Το Δημοτικό Σχολείο Μεγανησίου
Το Δημοτικό Σχολείο Μεγανησίου βρίσκεται στον οικισμό Κατωμερίου πλησίον του Δημαρχείου. Πρόκειται για ένα κτίριο συνολικού εμβαδού 450 τ.μ. περίπου με αύλειο χώρο 900 τ.μ. περίπου, στον οποίο στεγάζεται και το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Μεγανησίου.
Το διδακτήριο αποτελείται από 4 αίθουσες διδασκαλίας, πλούσια βιβλιοθήκη με 1000 περίπου τίτλους βιβλίων, γραφείο διδασκόντων, αποθηκευτικούς και βοηθητικούς χώρους.
Λειτουργούν 4 τμήματα στον πρωινό κύκλο καθώς και 1 τμήμα Ολοήμερου.

ΔΗΜΟΣ ΜΕΓΑΝΗΣΙΟΥ Copyright © 2008
Μεγανήσι
Σχολείο …οπως παλια
Οταν πηγαίναμε μαζί σχολείο .Σε εκείνο το σχολείο τότε , και σε τούτο το σχολείο σήμερα….
Τίποτα δεν έχει αλλάξει …και τίποτα δεν είναι όπως παλιά.Είναι όμως όλα διαφορετικά.
Δεν ξέρω αν μπορεί μέσα από τις συγκρίσεις να βγουν συμπεράσματα.Πάντα και σε όλες τις εποχές όλα έχουν τα υπέρ αλλά και τα κατά τους.Αυτό που μετράει είναι να αποφεύγονται τα λάθη του παρελθόντος όπου υπάρχουν ,αλλά ταυτόχρονα να διδασκόμαστε και από αυτό.
Ενα είναι σίγουρο όμως .Τα σχολικά μας χρόνια είναι και θα είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας,που ούτε ξεχνιέται ούτε ξεπερνιέται,ούτε σβήνεται.Απλά το ζείς και το θυμάσαι για πάντα.
Τώρα οι εκπαιδευτικοί είναι διαφορετικοί,όχι απαραίτητα καλύτεροι η χειρότεροι.
Τότε τα παιδια έβλεπαν δάσκαλο κι έτρεχαν,σήμερα ούτε καν του μιλάνε στο δρόμο
Τότε τα βιβλία μας τα αγαπούσαμε,τα προσέχαμε τώρα σχεδόν δεν τα ανοίγουν γιατί οι σημειώσεις και το Ιντερνετ είναι πιο κατανοητά.
Τότε δεν υπήρχαν Σαββατοκύριακα γιατί τα Σάββατα κάναν ακόμα σχολείο και τις Κυριακές είμασταν υποχρεωμένοι τα πρωινά να πάμε εκκλησία και το μεσημέρι Κατηχητικό.
Τότε το πρωινό ξύπνημα ήταν πιο εύκολο,ίσως γιατί κοιμόμασταν νωρίς.Τώρα οι υποχρεώσεις των παιδιών τελειώνουν αργά το βράδυ.
Τότε το μάθημα ήταν ευχάριστο και κατανοητό στα παιδιά,τώρα για να καταλάβεις μια άσκηση πρέπει να ανοίξεις βοηθήματα.Τότε οι γονείς μας δεν ήξεραν να μας βοηθήσουν ,τώρα χωρίς βοήθεια δεν γίνεται τίποτα.
δημ.σχολείο Βαθέως.
Τότε υπήρχε η Εκθεση,τώρα έγινε »Σκέφτομαι και γράφω».Η »Πατριδογνωσία ,»Μελέτη περιβάλοντος»και η Γυμναστική,»Φυσική Αγωγή» η» Χειροτεχνια»,και »Ιχνογραφία »,»Ευέλικτη Ζώνη’
Τότε τα σχολεία ήταν κάπως έτσι
Σήμερα τα σχολεία είναι πολύχρομα πολυόροφα ορθογώνια κτίρια με προστατευτικά κάγκελα γύρω του.
Και οι αίθουσες μας φαίνονταν τεράστιες ,με ξύλινα θρανία διθέσια,και για έδρα ένα τραπέζι και μια καρέκλα κοινή.
Τώρα οι αίθουσες μικραίνουν ,και ο εξοπλισμός τους γίνεται με άνετα μονοθέσια καθίσματα και κατάλληλο φωτισμό. Τα πορτρέτα των ηρώων του 21 και η προτομή του Μ.Αλέξανδρου σε πολλά σχολεία υπάρχουν ακόμα,σε άλλα πάλι έχουν αντικατασταθεί από ιντερνετικές φωτογραφίες και μοντέρνα εκθέματα.
Και Οταν χτυπούσε το κουδούνι για έξω ουτε λόγος για κοπάνα.Φαγητό στο καλαθάκι από το πρωι–το αποκαλούσαμε μάλιστα και »πρωινό»- και όταν έβρεχε καμιά τηγανίτα που μας έφερνε η μανα ,από το σύρμα του Κανούλια. Πηγαίναμε και στου Πάκη που και που για σαλάμι.Τ’ωρα σχεδ’ον κ’αθε σχολείο έχει μέσα κιλυκείο.
Και στο προάυλιο έβλεπες παρέες αγοριών να παίζουν, και τα κορίτσια να φέρνουν βόλτα τον αυλόγυρο κρατώντας αγκαζέ η μια την άλλη λέγοντας μυστικά η ακόμα και τα μαθήματα σε όποια δεν ήταν καλά διαβασμένη.
Σήμερα στα διαλλείματα τα παιδιά ανταλάσουν mms με τα κινητά τους.
Απουσίες μόνο για λόγους υγείας και όλες δικαιολογημένες,και ο απουσιολόγος σε ετοιμότητα.
Σήμερα μάλλον πρέπει να τον κάνουμε »κολητό»
Τα κορίτσια χορεύαμε κιόλας.Χορούς παραδοσιακούς ,και τραγούδια από το ανθολόγιο.
»Του Λεωνίδα το Σπαθι»
»Μες του Μαγιού τις Μυρωδιές» και άλλα.Τα κορίτσια της Εκτης στο τέλος της χρονιάς χόρευαν πάντα το»Μισεύω και τα μάτια μου,δακρύζουν λυπημένα…»Σήμερα οι χοροί είναι διεθνής και γίνονται σε χορούς των σχολείων ,για να βγάλουν τα έξοδα της πενταήμερης.
Και μετά το σχολείο ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού στα σπίτια.
Και οι εκδρομές μας ήταν ξεχωριστές.Και μονο μέσα στο νησί.Οι ολοήμερες ξεκίνησαν από το 1981-82 και αργότερα οι πενταημερες στο λύκειο.
Τώρα οι περίπατοι είναι απλά μια ευκαιρία για να γλυτώσουμε μάθημα.
Οι σχολικές γιορτές ,θεαματικές και εμείς αγχωμένοι λες και επρόκειτο για την παράσταση της ζωής μας.
Τώρα τα ποιήματα διαβάζονται από μέσα και οι παρελάσεις είναι απλά μιά τυπική διαδικασία.
Τότε με τον δάσκαλο δεν ανταλάσαμε ούτε ματιά,τώρα μπορούμε να είμαστε και φίλοι.
Και φυσικά ούτε λόγος για extra μαθήματα.Σήμερα απλά επιβάλεται.
Τα βιβλία μας.Ομορφα με άντονα χρώματα ,και τα τετράδιά μας περιποιημένα και ατσαλάκωτα. Τετράδιο με κουτάκια,και μισό μισό .Και όλα μπλέ.΄Σήμερα είναι πιο όμορφα τα τετράδια από τα βιβλία..Και οι ετικέτες με τα ονόματά μας γραμμένες με τα καλύτερά μας γράμματα.
Αναγνωστικά
Και οι τσάντες ,όλες στο ίδιο σχήμα .Ορθογώνιες αλλά κυρίως ελαφριές.Σήμερα η μιά διαφορετική από την άλλη και ασήκωτες.Ενα παιδί της πρώτης δεν μπορεί πιά να την πάρει στα χέρια γιαυτό και όλες έχουν ροδάκια.Και να δείτε πως τις σέρνουν στο πλακόστρωτο…….
Βιβλία αριθμιτικής
Ανθολόγιο
Και φυσικά οι ποδιές για τα κορίτσια.Μπλέ ,με τσέπες,και γυακαδάκι πλεχτό λευκό.Θυμάμαι οι καλύτερες αλλά ακριβές ήταν του Τσεκλένη.Σήμερα τα παιδιά φοράνε nike και adidas, και τα ρούχα είναι όλα επώνυμα Και ο ανταγωνισμός σε πολλές περιπτώσεις τελειώνει εκεί…
Μετά το χτύπημα του κουδουνιού κάναμε όλοι προσευχή.Σαν καλοί χριστιανοί ζητούσαμε την ευλογία του Θεού μας για να κυλήσει η μέρα μας καλά.Σήμερα» αναγκάζονται» και προσεύχονται μαζι και μαθητές που πιστεύουν σε άλλο Θεό.
Βιβλία Θρησκευτικών
Είχαμε και φυτολόγιο.Σκορπίζαμε στα χωράφια και ψάχναμε φυτά.Ολοι μας όμως κυνηγούσαμε το τετράφυλλο τριφύλι.Δεν θυμάμαι αν τόχαμε βρεί ποτέ…Τώρα οι εργασίες γίνονται όλες με ένα κλικ.
Βιβλία ζωολογιας
Τότε ότι έλεγε ο δάσκαλος ήταν νόμος.Δεν χωρούσε αμφισβήτηση.Ετσι ήταν και τέλειωσε.Σήμερα μπορείς στην τάξη να συζητήσεις τον προβληματισμό σου ,και να εκφράσεις ακόμα και την διαφωνία σου.Αρκεί να έχεις επιχειρήματα.Εξάλου τότε υπήρχε μόνο το σχολείο σαν μοναδική πηγή γνώσης.Τώρα η γνώση έρχεται από παντου.
Βιβλία Ιστορίας
Μάθαινες για τον κόσμο μόνο μέσα από εικόνες,και για να κατανοήσεις καλύτερα τους άγνωστους τόπους έπρεπε να φτιάξεις χάρτη.Πολιτικό και γεωφυσικό ,που είχε και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.Ωρες σου έπερνε να ζωγραφίσεις τα βουνά τις πεδιάδες τα ποτάμια.Επρεπε να ξέρεις απέξω όλες τις πρωτεύουσες των κρατών.Τώρα σε μια στιγμή είσαι στην άλλη άκρη του κόσμου,και ‘εχεις μάθει τα πάντα.
Βιβλία Γεωγραφίας
Παλιά για να γράψεις στον πίνακα χρειαζόσουν κιμωλία.Μαρτύριο τόσο για κάποιους δάσκαλους που είχαν αλεργία όσο και για κάποιους μαθητές που δεν άντεχαν την σκόνη και το ανατριχιαστικό της »τρίξιμο».
Τώρα την δουλειά κάνει ένας ειδικός μαρκαδόρος με τον ανάλογο πίνακα.
Βιβλία Φυσικής-Χημείας
Το χειροκίνητο κουδούνι που εκτός από τον επιστάτη που διέθεταν μερικά σχολεία—είχαμε και εμείς για κάποια χρόνια τον μπάρμπα Σωκράτη— το κούναγαν απειλητικά και οι δάσκαλοι καλώντας μας στη αίθουσα.Υστερα αντικαταστάθηκε από το ηλεκτρικό και χρειαζόνταν απλά ένα παρατεταμένο πάτημα στο κουμπί.
Βιβλία Γραμματικής
Απαραίτητο βοήθημα η εγκυκλοπαίδεια.Σίγουρα υπάρχει ακόμα σε όλα τα σπίτια.Και ψάχναμε στην Δομή Στην Υδρεία και σε άλλες.Και γράφαμε στο πρόχειρο μετά αυτά που βρίσκαμε.΄Και οι δικοί μας πλήρωναν δόσεις κάθε μήνα γιατί ήταν και πανάκριβες.Τώρα πληρώνουμε δόσεις υπολογιστών,που είναι και πιο εύκολοι στην αναζήτηση και καλύπτουν όλα τα θέματα.
Και κάθε Κυριακή ο παπάς μας χάριζε την Ζωή Του Παιδιού.Αγαπημένη σελίδα η τελευταί πουείχε τα ανέκδοτα με τον Τοτό.
Τώρα Οι Ξανθές έκαναν τον Τοτό να φαίνεται πολύ σοβαρός για τα γούστα των παιδιών .
Οι δάσκαλοι μας επιβλητικοί και σοβαροί.Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ το γέλιο τους.Συνέχεια του ενός χεριού τους η κιμωλία και του άλλου το σφουγγάρι.Συνέχεια αυτών η βέργα(βίτσα).Στηνεικόνα της οποίας τρέμαμε άπαντες.Μερικοί πιο τολμηροί προκαλώντας και την μοίρα τους φρόντιζαν να την προμηθεύουν κιόλας στο δάσκαλο ,ο οποίος σχεδόν πάντα την δοκίμαζε πάνω τους.Και οι υπόλοιποι παραδειγματιζόμασταν και απλά λυπόμασταν σιωπηλά πάντα για το ξύλο που έτρωγε ο άτακτος η αδιάβαστος συμμαθητής,φίλος,αδελφός μας.
Σήμερα οι δάσκαλοι χαμογελούν,συζητούν,μιλούν σταπαιδιά και εκείνα μπορουν να τους κοιτούν στα μάτια,πολλές φορές εκμεταλεύοντας το κιόλας. Τώρα τα παιδιά »εχουν»όλα τα δίκια και ο δάσκαλος ακόμα και για μιά παρατήρηση –ανάλογα με τον τρόπο–μπορεί να πάει ακόμα και φυλακή.Και στις δύο περιπτώσεις πάντως έχει χαθεί το μέτρο.
1968 1976 20052004
Τότε και οι γονείς μας ήταν διαφορετικοί.Πρώτα ήθελαν σωστούς ανθρώπους και μετά επιστήμονες.Είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στο δάσκαλο,στο σχολείο και στο σύστημα χωρίς να ανησυχούν ιδιαίτερα για την επαγγελματική μας αποκατάσταση.Ειδικά για τα κορίτσια,ούτε λόγος.Να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν μόνο.»Να μην είναι λούτες» οπως έλεγαν.Τα αγόρια αν δεν σπουδάζανε θα πήγαιναν στα καράβια.Δεν είχανε πολλές απαιτήσεις από μας ούτε μεγάλα όνειρα.Τους έφτανε μόνο η ζωή μας ναναι απλά καλύτερη από την δική τους.Αν σπουδάζαμε κιόλας ,ε! τότε καμάρωναν και έλεγαν »Ο γιός μου -κορη μου είναι γραμματιζούμενος».
Τώρα οι γονείς ανυσηχούμε περισσότερο από τα παιδια.Εχουμε περισσότερες απαιτήσεις,και κάνουμε μεγαλύτερα όνειρα γι αυτά.
Πάμε μαζί τους σχολείο τα πρωινά,τους κουβαλάμε τα φαγητα στα ολοήμερα,διαβάζουμε μαζί τους τα απογεύματα,κάνουμε εξωσχολικές δραστηριότητες,πηγαινοερχόμαστε μαζί στα φροντηστήρια,και δίνουμε μαζί πανελλήνιες.Χωρίς απαραίτητα να είναι και το σώμα μας μαζί τους,μιας και όλοι σχεδόνδουλεύουν όλη μέρα σχεδόν. Πίεση,αγχος,όνειρα,αγώνας.Και όλα αυτά από φόβο.Γιατί τότε οι γονέις δεν είχαν τις φοβίες που έχουν σήμερα για τα παιδιά τους.Ισως επειδή έχουν αλλάξει πολλά .Τότε το Μέλλον το μάντευες,τώρα απλά πολεμάς και ελπίζεις.
Και τα παιδιά σήμερα μαζεύουν Πτυχεία,Μαστερ,Μεταπτυχιακά,Διπλώματα ξένων γλωσσών.Χαρτιά,που θα τους δώσουν παραπάνω ελπίδες για μια δουλειά 750 ευρώ.Τότε αρκούσε μόνο το απολυτήριο του Γυμνασίου η του Λυκείου.Με το πτυχείο δε, είχαν εξασφαλίσει το μέλλον.
Οι γονείς δεν μίλαγαν τότε με τα παιδιά τους.Δεν μπορούσαν να διαβάζουν την ψυχή και ούτε κουβέντα φυσικά για φλέρτ.Η λέξη εφηβία απλά ήταν άγνωστη,κι ,οταν τα παιδία μπαίναν σε αυτή και είχαν τα συμπτώματα,απλά κάναν κακιές παρέες η κάποιος τα λόγιαζε.
Σήμερα οι γονείς ξέρουν, απλά δεν έχουν χρόνο…
Στο τέλος της σχολικής χρονιάς κάναν γυμναστικές επιδείξεις,ανεβαζαν θεατρικά,και μετέτρεπαν την λήξη του σχ.έτους σε γιορτή.Σήμερα την τελευταία μέρα τα μεγαλύτερα παιδιά παίρνουν μαζίτους μια δεύτερη αλλαξιά,και μπόλικες σακούλες για μπουγέλωμα,και οι γιορτές περιορίζονται στις μικρότερες τάξεις.
Και τα χρόνια περνάνε και τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται τα ίδια γονείς.Και οι δάσκαλοι μεγαλώνουν και όταν έρθει η ώρα να »βγούν» από την τάξη γεμάτοι συγκίνηση κοιτάνε πίσω στα θρανία για να μετρήσουν σε πόσα και πόσα παιδικά ματάκια »έδωσαν » φως. Πόσες γενιές παιδιών έμαθαν να αναιβοκατεβαίνουν 5-5.Αλλοι φεύγουν γεμάτοι και ήσυχοι,άλλοι κλείνουν γρήγορα την πόρτα της αίθουσας πίσω τους.Αναπόφευκτος απολογισμός ζωής.
Αλλα παιδιά σπούδασαν ,άλλα πάλι όχι.Εχει βρεί το καθένα το δρόμο του. Ενα όμως είναι σίγουρο.Οτι μεγάλωσαν με ήθος ,αρχές και σεβασμό.Μα πάνω από όλα με ανοιχτούς όλους τους δρόμους.Σήμερα τα παιδιά εξακολουθούν να μεγαλώνουν έτσι αλλά ο δρόμος τους τώρα πιά έχει μόνο εμπόδια.
Κάποια νοσταλγούν ακόμα το χτύπημα του κουδουνιού,και θάθελαν να γυρίσουν πάλι στα θρανία.Αλλα ,δεν περνάνε καν απέξω.Ολα όμως είχαν και έχουν δικαίωμα στη μόρφωση,και εμείς—κράτος,σχολείο,γονείς,κοινωνία–είμαστε υποχρεωμένοι να τα στηρίξουμε.Κι αν αλλάζουν οι εποχές,κι αν αλλάζουν τα συστήματα,εμείς ας φροντίσουμε να κρατάμε τα όνειρά τους ζωντανά ,χρωματιστά και όμορφα.Κι αυτά θα βρούν τον τρόπο να τα πραγματοποιήσουν.
Αρκεί να είναι τα …δικά τους όνειρα .
[Θα τολμήσω να αφιερώσω αυτό το άρθρο ,σε έναν Μεγανησιώτη δάσκαλο που πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο σχολείο Μεγανησίου–ξεκίνησε και τελειώνει εδώ φέτος –και δίδαξε πολλές γενιές παιδιών,–μαζί και την δικιά μου– Με την ευκαιρία της» αποχώρησής του από την αίθουσα »,λόγω σύνταξης. Τον Αντώνη Κατοπώδη και να ευχηθώ να μην σβήσουν ποτέ οι αναμνήσεις του από την τάξη.Καλή ξεκούραση Κύριε Αντώνη….
Και σε όλους τους Μεγανησιώτες ,δάσκαλους και καθηγητές που έμαθαν,μαθαίνουν,και θα μάθουν στο μέλλον τα παιδιά μας ,τα Μεγανησιωτόπουλα,εκτός από γράμματα ,πώς να είναι Ανθρωποι πάνω από όλα.
Γιατί όπως μου έλεγε πάντα και ένας πολύ μεγάλος Δάσκαλος Μεγανησιώτης ο μπάρμπα Κώστας ο Αργύρης- [Νινος]…..
Καλύτερα ένας ευτυχισμένος άνθρωπος χωρίς πτυχία,παρά ένας πτυχιούχος χωρίς ευτυχία.