Έχει σημασία να σου περιγράψει ένας τρίτος πώς δέχεται ο καθένας τις αναπόφευκτες αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του, στις αντοχές του, στη δυνατότητα του μυαλού του να παίρνει τις στροφές που έπαιρνε στα νιάτα σου. Όλα γίνονται σιγά-σιγά, αθόρυβα, δίχως τυμπανοκρουσίες. Λίγο ύπουλα και με γενναία δόση υστεροβουλίας. Μόνο η συνειδητοποίηση του γεγονότος είναι απότομη, σαν ένας σεισμός, σαν μια ξαφνική μπόρα. Η παραδοχή του συμβάντος κι η αφομοίωσή του ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Άλλοι το δέχονται ως αναπόφευκτο κι άλλοι δύνουν μάχες μόνοι ή με τη βοήθεια τρίτων να παρατείνουν κατά το δυνατόν τις απωλεσθείσες ικανότητες. Εγώ μάλλον ανήκω στην πρώτη κατηγορία, μα δεν κακίζω κι όλους τους άλλους. Ανθρώπινες καταστάσεις τις βλέπεις με όλη τη δυνατή κατανόηση.