Η συγκυρία

Παρά τη σφοδρή επιθυμία μου να είμαι αισιόδοξος για την πορεία της χώρας, τα αντικειμενικά δεδομένα δεν μου αφήνουν κανένα τιέτοιο περιθώριο. Το κόμμα που κέρδισε στις προηγούμενες εκλογές την πλειοψηφία των εδρών, διέψευσε για τους ελπίζοντες κάθε προσδοκία. Επί μήνες έπαιζε στα χαρτιά την τύχη της χώρας καταβαραθρώνοντας έτι περισσότερο την προϋπάρχουσα οικονομική κρίση.
Κι όταν ένα τμήμα αναγκάστηκε με καθυστέρηση να δεχθεί το αναπόφευκτο, το ετερόκλητο συνοθύ...λευμα διαλύθηκε στα ανόμοια κομμάτια από τα οποία από ιδρύσεως αποτελούνταν. Κάποιοι έγκαιρα προειδοποιούσαν για το ασταθές του σχήματος, την έλλειψη εμπειρίας και τις βαθειες ιδεολογικές διαφορές πολιτικής και στρατηγηκής. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί το βάθος και το πλάτος της ανευθυνότητας και ανικανότητας που στην πράξη θα παρουσίαζε. Έριξε το χώρα στα βράχια με συνέπειες, που ακόμα δεν καταγράφτηκαν στην ολότητά τους και θα κυνηγούν δρομέως και τις επόμενες γενιές
Προσέτι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εξόδευσαν ανώφελα την προίκα της Αριστεράς και το περιβόητο ηθικό της πλεονέκτημα, αφού καταδήλως φάνηκε ότι κι αυτή σέρνει μαζί της όλα τα ελαττώματα των προηγούμενων παλαιοκομματικών σχηματισμών. Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα της - με χωρίς αξιοκρατικούς όρους - τακτοποίησης των «δικών μας ανθρώπων», αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι διαφορές ήταν κυρίως στα λόγια.
Έτσι, ελαφρά τη καρδία λες κι είναι παιδικό παιχνίδι ο Τσίπρας σέρνει πάλι τη χώρα σε εκλογές, αδρανοποιώντας τη λειτουργία του κράτους σε μια κρίσιμη φάση, αλλά την κατάλληλη στιγμή. Μόλις οι «κουτόφραγκοι» ψήφισαν στα κοινοβούλιά τους την εκταμίευση της δόσης, δείχνοντας για μια ακόμα φορά το πόσο δόλιος λαός θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάζουν στο φίλιο Ευρωπαϊκό κοινό, παίζοντας το παιχνίδι «σας τη φέραμε πάλι» αγνοόντας ότι στην ίδια πηγή θα απευθυνθούμε ικετεύοντας πάλι για βοήθεια μετά από σύντομο χρονικό διάστημα
Κι ο ανώνυμος ψηφοφόρος στήνεται εμπρός στην κάλπη να διαλέξει ένα από τα πολυχρησιμοποιημένα κόμματα. Έτσι θα ακολουθήσουμε τη μόνιμη συνταγή «το μη χείρον βέλτιστον». Παρά τις ελπίδες μας να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κόμμα που έχει ανάγκη ο τόπος αυτό δεν έγινε μπορετό. Το χειρότερο όλων είναι ότι με βάση την ιστορική εμπειρία δεν ελπίζεις και στην ύπαρξη ενός «σοφού λαού», τον οποίον ψευδεπίγραφα επικαλούνται απατεώνες κόλακες για να υφαρπάξουν για μια ακόμα φορά την ψήφο του.
Διαθέτουμε έναν λαό που εκλέγει Γουλιμίδες, που εκλέγει ανθρώπους με κριτήριο όχι να εξυπερετήσουν το εθνικό συμφέρον, αλλά να ικανοποιήσουν τις ατομικές του ανάγκες κι επιθυμίες, που για το κράτος έχουν την αντίληψη πως είναι ξένος παράγοντας κι έτσι δικαιούνται να το απομυζούν. Ένας τέτοιος λαός δε θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Οι κυβερνώντες ήταν οι δικές του επιλογές κι αν κάποιον θέλουν να φτύσουν ας στηθούν μπροστά στον καθρέπτη της τουαλέτας τους.
Λευτέρης Τσίλογλου