Μνημόσυνο Μελετίου Ιερομονάχου, Μεγάλου Ευεργέτη της πόλεως Βερροίας

Την πρώτη Κυριακή του Φεβρουαρίου, ή την Κυριακή μετά την Εορτή των Τριών Ιεραρχών, ή την Κυριακή μετά την Εορτή της Υπαπαντής, παλαιότερα, εδώ στην Βέρροια, τελούνταν μία «ειδική» γιορτή, και η Κυριακή αποκαλούνταν η Κυριακή του Μελετίου. Η πόλη και ειδικότερα το ομώνυμο «Μελέτειον» Παρθεναγωγείον τιμούσε την μνήμη του Μεγάλου της Ευεργέτη.
Το 1955 γκρεμίστηκε το κτίριο και το 1960 γκρεμίστηκε και η μεγαλόπρεπη Πύλη του, προς την Λεωφόρο Βενιζέλου. Το πότε σταμάτησε να τελείται και το μνημόσυνο του Μεγάλου αυτού Ευεργέτη δεν μας είναι – προς το παρόν, τουλάχιστο – γνωστό.
Εφέτος, ύστερα από συντονισμένες ενέργειες, τελέστηκε τελικά το Μνημόσυνο του π. Μελετίου.
Μαζευτήκαμε 21 άνθρωποι.
Στην σύντομη προσφώνησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας αναφέρθηκε στην έκπληξη και συγχρόνως συγκίνηση που ένοιωσε σε μία επίσκεψή του σε πόλη της Σιβηρίας, όπου του ανέφεραν πως θυμούνται ότι πολύ παλαιά πέρασε κάααποιος ιερομόναχος, Μελέτιος το όνομά του, από την πόλη Βέροια καταγόμενος. Και τότε ο Δεσπότης μας απάντησε πως ο ίδιος είναι και αυτός από την ίδια πόλη, την Βέροια. Χαρά και έκπληξη.

Η χαρά στο Μνημόσυνο ήταν η παρουσία του παλαιού αντινομάρχη της πόλεώς μας, του κυρίου Ορέστη Σιδηρόπουλου, που και αυτός, στην διάρκεια της θητείας και της διακονίας του στην πόλη μας, συνέβαλε στην τιμή του Μελετίου από το 2ο Δημοτικό, που πλέον φέρει το όνομα του Ευεργέτη.

Εκείνο που σκεφτόμασταν αυτές τις ημέρες της μνήμης του ευεργέτη μας, ήταν το εξής. Είπα: όταν κάτι τελειώνει, κάτι άλλο αρχίζει. Το 1822, τότε που εδώ στην Βέρροια και στην γειτονική Νάουσα το αίμα πότισε την γη, και γιά τρία χρόνια η γης δεν έβγαζε χορτάρια, την ίδια χρονιά γεννήθηκε ο Μερκούριος, ο κατοπινός Μελέτιος.
Δεκατεσσάρων χρονών έφυγε γιά το Μοναστήρι των Αγίων Πάντων, και στα 16 του έγινε μοναχός, και στα 18 διάκονος. Έγινε κτίτορας στο Αγιορειτικό Μοναστήρι του τού Κωνσταμονίτου, έγινε μεγάλος Ευεργέτης της πατρίδας του.

Σήμερα, δεκατεσσάρης να γίνει μοναχός; Θα ξεσηκωθεί ολόκληρη η πόλη…

Μία δεύτερη σκέψη είναι ότι ο Μελέτιος την τεράστια περιουσία που δημιούργησε, δεν την μοίρασε στους συγγενείς, όπως δυστυχώς κάναν πολλοί, και οι κοσμικοί θα έλεγαν καλά έκαναν. Όμως ενώπιον του Θεού κάτι τέτοιο είναι όνειδος, και επιφέρει κατάκριμα στην ψυχή. Αλλά ο Μελέτιος τα έδωσε στην πόλη του και έκτισε το Σχολείο, όπου πόσες και πόσες κορασίδες της Βέροιας δεν μορφώθηκαν;!

Και όλα αυτά από έναν μοναχό που έφυγε από τον κόσμο, και γύρισε και αναδείχτηκε μέγας ευεργέτης της πόλεως, της ανθρωπότητος, της οικουμένης.

Σήμερα, Κυριακή πρωΐ, μετά την Θεία Λειτουργία, την ώρα του καφέ, μας επισκέφτηκε μία από τις γνωριμίες του Διαδικτύου, η Κυρία Ελένη. Ήταν αυτή που ανάρτησε φωτογραφία με μαθήτριες του Μελετείου, όπου φοίτησε και η μητέρα της. Από αυτήν την φωτογραφία ξεκίνησε και η ωραία κουβέντα γιά τον μακαριστό Ευεργέτη της πόλεως Βεροίας.
Η ίδια ανέφερε πόσο λίγοι είναι οι ευεργέτες της πόλεώς μας. Και μάλιστα στις ημέρες μας, που μία ανάλογη δωρεά δημιούργησε μεγάλα προβλήματα.

Μέσα από το διαδίκτυο λοιπόν δημιουργήθηκε μία ωραία παρέα και μία ωραία τελετή.
Σίγουρα αυτό το Μνημόσυνο ευχαρίστησε και τον κεκοιμημένο. Και απόδειξη η χαρά και η έκδηλη αγαλλίαση που νοιώθουμε όλοι μας ακόμα.

Και κάτι άλλο ευχάριστο: Γνωριστήκαμε face to face μεταξύ μας, όσοι ασχοληθήκαμε με αυτό το γεγονός. Να και κάτι καλό από το Internet που το κατηγορούν ότι απομακρύνει τους ανθρώπους-χρήστες του. Να και μία περίπτωση που εμάς μάς έφερε πιό κοντά.

Οι πιό πολλές ευχαριστίες μας στον κύριο Στέργιο Ζυγουλιάνο, που άνοιξε την συγκεκριμένη ιστοσελίδα, και στον δεσπότη μας, που ανάμεσα σε δύο «υπερπόντια» ταξίδια, Ρωσσία και Άγιοι Τόποι, βρήκε χρόνο και γιά την τιμή του μακαριστού Μελετίου.

Φεύγοντας όλοι είπαμε ότι εφέτος έγινε η αρχή και του χρόνου θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε καλλίτερα την Εορτή.