Ο ρόλος του παιδαγωγού στη διαμόρφωση της νεανικής προσωπικότητας Παιδαγωγός - Ψυχολόγος ως συνοδός για μαθητή

του Άρη Μυλωνά, Λυκειάρχης στο 6ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων

Ο χωροφύλακας είχε ρητάς διαταγάς: «….πρόκειται για επικίνδυνο άτομο και ανατροπέα της κοινωνικής τάξης… πρόκειται για υποκινητή ανατρεπτικών ιδεών» . Προς τούτο , ο χωροφύλακας καθώς καταβρόχθιζε καθήκον ολημερίς ,κλώτσησε τον δάσκαλο, «τον κακοποιό», οδηγώντας τον προς το άνω μέρος της πόλης προς το βουνό, όπου βρισκόταν η φυλακή για κατάδικους και για … ανατροπείς της καθεστηκυίας τάξης. Τα γυαλιά που κρέμονταν στη μύτη του δασκάλου τινάχτηκαν στο σκονισμένο προς τη φυλακή γεμάτο αγριόχορτα και τσουκνίδες δρόμο και έγιναν κομματάκια θρύψαλα. Ο δάσκαλος από το χτύπημα, αντιδρώντας ενστικτωδώς , κλώτσησε κι αυτός τη μικρή πέτρα , που βρέθηκε μπροστά του κι αυτή έπεσε μέσα στη λακκούβα με τα βρώμικα νερά.

Ο δάσκαλος τότε αναφώνησε: «Το στάσιμον ύδωρ όζει» .

- «Ποιος ζει και κρώζει»; «Είναι κανείς άλλος εκτός από εμένα εδώ πέρα»; Βροντοφώνησε ο χωροφύλακας στο άκουσμα της αρχαϊζουσας φράσης του δασκάλου

-«Κανείς δεν κρώζει», απαντά ο δάσκαλος. Αυτή η φράση πάει να πεί πως το στάσιμο νερό μυρίζει άσχημα.

Ο χωροφύλακας τότε σε επίδειξη ευφυίας και αρπακτικού των ευκαιριών έσπρωξε προς τη λακκούβα το δάσκαλο με μπουνιές και με κλωτσιές. Με: «πυξ- λαξ δηλαδή», είπε χαμηλόφωνα ο δάσκαλος, χωρίς αυτή τη φορά να μπει στην μεταφραστική απόδοση προς τη δημοτική γλώσσα, όπως ήταν αναγκαίο και επιβεβλημένο για τον ίδιο στο σχολείο του.

-«Να δεις τώρα τι σημαίνει , πώς το είπες: στάσιμο ύδωρ; Έτσι δεν το είπες»; Ρώτησε ο χωροφύλακας.

- «Δεν πειράζει, Θα ταρακουνηθούν τα νερά. Γιατί πολλά ύδατα εισέρρευσαν εν των πλοίω ή μπάζει πολλά νερά το καράβι», απάντησε ειρωνικά ο δάσκαλος , καθώς ο αστυνομικός τον έσπρωχνε χώνοντάς του το κεφάλι στη λακκούβα.

Κείνη τη στιγμή από το άπλωμα της πλατείας , που βρισκόταν στο λιμάνι δίπλα στο παραδοσιακό πέτρινο διώροφο με μεγάλα ξύλινα παράθυρα , όπου στεγαζόταν το Παρθεναγωγείο, ακούστηκαν φωνές κοριτσιών .

- «πυρ, γυνή και θάλασσα» , σχολίασε ο χωροφύλακας, περιπαίζοντας τις απόψεις του δάσκαλου και κάνοντας επίδειξη ανδρισμού, έριξε με το ξύλινο γκλομπ δυνατή ξυλιά στο δάσκαλό, στα γεννητικά του όργανα . Αυτό ήταν το μοναδικό ρητό που καταλάβαινε από όλες τις αρχαϊζούσες διατάξεις της Υπηρεσίας του. Για τα υπόλοιπα φρόντιζε η αναπαραστατική παραδειγματική απεικόνιση των μεγαλυτέρων..

- «…δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό . όλα είναι πρόσωπα «, μεταφράζοντας απευθείας τη φράση του Αποστ. Παύλου : «ουκ έστιν άρρεν ου θηλυ» , ανταπάντησε ο δάσκαλος. ,ενθυμούμενος τα αιτήματα των φοιτητών στα Ευαγγελικά για τη μετάφραση στη δημοτική του Ευαγγελίου.

Ο χωροφύλακας . καθώς αμφισβήτησε ο δάσκαλος τις φαλλοκρατικές αντιλήψεις και την ανδρική υπεροχή , επιβεβαίωσε πανηγυρικά ..τη δίκαιη απόφαση των δικαστηρίων για τη φυλάκιση

-«Είμαι σίγουρος ότι τέτοιες αηδίες δίδασκες και στο Παρθεναγωγείο και χαλούσες τα μυαλά των κοριτσιών» :

-«Των κοριτσιών , των αυριανών μανάδων μας δηλαδή,». σχολίασε ο δάσκαλος

Ο χωροφύλακας μπερδεύτηκε από τις ιδέες και τα υπονοούμενα του «κρατούμενου» και καθώς άρχιζε η ανηφόρα και ο ήλιος καυτηρίαζε το σώμα χαστούκισε τον δάσκαλο κρώζοντας..

«Καθίκι, αντίχριστε, άθρησκε κομμουνιστή; Μη βάζεις τη μάνα μου στο στόμα σου χάθηκες».;

Και καθώς η ζέστη δυνάμωνε στο δρόμο στην ανηφόρα για τη φυλακή, o χωροφύλαξ έσυρε και τον κρατούμενο σε έναν παρακείμενο βράχο για λίγη ξεκούραση από τον ιδρώτα που έρρεε άφθονος στο μέτωπό του, για το άχαρο καθήκον που ήταν αναγκασμένος να υπηρετήσει.. Κάθισε στραβά στο βράχο, άνοιξε το αμπέχωνο και έβγαλε τα χαρτιά του κρατούμενου από τη μέση τσέπη :

-«Ώστε σε λένε Αλέξανδρο; Αλέξανδρος ο δάσκαλος!! Δηλαδή δε.. μου λες σε φώναζαν στο σχολείο: ο κυρ Αλέξανδρος, … ο κυρ Αλέξανδρος … Σε έβαζαν και το κύριε μπροστά ε εε καθίκι , άθεε, παλιάνθρωπε»!

.».Αλλά για στάσου Η μάνα μου, μου έλεγε για έναν Διευθυντή , που ήταν και δάσκαλός της, τον λέγανε κι αυτόν κυρ Αλέξανδρο. Μου έλεγε συνέχεια η μάνα μου…γι αυτόν τον …κυρ Αλέξανδρο, και τον κυρ Αλέξανδρο: «κατόπι ενεργειών του Διευθυντή … και κατόπι ενεργειών του Διευθυντή βρήκα δουλειά στο σχολείο του ως καθαρίστρια και καντηλανάφτισσα στο εικονοστάσι της αυλής». Και συνέχεια μου έλεγε: «κατόπι ενεργειώ(ο) …κατόπι ενεργειώ(ο)… του Διευθυντή… του κυρ Αλέξανδρου.. μεγάλωσα μέσα στην ορφάνια το μονάκριβο παιδί μου….. να τον έχει ο Θεός καλά…, τον κυρ Αλέξανδρο»

- «Μιλάς μήπως για την κυρά Αμαλία, που είχε ένα γιο χωροφύλακα»; ρώτησε με απορία έως και βεβαιότητα ο δάσκαλος.

Ο χωροφύλακας κοίταξε για πρώτη φορά το δάσκαλο στα μάτια. Ο δάσκαλος ζήτησε από το χωροφύλακα, διαβάζοντας τα περίπλοκα αισθήματα του να λύσει τις χειροπέδες για να κάμει το σταυρό του μπροστά στο παρακείμενο εκκλησάκι. Ο χωροφύλακας δεν ήταν ακόμα σίγουρος αν ο δάσκαλος αυτό το έκανε από αγνό θρησκευτικό συναίσθημα ή από ευκαιρία για δραπέτευση. Στη συνέχεια και μετά από μια βαθιά περισυλλογή και περίσκεψη στράφηκε στο δάσκαλο και του λέει:

--Δάσκαλε, σήμερα κατάλαβα τι σήμαινε αυτός ο λόγος.. « κατόπιν ενεργειών …και κατόπιν ενεργειών …» για τη μάνα μου την ίδια αλλά και για μένα

Και καθώς ανέβαιναν την ανηφόρα για να κατηφορίσουν στο βάθος στη φυλακή, ένας άλλος χωροφύλακας, ασθμαίνων και κραδαίνων ή λαχανιάζοντας και κουνώντας ένα επίσημο έγγραφο καλούσε επιτακτικά τον συνάδελφο να του παραδώσει ένα επίσημο των Αρχών έγγραφο . Το έγγραφο έγραφε:

«κατόπιν σχετικών ανακρίσεων αι κατηγορίαι περι αθεΐας και προσηλυτισμού εις άλλα θρησκεύματα δεν προέκυψαν. Δια ταύτα το Δικαστήριον κηρύττει αθώον τον κατηγορούμενον» Εν Ναυπλίω 28 Απριλίου 1914. Εφετείον

Ο πρώτος χωροφύλακας γεμάτος πια αιφνιδιασμό και λυτρωτικά γεγονότα αγκάλιασε το δάσκαλο και του είπε::

« Κυρ Αλέξανδρε , τώρα είσαι ελεύθερος να πας στο σχολείο σου, στο Παρθεναγωγείο» και έκλινε να λύσει τις χειροπέδες

Ο άλλος όμως χωροφύλακας αντέδρασε λέγοντας:

-Ποιο Παρθεναγωγείο; Από εκεί έρχομαι, μόλις κλείδωσα και σφράγισα τις πόρτες. Απαγορεύεται . Να έχω και τα κλειδιά , να τα παραδώσεις στο Διευθυντή των Φυλακών».

Ο πρώτος χωροφύλακας κοίταξε μια τον συνάδελφό του και μία τον δάσκαλο:

-Εγώ τα κλειδιά αυτά δεν τα παραδίδω στο Διευθυντή των φυλακών. Τα κλειδιά ανήκουν στον κυρ- Αλέξανδρο!

«Το Δικαστήριον σκεφθέν. Επειδή εκ της αποδεικτικής διαδικασίας και της συζητήσεως δεν προέκυψεν, ότι οι κατηγορούμενοι είτε κατά σύστασιν είτε ιδία έκαστος καθ’ οιονδήποτε τρόπον εζήτησαν κατά τον εν τω κατηγορητήρια» τόπον και χρόνον να ελκύσωσι προσηλύτους εις λεγόμενα θρησκευτικά δόγματα με τα οποία ενεργούμενα είνε ασυμβίβαστος η διατήρησις της πολιτικής τάξεως. (…) Δια ταύτα Κηρύττει αθώους πάντας τους κατηγορουμένους και επιβάλλει τα έξοδα της δίκης εις βάρος του Δημοσίου»

» Εν Ναυπλίω 28 Απριλίου 1914. Εφετείον

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/…/%C2%AB%CF%87%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%…