Στον Άγνωστο Στρατιώτη!
Λένε συχνά κάτι που αρκετοί είδαν να επαληθεύεται πολλάκις στη ζωή
«Άλλοι είναι που βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά κι άλλοι τελικώς τα γεύονται»
Το πρόφτασα κι εγώ και ξέρω πως γράφεται η ιστορία. Έτσι είμαι λίγο κουμπωμένος απέναντί της. Μην παρεξηγηθώ. Όχι ότι δεν αξίζει, αλλά επειδή είδα φελλούς ν’ αποθεώνονται, μην παίρνουμε ντε και καλά τοις μετρητοίς ό,τι διαβάζουμε κι έχει μείνει ως μόνιμη παρακαταθήκη στα βιβλία μας. Όμως κι αυτή η αμφιβολί...α μου δημιουργεί ανασφάλειες και ανησυχία. Δε μπορούμε να μην έχουμε τα πρότυπά μας. Θα αισθανόμουν μετέωρος και με πόδια θρυμματισμένα αν δε δεχόμουν τον Ρήγα Φεραίο, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τόσους άλλους, που άφησαν τη σφραγίδα τους γι αυτόν τον τόπο. Όμως μαζί μ’ αυτούς υπάρχουν- ας το πάρουμε απόφαση- και ψευδεπίγραφοι «πρωταγωνιστές» που τους χρειάστηκε η συγκυρία, τους εφεύρε η ματαιοδοξία ενός συγγενή ή συντοπίτη ή τους καθιέρωσε ο πληρωμένος απομνημονευματογράφος φουσκωμένων ή εντελώς φανταστικών κατορθωμάτων. Πόσοι και πόσοι ανώνυμοι ή σεμνοί άνθρωποι δεν κάθισαν στη γωνιά, αμειβόμενοι μόνο με την εσωτερική ευωχία που ένιωθαν μαζί με τα αισθήματα της ισορροπίας και της πληρότητας. Ευτυχώς τα περισσότερα Ηρώα είναι τουλάχιστον αφιερωμένα στον «Άγνωστο Στρατιώτη»