ξεκινά από τη φιλοδοξία να καταλάβω καμιά δημόσια θέση. Για τους γνωρίζοντες ξέρουν ότι μου δόθηκαν τέτοιες ευκαιρίες, αλλά δεν τις «αξιοποίησα» γιατί από μια στιγμή και πέρα δε μ’ ενδιέφεραν. Κι αυτό ισχύει για τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής μου
Αν, μετά την οριστική φυγή μου, καμιά φορά- παρεμπιπτόντως - αναφερθεί το όνομά μου θα ήθελα να συνοδεύεται η αναφορά με θετικά σχόλια και δίκαιες κρίσεις. Αυτό είναι που εγώ ονομάζω υ σ τ ε ρ ο φ η μ ί α.
Κάποιοι το πετυχαίνουν αφήνοντας κληρονομιά για καλό σκοπό. Μακάρι να είχα αυτή τη δυνατότητα. Δεν την έχω. Τη μόνη κληρονομιά που μπορώ ν’ αφήνω πίσω μου είναι τ’ όνομά μου. Ας θυμίζει αυτό κάτι καλό….
Αν μ’ ενδιαφέρει; Βεβαίως και μ’ ενδιαφέρει! Και μάλιστα, προσωπικά, διακαώς. Κάποιοι στο θέμα αυτό είναι αδιάφοροι. Κάποιοι άλλοι το παίζουν αδιάφοροι κι αρκετοί δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα. Ελπίζω πως δεν ανήκω στην τελευταία κατηγορία.
Έχει μεγάλη σημασία, για μένα, το στίγμα που αφήνει κάποιος στο διάβα της ζωής του. Τον έναν το θέμα –ίσως - ούτε να πέρασε μέχρι στιγμής απ’ το μυαλό του. Τον άλλο τον ενδιαφέρει, αλλά προς το παρόν δεν του δίνει τη...ν αρμόζουσα σημασία. Εμένα όμως το θέμα με κόφτει και με τσούζει.
Κάποιος επιπόλαιος παρατηρητής θα μπορούσε να το ερμηνεύσει ως μια απόδειξη του προσωπικού μου εγωισμού. Μια επιπλέον εκδήλωση ματαιοδοξίας. Άποψη για μένα λαθεμένη. Απλώς είναι η εσωτερική ανάγκη να έχω τελικώς αφήσει θετική εντύπωση στους οικείους, στους φίλους και τους μαθητές μου.
Αυτό δεν ξεκινά από τη φιλοδοξία να καταλάβω καμιά δημόσια θέση. Για τους γνωρίζοντες ξέρουν ότι μου δόθηκαν τέτοιες ευκαιρίες, αλλά δεν τις «αξιοποίησα» γιατί από μια στιγμή και πέρα δε μ’ ενδιέφεραν. Κι αυτό ισχύει για τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής μου
Αν, μετά την οριστική φυγή μου, καμιά φορά- παρεμπιπτόντως - αναφερθεί το όνομά μου θα ήθελα να συνοδεύεται η αναφορά με θετικά σχόλια και δίκαιες κρίσεις. Αυτό είναι που εγώ ονομάζω υ σ τ ε ρ ο φ η μ ί α.
Κάποιοι το πετυχαίνουν αφήνοντας κληρονομιά για καλό σκοπό. Μακάρι να είχα αυτή τη δυνατότητα. Δεν την έχω. Τη μόνη κληρονομιά που μπορώ ν’ αφήνω πίσω μου είναι τ’ όνομά μου. Ας θυμίζει αυτό κάτι καλό….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου