Στη χώρα μας τα παθήματα δε γίνονται μαθήματα. Είχαμε τις εμπειρίες από το Κυπριακό και το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων. Αυτή έλεγε: Όταν απορρίπτεις ελαφρά τη καρδία μια πρόταση, η επόμενη που έρχεται είναι χειρότερη. Το ίδιο επαναλήφθηκε στην ανεύθυνη και ζημιογόνο πεντάμηνη καθυστέρηση τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Εδώ η χειροτέρευση κυρίως οφειλόταν στην καθημερινή υποβάθμιση των οικονομικών δεικτών που ήταν το κριτήριο για τις απαιτήσεις των θεσμών. Ποιος θα δώσει λόγο για αυτή τη καθυστέρηση ?