Τρίκορφο Γρεβενών
ΤΑ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΑ
Το πρώτο σχολείο ήταν ένα μικρό δωμάτιο, που αναγέρθηκε το 1917-20 και φοιτούσαν σε αυτό 25-30 παιδιά. Καθίσματα και θρανία δεν υπήρχαν. Υπήρχε δίπλα καζαναριό να βράζουν τα τσίπουρα και ένα μικρό μέρος για τους γανωματήδες. Εκείνα τα χρόνια στο χωριό υπήρχε και γαλλικός στρατός.
Το δεύτερο σχολικό κτίριο, χτίστηκε το 1918 με 1920 και λειτούργησε σαν σχολείο μέχρι το 1932. Σ΄ αυτό συνέβαλλε αποφασιστικά ο δάσκαλος Γιάννης Μαρανής, καθώς και ο Νίκος Ντούμος, που χορήγησε το οικόπεδο. Αργότερα λειτούργησε ως Κοινοτικό Γραφείο. Σήμερα λειτουργεί ως Πολιτιστικό Κέντρο.
Το μεγάλο διδακτήριο του χωριού, που υπάρχει και σήμερα, χτίστηκε τό 1930-1932. Σε αυτό συνέβαλλε ενεργά ο δραστήριος δάσκαλος Ιωάννης Σαμπανίδης. Σαν χτίστες δούλεψαν χωριανοί με επικεφαλής τον Γρηγόρη Καραδήμο και τον Αθανάσιο Θ. Σιμόπουλο. Αυτοί οι δυο ήταν και πελεκάνοι. Όλα τα εξωτερικά κουφώματα, πόρτες, παράθυρα, πατώματα, ταβάνια, τα έφτιαξαν μαραγκοί από το Δίλοφο, με επικεφαλής τον Ηλία Μαλτέσιο με τα παιδιά του. Στο ανατολικό μέρος εσωτερικά, δούλεψαν μαραγκοί από το χωριό με υπεύθυνο τον Παύλο Ι Δινόπουλο. Σοβατζήδες, από το χωριό Κυδωνιές και ελαιοχρωματιστής από το Μιραλί (Χρυσαυγή). Το κτίριο διατηρείται ακόμα σε καλή κατάσταση γιατί αλλάχτηκε η σκεπή του με κεραμίδια, με δαπάνη του χωριανού δασκάλου Φώτη Μυτάκου, τη δεκαετία του ΄90. Το κτίριο πρέπει να ανακαινιστεί και να χρησιμοποιηθεί είτε ως συνεδριακό κέντρο, είτε ως χώρος, όπου θα διοργανώνονται διάφορα δρώμενα και εκδηλώσεις με παραδοσιακή μουσική. Ήδη έχουν περατωθεί τα έργα οικιστικής ανάπλασης, στον περιβάλλοντα χώρο και αποτελούν κόσμημα για το χωριό.
ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
Μαρανής Ιωάννης (Παπαγιάννης) του Στεργίου
Καταγόταν από τη Φούρκα Πρεβέζης και αφού είχε τελειώσει το Γυμνάσιο Τσοτυλίου, διορίστηκε δάσκαλος στο διπλανό χωριό Χρυσαυγή (Μοιραλή) Βοϊου, Σε μηνιαίο εκκλησιαστικό κατάστιχο της Χρυσαυγής, αναφέρεται ως δάσκαλος Μαρανίδης που υπηρέτησε εκεί το 1894. Ο γάμος του όμως τον έφερε στο Τρίκορφο. Οι Ζαρκοδημαίοι του Τρικόρφου, αποφάσισαν να αρραβωνιάσουν την ορφανή ανεψιά τους Ευαγγελία Ζαρκοδήμου με τον νεαρό δάσκαλο. Του έδωσαν στο Τρίκορφο, σπίτι και χωράφια και το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο χωριό όπου ήταν δάσκαλος αλλά χειροτονήθηκε και παπάς. Εδώ δίδαξε για 35 χρόνια, ως το 1927. Μέχρι το 1897 τα παιδιά του χωριού πήγαιναν στο σχολείο της Καλλονής (Λούντζι), όπου δίδασκε ο Μαρανής. Μόλις ιδρύθηκε σχολείο στο χωριό, έγινε ο δάσκαλός του μια και τώρα ήταν μόνιμος κάτοικός του. Είχε καλή μόρφωση και θέληση. Πληρώνονταν από τους γονείς των μαθητών. Ο Μαρανής δίδασκε τα παιδιά του χωριού μέχρι την Τετάρτη τάξη. Μετά πήγαιναν στο σχολείο της Καλλονής. Η προσφορά του στο χωριό, κάτω από αντίξοες συνθήκες, ήταν αξιόλογη και πολύ θετική. Χειροτονήθηκε ιερέας του χωριού και πέθανε το 1927.
Αποστολόπουλος Περικλής του Ιωάννη
Ήταν Τρικορφιώτης.Τελείωσε την Έκτη δημοτικού στο διπλανό χωριό Λούντζι (Καλλονή). Ήταν άνθρωπος με πολύ γερό μυαλό, εξαιρετικό χαρακτήρα, και οι χωριανοί τον έβαλαν να μάθει γράμματα στα παιδιά τους. Αυτό πρέπει να έγινε το 1912 με 1913. Γρήγορα όμως διαπίστωσαν ότι έκαναν λάθος. Ο Περικλής δε μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις και στις δυσκολίες. Ήταν παιδί και τα παιδιά, οι μαθητές του, δεν πειθαρχούσαν. Ήταν και το οικονομικό ζήτημα. Δεν πλήρωναν όλοι κανονικά το δάσκαλο και δημιουργούνταν προστριβές. Ο Περικλής δίδαξε περίπου ένα χρόνο και οι χωριανοί επανέφεραν τον Παπαγιάννη Μαρανή μέχρι που πέθανε.
Μετά το θάνατο του Παπαγιάννη Μαργαρίτη, ώσπου να τακτοποιηθούν οι διαδικασίες για καινούργιο δάσκαλο, ένα μικρό διάστημα δίδασκε στο χωριό ο Ηλίας Λιτόιπουλος και ο Παπαθύμιος.
Σαμπανίδης Ιωάννης
Το 1927 ήρθε για δάσκαλος ο Ιωάννης Σαμπανίδης. Πόντιος, γεννημένος στην Τραπεζούντα το 1906. Στο Τρίκορφο υπηρέτησε για έντεκα χρόνια (1927-1938). Μεγάλο το έργο του. Άλλαξε την κατάσταση του σχολείου. Η εργασία του και η παρουσία του είχαν μια γενικότερη επίδραση στο χωριό και στη ζωή των κατοίκων του. Ήταν πολύ αυστηρός, απαιτούσε πειθαρχία, καθαριότητα και επιμέλεια στα μαθήματα. Ήταν ενάντια στις δεισιδαιμονίες, τις προλήψεις και τα φαντάσματα. Σ΄ αυτά δεν πίστευε καθόλου. Επέβαλε στους μαθητές και στις μαθήτριες να πετάξουν τα φυλαχτά που είχαν πάνω τους. Κάθε Κυριακή πήγαινε οργανωμένα τα παιδιά στην εκκλησία για την παρακολούθηση της Θείας Λειτουργίας. Πάντα έλεγε στους γονείς να αφήνουν τα γιατροσόφια και να φωνάζουν γιατρό, όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους. Πέτυχε τη γενική φοίτηση των παιδιών στο σχολείο. Καταγινόταν με το μπόλιασμα των άγριων δέντρων και έφερε την καλλιέργεια της πατάτας. Το παράδειγμά του, ακολούθησαν οι χωριανοί. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1944 στο χωριό Κοσμάτι Γρεβενών, όπου τότε υπηρετούσε.
Αργυρίου Γεώργιος
Ο Γεώργιος Αργυρίου ήταν από τα Γρεβενά. Δίδαξε στο σχολείο του χωριού το διάστημα 1930-193, γιατί ο δάσκαλος Σαμπανίδης Ιωάννης είχε φύγει για μετεκπαίδευση ένός έτους.
Παπαγεωργίου Δημήτριος του Χρήστου (Καπετάν Βελισάρης)
Γεννήθηκε το 1913 στο χωριό Ζιάκας Γρεβενών. Υπηρέτησε σαν δάσκαλος στο Τρίκορφο από το 1938 έως το 1943. Ήρθε από το Κοσμάτι Γρεβενών σε αμοιβαία μετάθεση με τον Ιωάννη Σαμπανίδη. Ήταν γλυκομίλητος και συμπαθητικός χαρακτήρας. Έμενε στο Λούντζι (Καλλονή), όπου ήταν παντρεμένος με την Βικτώρια Αθ. Αναγνωστοπούλου. Τα χρόνια που υπηρέτησε στο Τρίκορφο ήταν πέντε. Στην πραγματικότητα όμως ήταν πολύ λιγότερα, γιατί εκείνη η περίοδος ήταν πολύ ταραγμένη από τον πόλεμο της Αλβανίας και τον Εμφύλιο Πόλεμο, που ακολούθησε. Ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πεζικού, την άνοιξη του 1939, κλήθηκε για μετεκπαίδευση και γύρισε το φθινόπωρο. Την άνοιξη του 1940 κλήθηκε ξανά στο στράτευμα και έτσι στρατευμένο τον βρήκε ο πόλεμος και πολέμησε ως αξιωματικός μέχρι το τέλος. Γυρίζοντας στο χωριό μπαίνει σε νέες περιπέτειες. Το 1943 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και παίρνει το ψευδώνυμο Βελισάρης, με το οποίο τον γνωρίζουν όλοι. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1992.
Δάσκαλος: Παπαγεωργίου Δημήτριος (Καπετάν Βελισάρης)
Μαθητές: Από αριστερά: Κων. Ι. Μπούσιος, Γεώργιος Θ. Τζήκας, Καλλιόπη Ι. Δινοπούλου, Αχιλλέας Β. Μαρανής, Ελευθερία Στεφ. Μπούσιου, Ευανθία Γρ. Δημοπούλου, Φώτιος Ν. Καραδήμος, Ευρυδίκη Γρ. Καραδήμου, Λεωνίδας Στ. Κυριαζής, Νικόλαος Στ. Κυριαζής, Ζήσης Γ. Ζησούλης, Ζαχάρω Γ. Μπούσιου, Ιωάννης Γ. Τσώνης, Ευδοκία Αθ. Καραδήμου, Ανδρομάχη Ευθ. Καραγιάννη, Αθανάσιος Γ. Τσώνης, Τηλέμαχος Μιχ. Παναγιωτόπουλος, Σπύρος Διον. Τζήκας, Ευθύμιος Γ. Ζησούλης, Ιωάννης Κ. Μαρανής.
Κάτω σειρά: Ναυσικά Νικ. Καραδήμου, Ευαγγελία Βασ. Δινοπούλου, Χρήστος Κων. Ζησούλης, Δημήτριος Βασ. Καραγιάννης, Ιωάννης Στεφ. Μπούσιος, Γεωργία Γρ. Δημοπούλου, Φεβρωνία Κων. Δινοπούλου, Αχιλλέας Θωμ. Τζήκας, Ηλίας Θωμ. Τζήκας.
Γκαραβέλης Δημήτριος
Ήταν σπουδαστής Παιδαγωγικής Ακαδημίας και κατάγονταν από το Μιραλί (Χρυσαυγή). Δίδαξε στο Τρίκορφο την περίοδο 1946 -1947. Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου το σχολείο δεν λειτουργούσε.
Από το 1950 έως το 1955 υπηρέτησαν δάσκαλοι στο χωριό μας οι: Γκόγκος Λάζαρος, από την Καλλονή, Κατσούλας Αθανάσιος, από την Πελοπόννησο, Σιόβα Αντιγόνη, από τα Γρεβενά.
Τσώνης Αθανάσιος του Γεωργίου
Γεννήθηκε στο Τρίκορφο. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε στο σχολείο του χωριού από το 1956 έως το 1960. Το 1960 έφυγε για Μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στην Αθήνα και κατόπιν μετοίκησε οικογενειακά στη Θεσσαλονίκη, όπου διετέλεσε διευθυντής Πρότυπου Δημοτικού Σχολείου μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Ήταν ο τελευταίος δάσκαλος του χωριού. Σήμερα υπερήλικας, ζει στο χωριό για μεγάλο χρονικό διάστημα του έτους.
Το Δημοτικό Σχολείο Τρικόρφου έκλεισε το 1960 με τελευταίους μαθητές, τους: Μπούσιο Ηλία του Ευθυμίου, Μπούσιο Γεώργιο του Ευθυμίου, Μπούσιο Βασίλειο Σπύρου, Μπούσιο Αθανάσιο του Σπύρου, Μαργαρίτη Θωμαή του Αθανασίου, Δινόπουλο Αθανάσιο του Παύλου, Τσιούκλα Φώτιο του Ανδρέα.
Οι μαθητές του Τρικόρφου που δεν είχαν αποφοιτήσει όταν το σχολείο του χωριού έκλεισε, συνέχισαν το σχολείο πηγαινοερχόμενοι πρωί-απόγευμα στο Δημοτικό Σχολείο Καλλονής όπου είχαν δασκάλους τους: Παναγιωτόπουλο Μιχ. Τηλέμαχο από το Τρίκορφο και Ντίνα Αθανάσιο από την Καλλιράχη Γρεβενών.
Τριτσιοτούλια και Λουντζιοτούλα μαζί στο σχολείο της Καλλονής το σχολικό έτος 1961-62
Δάσκαλος: Αθανάσιος Ντίνας
Μαθητές από το Τρίκορφο: Βασίλειος Σπ. Μπούσιος, Γεώργιος Ευθ. Μπούσιος (επάνω, οι δυο από αριστερά)
Αθανάσιος Σπ. Μπούσιος, Αθανάσιος Παυλ. Δινόπουλος, Θωμαή Αθαν. Μαργαρίτη (δεύτερος, τρίτος και πέμπτη από αριστερά), Πολυτίμη Χριστοφ. Βασιλοπούλου (τέταρτη από αριστερά)
Μαθητές από την Καλλονή: Κάτω σειρά: Ζάχος Δημ. Γιώργος, Τζημουράκας Μιλτ. Κώστας, Μπούσιος Πελοπ. Κώστας. Καραγεώργου Δημ. Φρειδερίκη (πρώτη από δεξιά).
Λίτας Αλεξ. Χρήστος (πρώτος από αριστερά στη δεύτερη σειρά) και Μπακόλας Νίκος (πρώτος από δεξιά στην επάνω σειρά).
ΤΑ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΑ
Το πρώτο σχολείο ήταν ένα μικρό δωμάτιο, που αναγέρθηκε το 1917-20 και φοιτούσαν σε αυτό 25-30 παιδιά. Καθίσματα και θρανία δεν υπήρχαν. Υπήρχε δίπλα καζαναριό να βράζουν τα τσίπουρα και ένα μικρό μέρος για τους γανωματήδες. Εκείνα τα χρόνια στο χωριό υπήρχε και γαλλικός στρατός.
Το δεύτερο σχολικό κτίριο, χτίστηκε το 1918 με 1920 και λειτούργησε σαν σχολείο μέχρι το 1932. Σ΄ αυτό συνέβαλλε αποφασιστικά ο δάσκαλος Γιάννης Μαρανής, καθώς και ο Νίκος Ντούμος, που χορήγησε το οικόπεδο. Αργότερα λειτούργησε ως Κοινοτικό Γραφείο. Σήμερα λειτουργεί ως Πολιτιστικό Κέντρο.
Το μεγάλο διδακτήριο του χωριού, που υπάρχει και σήμερα, χτίστηκε τό 1930-1932. Σε αυτό συνέβαλλε ενεργά ο δραστήριος δάσκαλος Ιωάννης Σαμπανίδης. Σαν χτίστες δούλεψαν χωριανοί με επικεφαλής τον Γρηγόρη Καραδήμο και τον Αθανάσιο Θ. Σιμόπουλο. Αυτοί οι δυο ήταν και πελεκάνοι. Όλα τα εξωτερικά κουφώματα, πόρτες, παράθυρα, πατώματα, ταβάνια, τα έφτιαξαν μαραγκοί από το Δίλοφο, με επικεφαλής τον Ηλία Μαλτέσιο με τα παιδιά του. Στο ανατολικό μέρος εσωτερικά, δούλεψαν μαραγκοί από το χωριό με υπεύθυνο τον Παύλο Ι Δινόπουλο. Σοβατζήδες, από το χωριό Κυδωνιές και ελαιοχρωματιστής από το Μιραλί (Χρυσαυγή). Το κτίριο διατηρείται ακόμα σε καλή κατάσταση γιατί αλλάχτηκε η σκεπή του με κεραμίδια, με δαπάνη του χωριανού δασκάλου Φώτη Μυτάκου, τη δεκαετία του ΄90. Το κτίριο πρέπει να ανακαινιστεί και να χρησιμοποιηθεί είτε ως συνεδριακό κέντρο, είτε ως χώρος, όπου θα διοργανώνονται διάφορα δρώμενα και εκδηλώσεις με παραδοσιακή μουσική. Ήδη έχουν περατωθεί τα έργα οικιστικής ανάπλασης, στον περιβάλλοντα χώρο και αποτελούν κόσμημα για το χωριό.
ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
Μαρανής Ιωάννης (Παπαγιάννης) του Στεργίου
Καταγόταν από τη Φούρκα Πρεβέζης και αφού είχε τελειώσει το Γυμνάσιο Τσοτυλίου, διορίστηκε δάσκαλος στο διπλανό χωριό Χρυσαυγή (Μοιραλή) Βοϊου, Σε μηνιαίο εκκλησιαστικό κατάστιχο της Χρυσαυγής, αναφέρεται ως δάσκαλος Μαρανίδης που υπηρέτησε εκεί το 1894. Ο γάμος του όμως τον έφερε στο Τρίκορφο. Οι Ζαρκοδημαίοι του Τρικόρφου, αποφάσισαν να αρραβωνιάσουν την ορφανή ανεψιά τους Ευαγγελία Ζαρκοδήμου με τον νεαρό δάσκαλο. Του έδωσαν στο Τρίκορφο, σπίτι και χωράφια και το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο χωριό όπου ήταν δάσκαλος αλλά χειροτονήθηκε και παπάς. Εδώ δίδαξε για 35 χρόνια, ως το 1927. Μέχρι το 1897 τα παιδιά του χωριού πήγαιναν στο σχολείο της Καλλονής (Λούντζι), όπου δίδασκε ο Μαρανής. Μόλις ιδρύθηκε σχολείο στο χωριό, έγινε ο δάσκαλός του μια και τώρα ήταν μόνιμος κάτοικός του. Είχε καλή μόρφωση και θέληση. Πληρώνονταν από τους γονείς των μαθητών. Ο Μαρανής δίδασκε τα παιδιά του χωριού μέχρι την Τετάρτη τάξη. Μετά πήγαιναν στο σχολείο της Καλλονής. Η προσφορά του στο χωριό, κάτω από αντίξοες συνθήκες, ήταν αξιόλογη και πολύ θετική. Χειροτονήθηκε ιερέας του χωριού και πέθανε το 1927.
Αποστολόπουλος Περικλής του Ιωάννη
Ήταν Τρικορφιώτης.Τελείωσε την Έκτη δημοτικού στο διπλανό χωριό Λούντζι (Καλλονή). Ήταν άνθρωπος με πολύ γερό μυαλό, εξαιρετικό χαρακτήρα, και οι χωριανοί τον έβαλαν να μάθει γράμματα στα παιδιά τους. Αυτό πρέπει να έγινε το 1912 με 1913. Γρήγορα όμως διαπίστωσαν ότι έκαναν λάθος. Ο Περικλής δε μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις και στις δυσκολίες. Ήταν παιδί και τα παιδιά, οι μαθητές του, δεν πειθαρχούσαν. Ήταν και το οικονομικό ζήτημα. Δεν πλήρωναν όλοι κανονικά το δάσκαλο και δημιουργούνταν προστριβές. Ο Περικλής δίδαξε περίπου ένα χρόνο και οι χωριανοί επανέφεραν τον Παπαγιάννη Μαρανή μέχρι που πέθανε.
Μετά το θάνατο του Παπαγιάννη Μαργαρίτη, ώσπου να τακτοποιηθούν οι διαδικασίες για καινούργιο δάσκαλο, ένα μικρό διάστημα δίδασκε στο χωριό ο Ηλίας Λιτόιπουλος και ο Παπαθύμιος.
Σαμπανίδης Ιωάννης
Το 1927 ήρθε για δάσκαλος ο Ιωάννης Σαμπανίδης. Πόντιος, γεννημένος στην Τραπεζούντα το 1906. Στο Τρίκορφο υπηρέτησε για έντεκα χρόνια (1927-1938). Μεγάλο το έργο του. Άλλαξε την κατάσταση του σχολείου. Η εργασία του και η παρουσία του είχαν μια γενικότερη επίδραση στο χωριό και στη ζωή των κατοίκων του. Ήταν πολύ αυστηρός, απαιτούσε πειθαρχία, καθαριότητα και επιμέλεια στα μαθήματα. Ήταν ενάντια στις δεισιδαιμονίες, τις προλήψεις και τα φαντάσματα. Σ΄ αυτά δεν πίστευε καθόλου. Επέβαλε στους μαθητές και στις μαθήτριες να πετάξουν τα φυλαχτά που είχαν πάνω τους. Κάθε Κυριακή πήγαινε οργανωμένα τα παιδιά στην εκκλησία για την παρακολούθηση της Θείας Λειτουργίας. Πάντα έλεγε στους γονείς να αφήνουν τα γιατροσόφια και να φωνάζουν γιατρό, όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους. Πέτυχε τη γενική φοίτηση των παιδιών στο σχολείο. Καταγινόταν με το μπόλιασμα των άγριων δέντρων και έφερε την καλλιέργεια της πατάτας. Το παράδειγμά του, ακολούθησαν οι χωριανοί. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1944 στο χωριό Κοσμάτι Γρεβενών, όπου τότε υπηρετούσε.
Αργυρίου Γεώργιος
Ο Γεώργιος Αργυρίου ήταν από τα Γρεβενά. Δίδαξε στο σχολείο του χωριού το διάστημα 1930-193, γιατί ο δάσκαλος Σαμπανίδης Ιωάννης είχε φύγει για μετεκπαίδευση ένός έτους.
Παπαγεωργίου Δημήτριος του Χρήστου (Καπετάν Βελισάρης)
Γεννήθηκε το 1913 στο χωριό Ζιάκας Γρεβενών. Υπηρέτησε σαν δάσκαλος στο Τρίκορφο από το 1938 έως το 1943. Ήρθε από το Κοσμάτι Γρεβενών σε αμοιβαία μετάθεση με τον Ιωάννη Σαμπανίδη. Ήταν γλυκομίλητος και συμπαθητικός χαρακτήρας. Έμενε στο Λούντζι (Καλλονή), όπου ήταν παντρεμένος με την Βικτώρια Αθ. Αναγνωστοπούλου. Τα χρόνια που υπηρέτησε στο Τρίκορφο ήταν πέντε. Στην πραγματικότητα όμως ήταν πολύ λιγότερα, γιατί εκείνη η περίοδος ήταν πολύ ταραγμένη από τον πόλεμο της Αλβανίας και τον Εμφύλιο Πόλεμο, που ακολούθησε. Ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πεζικού, την άνοιξη του 1939, κλήθηκε για μετεκπαίδευση και γύρισε το φθινόπωρο. Την άνοιξη του 1940 κλήθηκε ξανά στο στράτευμα και έτσι στρατευμένο τον βρήκε ο πόλεμος και πολέμησε ως αξιωματικός μέχρι το τέλος. Γυρίζοντας στο χωριό μπαίνει σε νέες περιπέτειες. Το 1943 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και παίρνει το ψευδώνυμο Βελισάρης, με το οποίο τον γνωρίζουν όλοι. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1992.
Δάσκαλος: Παπαγεωργίου Δημήτριος (Καπετάν Βελισάρης)
Μαθητές: Από αριστερά: Κων. Ι. Μπούσιος, Γεώργιος Θ. Τζήκας, Καλλιόπη Ι. Δινοπούλου, Αχιλλέας Β. Μαρανής, Ελευθερία Στεφ. Μπούσιου, Ευανθία Γρ. Δημοπούλου, Φώτιος Ν. Καραδήμος, Ευρυδίκη Γρ. Καραδήμου, Λεωνίδας Στ. Κυριαζής, Νικόλαος Στ. Κυριαζής, Ζήσης Γ. Ζησούλης, Ζαχάρω Γ. Μπούσιου, Ιωάννης Γ. Τσώνης, Ευδοκία Αθ. Καραδήμου, Ανδρομάχη Ευθ. Καραγιάννη, Αθανάσιος Γ. Τσώνης, Τηλέμαχος Μιχ. Παναγιωτόπουλος, Σπύρος Διον. Τζήκας, Ευθύμιος Γ. Ζησούλης, Ιωάννης Κ. Μαρανής.
Κάτω σειρά: Ναυσικά Νικ. Καραδήμου, Ευαγγελία Βασ. Δινοπούλου, Χρήστος Κων. Ζησούλης, Δημήτριος Βασ. Καραγιάννης, Ιωάννης Στεφ. Μπούσιος, Γεωργία Γρ. Δημοπούλου, Φεβρωνία Κων. Δινοπούλου, Αχιλλέας Θωμ. Τζήκας, Ηλίας Θωμ. Τζήκας.
Γκαραβέλης Δημήτριος
Ήταν σπουδαστής Παιδαγωγικής Ακαδημίας και κατάγονταν από το Μιραλί (Χρυσαυγή). Δίδαξε στο Τρίκορφο την περίοδο 1946 -1947. Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου το σχολείο δεν λειτουργούσε.
Από το 1950 έως το 1955 υπηρέτησαν δάσκαλοι στο χωριό μας οι: Γκόγκος Λάζαρος, από την Καλλονή, Κατσούλας Αθανάσιος, από την Πελοπόννησο, Σιόβα Αντιγόνη, από τα Γρεβενά.
Τσώνης Αθανάσιος του Γεωργίου
Γεννήθηκε στο Τρίκορφο. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε στο σχολείο του χωριού από το 1956 έως το 1960. Το 1960 έφυγε για Μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στην Αθήνα και κατόπιν μετοίκησε οικογενειακά στη Θεσσαλονίκη, όπου διετέλεσε διευθυντής Πρότυπου Δημοτικού Σχολείου μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Ήταν ο τελευταίος δάσκαλος του χωριού. Σήμερα υπερήλικας, ζει στο χωριό για μεγάλο χρονικό διάστημα του έτους.
Το Δημοτικό Σχολείο Τρικόρφου έκλεισε το 1960 με τελευταίους μαθητές, τους: Μπούσιο Ηλία του Ευθυμίου, Μπούσιο Γεώργιο του Ευθυμίου, Μπούσιο Βασίλειο Σπύρου, Μπούσιο Αθανάσιο του Σπύρου, Μαργαρίτη Θωμαή του Αθανασίου, Δινόπουλο Αθανάσιο του Παύλου, Τσιούκλα Φώτιο του Ανδρέα.
Οι μαθητές του Τρικόρφου που δεν είχαν αποφοιτήσει όταν το σχολείο του χωριού έκλεισε, συνέχισαν το σχολείο πηγαινοερχόμενοι πρωί-απόγευμα στο Δημοτικό Σχολείο Καλλονής όπου είχαν δασκάλους τους: Παναγιωτόπουλο Μιχ. Τηλέμαχο από το Τρίκορφο και Ντίνα Αθανάσιο από την Καλλιράχη Γρεβενών.
Τριτσιοτούλια και Λουντζιοτούλα μαζί στο σχολείο της Καλλονής το σχολικό έτος 1961-62
Δάσκαλος: Αθανάσιος Ντίνας
Μαθητές από το Τρίκορφο: Βασίλειος Σπ. Μπούσιος, Γεώργιος Ευθ. Μπούσιος (επάνω, οι δυο από αριστερά)
Αθανάσιος Σπ. Μπούσιος, Αθανάσιος Παυλ. Δινόπουλος, Θωμαή Αθαν. Μαργαρίτη (δεύτερος, τρίτος και πέμπτη από αριστερά), Πολυτίμη Χριστοφ. Βασιλοπούλου (τέταρτη από αριστερά)
Μαθητές από την Καλλονή: Κάτω σειρά: Ζάχος Δημ. Γιώργος, Τζημουράκας Μιλτ. Κώστας, Μπούσιος Πελοπ. Κώστας. Καραγεώργου Δημ. Φρειδερίκη (πρώτη από δεξιά).
Λίτας Αλεξ. Χρήστος (πρώτος από αριστερά στη δεύτερη σειρά) και Μπακόλας Νίκος (πρώτος από δεξιά στην επάνω σειρά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου