Στο Facebook υπάρχουν όλοι οι χαρακτήρες που βρίσκεις και στον πραγματικό κόσμο. Δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι και διαφορετικά. Ας αρχίσουμε να τους μελετάμε ομαδοποιώντας τους.
Στο ένα άκρο είναι αυτοί που παραμένουν κρυμμένοι πίσω από τη κουίντα. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται πολλές υποκατηγορίες. Οι ντροπαλοί και οι έχοντες ένα φόβο με τη νέα τεχνολογία. Διστακτικοί εμφανίζονται αραιά και πού με μια κόσμια ανάρτηση και είναι προφανώς αθ...ώοι. Στην ίδια ομάδα περιλαμβάνονται και εκείνοι που έχουν, για προσωπικούς λόγους έχουν κάτι να κρύψουν, όχι απαραίτητα επιλήψιμο. Υπάρχουν όμως και χειρότερες περιπτώσεις. Αυτοί που εμφανίζονται με άλλο προσωπείο και συζητήσιμες επιδιώξεις. Δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι, όπως δόξα το θεό υπάρχουν άφθονοι και στο ζωντανό κόσμο.
Στο άλλο άκρο είναι αυτοί που το παίζουν με ανοιχτά τα φύλλα. Μοστράρουν στο κοινό όλα τα χαρακτηριστικά τους- προσόντα ή ελαττώματα- και βγάζουν έτσι τα εσώψυχά τους. Αντί να «εξομολογηθούν» στον παπά της ενορίας ή να ξαπλώσουν στο ντιβάνι του ψυχολόγου το αντικαθιστούν με το ομαδικό κοινό του φέις, ιδιαίτερα όταν δεν έχουν βάλει και κανένα περιορισμό στην πρόσβαση της σελίδας τους. Σε μερικούς αυτή η στάση δεν αρέσει. Ερμηνεύεται σαν έλλειψη σεβασμού στα προσωπικά δεδομένα και ίσως τάση για επίδειξη και προβολή. Ίσως να είναι κι έτσι.
Ανάμεσα στα δυο αυτά άκρα υπάρχει όλη η ποικιλία των ενδιάμεσων καταστάσεων. Ανάμεσά τους βρίσκεις υπέροχους χαρακτήρες με ιδιότητες που μπορεί να ζηλεύεις. Περιπτώσεις με ειδικές γνώσεις, με θαυμαστά ταλέντα, αφοσιωμένους ψυχή και σώμα σε ένα αξιοπρόσεκτο χόμπι αλλά κι αδιάφορους που απλώς παρακολουθούν τα συμβαίνοντα και ανιχνεύουν προς τα πού κινούνται τα πράγματα.
Συγχρόνως υπάρχουν και κακόβουλοι που ευκαιρία ζητούν να σχολιάσουν με ειρωνικό τρόπο κάποιο δική σου γνώμη. Εγκλωβισμένοι σε κάποια άποψη, ομάδα ή κόμμα, θεωρούν υποχρέωση τους να σε «κολλήσουν στον τοίχο» με τα «ατράνταχτα επιχειρήματά» τους. Προσωπικά προσπαθώ να τους προσπερνώ γιατί δεν αξίζουν της προσοχής μου. Είναι εξυπνάκηδες έτοιμοι να ρίξουν το φαρμακερό βέλος τους και να νιώσουν υπέρτατοι κριτές των απόψεων των άλλων όταν οι ίδιοι πιθανόν να μην έχουν ποτέ διατυπώσει τις δικές τους.
Μπήκα στο φέις τον Ιανουάριο του 2010 και έχω πολλές φορές μιλήσει ότι προσωπικά το θεωρώ ευλογία γιατί μου έδωσε, χωρίς όρους, να πω απόψεις, να κοινολογήσω κείμενά μου και ν’ αποτελέσει η καθημερινή αυτή συνήθεια κίνητρο για νέες δημιουργίες. Κάνοντας μια θεώρηση της πορείας μου πιστεύω ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Δηλαδή σε αυτούς, που μέσα από τις σελίδας του μίλησαν για όλα που έχουν σχέση με τον εαυτό τους, χωρίς αναστολές. Δε θέλω να ισχυριστώ ότι αυτή είναι η καλύτερη θέση. Απλώς ταιριάζει με το χαρακτήρα μου. Η μόνη έγνοια μου είναι να μην μπλέξω αρνητικά με προσωπικά δεδομένα τρίτου ατόμου.
Στο ένα άκρο είναι αυτοί που παραμένουν κρυμμένοι πίσω από τη κουίντα. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται πολλές υποκατηγορίες. Οι ντροπαλοί και οι έχοντες ένα φόβο με τη νέα τεχνολογία. Διστακτικοί εμφανίζονται αραιά και πού με μια κόσμια ανάρτηση και είναι προφανώς αθ...ώοι. Στην ίδια ομάδα περιλαμβάνονται και εκείνοι που έχουν, για προσωπικούς λόγους έχουν κάτι να κρύψουν, όχι απαραίτητα επιλήψιμο. Υπάρχουν όμως και χειρότερες περιπτώσεις. Αυτοί που εμφανίζονται με άλλο προσωπείο και συζητήσιμες επιδιώξεις. Δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι, όπως δόξα το θεό υπάρχουν άφθονοι και στο ζωντανό κόσμο.
Στο άλλο άκρο είναι αυτοί που το παίζουν με ανοιχτά τα φύλλα. Μοστράρουν στο κοινό όλα τα χαρακτηριστικά τους- προσόντα ή ελαττώματα- και βγάζουν έτσι τα εσώψυχά τους. Αντί να «εξομολογηθούν» στον παπά της ενορίας ή να ξαπλώσουν στο ντιβάνι του ψυχολόγου το αντικαθιστούν με το ομαδικό κοινό του φέις, ιδιαίτερα όταν δεν έχουν βάλει και κανένα περιορισμό στην πρόσβαση της σελίδας τους. Σε μερικούς αυτή η στάση δεν αρέσει. Ερμηνεύεται σαν έλλειψη σεβασμού στα προσωπικά δεδομένα και ίσως τάση για επίδειξη και προβολή. Ίσως να είναι κι έτσι.
Ανάμεσα στα δυο αυτά άκρα υπάρχει όλη η ποικιλία των ενδιάμεσων καταστάσεων. Ανάμεσά τους βρίσκεις υπέροχους χαρακτήρες με ιδιότητες που μπορεί να ζηλεύεις. Περιπτώσεις με ειδικές γνώσεις, με θαυμαστά ταλέντα, αφοσιωμένους ψυχή και σώμα σε ένα αξιοπρόσεκτο χόμπι αλλά κι αδιάφορους που απλώς παρακολουθούν τα συμβαίνοντα και ανιχνεύουν προς τα πού κινούνται τα πράγματα.
Συγχρόνως υπάρχουν και κακόβουλοι που ευκαιρία ζητούν να σχολιάσουν με ειρωνικό τρόπο κάποιο δική σου γνώμη. Εγκλωβισμένοι σε κάποια άποψη, ομάδα ή κόμμα, θεωρούν υποχρέωση τους να σε «κολλήσουν στον τοίχο» με τα «ατράνταχτα επιχειρήματά» τους. Προσωπικά προσπαθώ να τους προσπερνώ γιατί δεν αξίζουν της προσοχής μου. Είναι εξυπνάκηδες έτοιμοι να ρίξουν το φαρμακερό βέλος τους και να νιώσουν υπέρτατοι κριτές των απόψεων των άλλων όταν οι ίδιοι πιθανόν να μην έχουν ποτέ διατυπώσει τις δικές τους.
Μπήκα στο φέις τον Ιανουάριο του 2010 και έχω πολλές φορές μιλήσει ότι προσωπικά το θεωρώ ευλογία γιατί μου έδωσε, χωρίς όρους, να πω απόψεις, να κοινολογήσω κείμενά μου και ν’ αποτελέσει η καθημερινή αυτή συνήθεια κίνητρο για νέες δημιουργίες. Κάνοντας μια θεώρηση της πορείας μου πιστεύω ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Δηλαδή σε αυτούς, που μέσα από τις σελίδας του μίλησαν για όλα που έχουν σχέση με τον εαυτό τους, χωρίς αναστολές. Δε θέλω να ισχυριστώ ότι αυτή είναι η καλύτερη θέση. Απλώς ταιριάζει με το χαρακτήρα μου. Η μόνη έγνοια μου είναι να μην μπλέξω αρνητικά με προσωπικά δεδομένα τρίτου ατόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου