Απόπειρα σπουδής στην έννοια της ισότητας (προσωπική άποψη)
Η μαθηματική αντίληψη της ισότητας είναι η ταύτιση. Αυτή είναι η μηχανιστική αντίληψη για την έννοια της ισότητας και δεν ικανοποιεί το φιλοσοφικό της περιεχόμενο. Καλύτερο και περιγραφικότερο είναι το σύνθημα :
Ό λ ο ι . ε ί μ α σ τ ε . ί σ ο ι . κ ι .ό λ ο ι . ε ί μ α σ τ ε. πάλι . δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ο ί. ...
Όπως ο κάθε άνθρωπος ...έχει τα δικά του δακτυλικά αποτυπώματα, τη δική του αλυσίδα DNA, με την έννοια της ισότητας δεν εννοούμε την ταύτιση, αλλά την ισότιμη συμμετοχή στα δικαιώματα της ζωής και στα δρώμενα εντός της κοινωνίας μέσα στην οποία διαβιούμε και στις ευκαιρίες που παρέχονται.
Όπως δε μπορούμε να απαιτήσουμε όλοι οι άνθρωποι να έχουν το ίδιο μπόι, το ίδιο χρώμα επιδερμίδας και μαλλιών, άλλο τόσο δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουν την ίδια όρεξη για δημιουργία και προκοπή και ότι διαπνέονται από την ίδια φιλοδοξία, το ίδιο πείσμα, την ίδια εργατικότητα για εξέλιξη και προσωπική πρόοδο.
Επίσης δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είναι εφοδιασμένοι με την ίδια πνευματική ικανότητα. Δεν εννοώ την καλλιέργεια μετά τη γέννηση, αλλά τα εκ γενετής πνευματικά χαρακτηριστικά και τα εν δυνάμει ταλέντα.
Εκείνο που μπορούμε να απαιτήσουμε από μια οργανωμένη πολιτεία είναι να εξασφαλίζει με απόλυτο τρόπο τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες σε όλα τα παιδιά της, να καταργήσει με αυστηρότητα κάθε αρχικό διαχωρισμό φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκεύματος κι ότι άλλο μπορεί να προσθέσει αντίστοιχο κάποιος τρίτος
Όμως να το ξεκαθαρίσω κάτι για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση.
Δεν μπορεί η κοινωνία να απαιτεί ή να αναμένει και την ίδια εξέλιξη απ’ όλα τα παιδιά της. Ο κάθε ένας θα φτάσει στο επίπεδο που μπορεί κι αγωνίστηκε να το κατακτήσει. Το να προσπαθεί κανείς να επιβάλλει μια βίαιη κι επίπλαστη ισότητα το μόνο που θα επιτύχει τελικώς είναι η ισότητα στο κατώτατο επίπεδο.
Η μόνη επιτρεπτή επέμβαση είναι να βοηθήσει τους υστερούντες για την οποιαδήποτε αιτία, να βελτιώσουν κατά το δυνατόν το επίπεδο τους.
Ειδάλλως θα πρόκειται για μια αναβίωση της αντίληψης του Προκρούστη με το απάνθρωπο ταίριασμα στο κρεβάτι του ή με τη σύγχρονη αντίληψη των πανομοιότυπων παραγώγων του απρόσωπου κι άγευστου βιομηχανικού μηχανήματος…..