Τα ντροπαλά πεντάστιχα
Νύμφη των ποταμών
εαρινό ροδόσταμα
ικέτης αποθέτω ευλαβικά
στις παρυφές των βλεμμάτων σου...
τους πολύκλωνους πόθους

Θεραπαινίδα των ελπίδων
απριλιανή Αυγούλα
οι μύχιες σκέψεις μου
νανουρίζονται σε νούφαρα της λίμνης
θηλάζονται μοιχά στο αχνό πέρασμά σου
Θωρακισμένη σε βέβηλες χειρονομίες
φλογέρα τα’ ανέμου
πένομαι των βλεμμάτων σου
Έλα!.. μυρώνω τα μάτια μου
με πρωτοξύπνητα χρώματα
Κόρη κεχαριτωμένη
ουράνιο τόξο
ιχνηλατώ επί των βημάτων σου
εισπνέω τον αέρα που εκπνέεις
Αυτό τώρα μου αρκεί..