1. 3.Υπηρέτησα την πατρίδα
   (μνήμες και σκηνές από τη θητεία μου στο στρατό)
   Β2) Η ψυχολογική προετοιμασία
2. …..Η θητεία μου στην ΕΦΕΕ δεν ήταν και από τις πιο επιτυχημένες. Αυτό δεν οφειλόταν μόνο σε προσωπικές μου αδυναμίες, αλλά είχε κυρίως σχέση με την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων μετά τη σαρωτική νίκη της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές του 1964. Πρέπει να το πούμε καθαρά και ξάστερα. Από το 4ο και 5ο φοιτητικά συνέδρια αναδείχ...θηκαν κεντρικά συμβούλια όπου επικρατούσε κατά κράτος η παράταξη της Αριστεράς. Αυτό έχει πολλές ερμηνείες. Πρώτον στις φοιτητικές εκλογές λάβαινε μέρος ένα μόνο ποσοστό των εγγεγραμμένων στους καταλόγους φοιτητών, Κατά κριτήριο ο αριστερός ήταν παρών. Δεύτερον οι αριστεροί συνδικαλιστές έδιναν μάχες στα ακανθώδη κι άλυτα μέχρι τότε φοιτητικά προβλήματα και είχαν αντίστοιχες επιτυχίες. Αυτός ο ακτιβισμός αναγνωριζόταν από ευρύτερο κύκλο νέων που αυτά τα προβλήματα τους αφορούσαν προσωπικά. Τρίτον ήταν οι πολυπληθείς αντιπροσωπίες από φοιτητικούς συλλόγους του εξωτερικού εκεί που οι δυο προηγούμενοι λόγοι ήταν πιο χρωματισμένοι, Τέταρτον ο αγώνας ενάντια στη φασιστική ΕΚΟΦ λειτουργούσε συσπειρωτικά για όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις μέχρι τη στιγμή που ξύπνησε η κεντρώα παράταξη, που όντας τώρα εξουσία, διεκδικούσε με δύναμη και απαίτηση να εκφραστεί με την πρέπουσα αναλογία και η παρουσία της στη φοιτητική ηγεσία.
   Αφορμή βρήκε στην πρόχειρη δική μας πρωτοβουλία να εξασφαλίσουμε τη νομική αναγνώριση του καταστατικού της ΕΦΕΕ. Κάτι που θεωρητικά ήταν λογικά ερμηνεύσιμο. Ενώ η πρόθεση ήταν σωστή η χρονική συγκυρία πλήρως αποτυχημένη. Το πανίσχυρο συγκρότημα του Λαμπράκη άρχισε έναν στοχευμένο και λυσσαλέο αγώνα ενάντια στην ΕΦΕΕ, στηριζόμενη σε επουσιώδη θέματα και τυπικές παραλείψεις.
   Όταν ήρθε η ώρα του απολογισμού στο 6ο συνέδριο ο συσχετισμός των δυνάμεων είχε πλήρως ανατραπεί. Ο ανάποδος τώρα φανατισμός έφτασε μέχρι την καταψήφιση των πεπραγμένων του απερχόμενου Κεντρικού Συμβουλίου. Στάση που ήταν κατάφωρα άδικη, υποτιμούσε τους αγώνες που είχαν γίνει αυτό το διάστημα και εμπεριείχε το στοιχείο της εκδίκησης.
   Η αλήθεια να λέγεται. Έπρεπε έγκαιρα η πλειοψηφούσα Αριστερά να μοιράσει την εξουσία με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις και να καλλιεργήσει τους δεσμούς συμμαχίας και ενότητας σαν γενική αρχή, αλλά και ενόψει των εξελίξεων που διαφαίνονταν στα επόμενα χρόνια. Μετά την ολοκλήρωση των υποχρεώσεών μου στην ΕΦΕΕ υπήρξε ένα κενό μέσα μου. Το ερώτημα έμπαινε από μόνο του: Και τώρα τι γίνεται;