Λίγα λόγια για την ιστορία του σχολείου μας...
Η Ιερά Μονή των Ουρσουλινών, στην Τήνο
m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f"> Το 1862 ιδρύεται στην Τήνο οργανωμένο μοναστήρι Ουρσουλινών Μοναχών. Ήταν ένα ξεκίνημα για ένα λαμπρό μέλλον, που έμελλε να στεγάσει ταυτόχρονα ή διαδοχικά ορφανοτροφείο, οικοτροφείο, γαλλικό Γυμνάσιο, πανεπιστήμιο, ελληνικό δημοτικό, ταπητουργία, ραπτική, αργαλειούς κλπ. Ουσιαστικά είναι επίτευγμα της αγγλικής καταγωγής Μαρίας-Άννας Ληβς, η οποία γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1825 και είχε ασπαστεί το μοναχικό σχήμα των Oυρσουλινών από το 1853. Δυο χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στην Τήνο, είχε ήδη σχηματιστεί μια μικρή κοινότητα από τέσσερις αδελφές και ένα σχολείο, όπου φοιτούσαν εικοσιτέσσερα κορίτσια του νησιού. Το 1876-1877, έχουμε αιτήσεις απ’ όλο το χώρο της Ανατολής για να γίνουν δεκτές μαθήτριες στο Σχολείο των Λουτρών.
Το 1890 το δυναμικό του Σχολείου αριθμεί 36 καλόγριες (13 ελληνίδες Τήνιες, 13 Γαλλίδες και οι υπόλοιπες διαφόρων εθνοτήτων), και 102 μαθήτριες (54 καθολικές και 48 ορθόδοξες). Κατά την περίοδο 1910-1930, περίοδος της μεγάλης ακμής της Σχολής, φοιτούν σ’ αυτήν περισσότερες από 300 οικότροφες μαθήτριες απ’ όλο τον ελλαδικό κόσμο. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σχολή έκλεισε, αφού ήταν δύσκολη τόσο η φοίτηση όσο και η ασφάλεια των μαθητριών. Μετά τον πόλεμο η επαναλειτουργία ήταν δύσκολη, εφόσον οι νησιώτες εγκατέλειπαν τα νησιά τους για να αναζητήσουν δουλειά στην πρωτεύουσα ή στις μεγάλες πόλεις. Η Τήνος άδειαζε και τα χωριά ερήμωναν. Ελλείψει μαθητριών, το Σχολείο περιορίζεται στα παιδιά του
δημοτικού, το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1984.
Όμως από τη δεκαετία του 1960, στους ίδιους χώρους, λειτούργησε σχολή ταπητουργίας καθώς και αργαλιού, σε μια προσπάθεια να προσφέρουν απασχόληση στις κοπέλες της Τήνου. Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 έκλεισε κι αυτή. Σήμερα, η μία αδελφή Ουρσουλίνα που υπηρετεί στην Τήνο έχει μεταφερθεί στην πόλη της Τήνου, όπου επιδίδεται κυρίως σε ποιμαντική διακονία και ανθρώπινη συμπαράσταση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Σχολή των Λουτρών Τήνου γνώρισε ένδοξες μέρες στο παρελθόν, τις οποίες με νοσταλγία αναπολούν όσοι και όσες τις έζησαν από κοντά. Σήμερα, ένα τμήμα του τεράστιου οικοδομικού συγκροτήματος έχει παραχωρηθεί για να στεγάζει το Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο του πρώην Δήμου Εξωμβούργου.
Με τη φροντίδα πάντοτε των Αδελφών Ουρσουλινών, ένα άλλο μεγάλο μέρος του κτιρίου έχει μετατραπεί σε εκθετήριο-μουσείο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα τεκμήρια για το τεράστιο έργο που επιτελέστηκε στους χώρους αυτούς, στο διάστημα των πάνω από εκατό χρόνων λειτουργίας τής Μονής: φωτογραφικό υλικό, μαθητολόγια, εργαστήρια (φυσικής, χημείας, φυσικής ιστορίας, μουσικής, ζωγραφικής, ραπτικής),
το φαρμακείο της Σχολής, το αναρρωτήριο, υπόλοιπα από τα εργόχειρα των μαθητριών και άλλα πολλά.
Σήμερα αναζητούνται νέοι τρόποι, ώστε οι κτηριακές εγκαταστάσεις- αληθινά μεγαλοπρεπείς- που παραχωρήθηκαν από το Μοναχικό τάγμα των αδελφών Ουρσουλινών στην Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου-Τήνου, να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους της Τήνου και την εκκλησία στις νέες μορφές διαποίμανσης που παρουσιάζονται.
Η Ιερά Μονή των Ουρσουλινών, στην Τήνο
m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f"> Το 1862 ιδρύεται στην Τήνο οργανωμένο μοναστήρι Ουρσουλινών Μοναχών. Ήταν ένα ξεκίνημα για ένα λαμπρό μέλλον, που έμελλε να στεγάσει ταυτόχρονα ή διαδοχικά ορφανοτροφείο, οικοτροφείο, γαλλικό Γυμνάσιο, πανεπιστήμιο, ελληνικό δημοτικό, ταπητουργία, ραπτική, αργαλειούς κλπ. Ουσιαστικά είναι επίτευγμα της αγγλικής καταγωγής Μαρίας-Άννας Ληβς, η οποία γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1825 και είχε ασπαστεί το μοναχικό σχήμα των Oυρσουλινών από το 1853. Δυο χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στην Τήνο, είχε ήδη σχηματιστεί μια μικρή κοινότητα από τέσσερις αδελφές και ένα σχολείο, όπου φοιτούσαν εικοσιτέσσερα κορίτσια του νησιού. Το 1876-1877, έχουμε αιτήσεις απ’ όλο το χώρο της Ανατολής για να γίνουν δεκτές μαθήτριες στο Σχολείο των Λουτρών.
Το 1890 το δυναμικό του Σχολείου αριθμεί 36 καλόγριες (13 ελληνίδες Τήνιες, 13 Γαλλίδες και οι υπόλοιπες διαφόρων εθνοτήτων), και 102 μαθήτριες (54 καθολικές και 48 ορθόδοξες). Κατά την περίοδο 1910-1930, περίοδος της μεγάλης ακμής της Σχολής, φοιτούν σ’ αυτήν περισσότερες από 300 οικότροφες μαθήτριες απ’ όλο τον ελλαδικό κόσμο. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σχολή έκλεισε, αφού ήταν δύσκολη τόσο η φοίτηση όσο και η ασφάλεια των μαθητριών. Μετά τον πόλεμο η επαναλειτουργία ήταν δύσκολη, εφόσον οι νησιώτες εγκατέλειπαν τα νησιά τους για να αναζητήσουν δουλειά στην πρωτεύουσα ή στις μεγάλες πόλεις. Η Τήνος άδειαζε και τα χωριά ερήμωναν. Ελλείψει μαθητριών, το Σχολείο περιορίζεται στα παιδιά του
δημοτικού, το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1984.
Όμως από τη δεκαετία του 1960, στους ίδιους χώρους, λειτούργησε σχολή ταπητουργίας καθώς και αργαλιού, σε μια προσπάθεια να προσφέρουν απασχόληση στις κοπέλες της Τήνου. Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 έκλεισε κι αυτή. Σήμερα, η μία αδελφή Ουρσουλίνα που υπηρετεί στην Τήνο έχει μεταφερθεί στην πόλη της Τήνου, όπου επιδίδεται κυρίως σε ποιμαντική διακονία και ανθρώπινη συμπαράσταση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Σχολή των Λουτρών Τήνου γνώρισε ένδοξες μέρες στο παρελθόν, τις οποίες με νοσταλγία αναπολούν όσοι και όσες τις έζησαν από κοντά. Σήμερα, ένα τμήμα του τεράστιου οικοδομικού συγκροτήματος έχει παραχωρηθεί για να στεγάζει το Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο του πρώην Δήμου Εξωμβούργου.
Με τη φροντίδα πάντοτε των Αδελφών Ουρσουλινών, ένα άλλο μεγάλο μέρος του κτιρίου έχει μετατραπεί σε εκθετήριο-μουσείο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα τεκμήρια για το τεράστιο έργο που επιτελέστηκε στους χώρους αυτούς, στο διάστημα των πάνω από εκατό χρόνων λειτουργίας τής Μονής: φωτογραφικό υλικό, μαθητολόγια, εργαστήρια (φυσικής, χημείας, φυσικής ιστορίας, μουσικής, ζωγραφικής, ραπτικής),
το φαρμακείο της Σχολής, το αναρρωτήριο, υπόλοιπα από τα εργόχειρα των μαθητριών και άλλα πολλά.
Σήμερα αναζητούνται νέοι τρόποι, ώστε οι κτηριακές εγκαταστάσεις- αληθινά μεγαλοπρεπείς- που παραχωρήθηκαν από το Μοναχικό τάγμα των αδελφών Ουρσουλινών στην Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου-Τήνου, να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους της Τήνου και την εκκλησία στις νέες μορφές διαποίμανσης που παρουσιάζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου