1.000.000 δολάρια έδωσε Kεφαλονίτης ομογενής για Eλληνικό Σχολείο στο Mπρούκλιν
O κ. Xαρ. Γερουλάνος
Ενας Κεφαλονίτης ομογενής ο Χαράλαμπος Γερουλάνος και η σύζυγός του Νίκη, ανήμερα της Επετείου της 28ης Oκτωβρίου 2013 υπέγραψαν ενώπιον του προέδρου και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, των δασκάλων, των μαθητών και των γονέων του Ελληνικού Σχολείου «Πλάτων» του Μπρούκλιν την επιταγή ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δωρεά που έγινε ποτέ στο εν λόγω Σχολείο και η οποία έγινε δεκτή με ανείπωτη χαρά και ενθουσιασμό, γράφει στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα» ο Δημήτρης Τσάκας. O πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Βασίλειος Ντανάς και η πρώην πρόεδρος και συνάμα ταμίας του Δ.Σ. Σταυρούλα Χριστάκου, κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας με την εφημερίδα, εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη για τους δωρητές:
O Χαράλαμπος Γερουλάνος από την Κοντογεννάδα ήρθε στην Αμερική το 1969 και κατάφερε όχι μόνο να ζήσει το αμερικανικό όνειρο, αλλά και να διδάξει στις νεότερες γενιές ότι η γενναιοδωρία και η ευεργεσία είναι στο DNA του Ελληνα, είναι αρετές τις οποίες κουβάλησαν μαζί τους οι Ελληνες μετανάστες και τις οποίες τις καλλιέργησαν.
O «Εθνικός Κήρυκας» λαμβάνοντας υπόψη του την γενναιοδωρία του ζεύγους Γερουλάνου και την προσφορά των παιδιών του, Σπύρου και Γιάννη, στο Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν αποφάσισαν να τους τιμήσουν αναδεικνύοντάς τους ως «Πρόσωπο» του Περιοδικού της 9ης-10ης Νοεμβρίου.
O Χαράλαμπος και η Νίκη Γερουλάνου από την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία μέχρι και την ώρα της συνέντευξης μας εξέπληξαν με την απλότητά τους, με την ταπεινοφροσύνη και με την απέραντη αγάπη για κάθε τι το ελληνικό, προπάντων για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό μας.
Επισκεπτόμενοι τα γραφεία της ομώνυμης οικογενειακής εταιρείας στον αριθμό 128 Marine Ave στο Μπρούκλιν μείναμε έκπληκτοι διότι μοσχοβολούσε Ελλάδα.
Oι φωτογραφίες, τα τοπία και τα έργα τέχνης σε συνδυασμό με την καθαριότητα και τον φωτισμό αποτελούσαν ελάχιστη απόδειξη της αρχοντιάς και του ψυχικού κόσμου των ιδιοκτητών του ακινήτου.
Ξεχωριστή θέση μεταξύ των φωτογραφιών και των κειμηλίων που κοσμούσαν το γραφείο του Χαράλαμπου Γερουλάνου κατείχε η φωτογραφία του αειμνήστου πατέρα του, του ιερέα Σπυρίδωνα Γερουλάνου.
O Χαράλαμπος, η σύζυγός του Νίκη και τα δύο τους τέκνα, ο Σπύρος και ο Γιάννης, μας περιέβαλλαν με περίσσιο σεβασμό και αισθανθήκαμε πως βρισκόμασταν σε ένα οικείο περιβάλλον και όση ώρα διαρκούσε η συνέντευξη είχαμε την αίσθηση πως ανεβοκατεβαίναμε στους λόφους και στις ραχούλες της Κεφαλονιάς.
Αισθανόμασταν πως ανηφορούσαμε στη Κοντογεννάδα της Κεφαλληνίας, όπου προ 73 ετών είχε γεννηθεί ο Χαράλαμπος Γερουλάνος. Εκεί όπου ο πατέρας του κήρυττε τον λόγο του Θεού. Εκεί όπου δίδασκε το αγαπάτε και βοηθάτε αλλήλους. Εκεί όπου ο αείμνηστος Σπύρος Γερουλάνος πήγαινε και έδινε σε εκείνους που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη το πρόσφορο που περίσσευε από τη Θεία Λειτουργία.
Εξάλλου δεν ήταν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Χαράλαμπος και η Νίκη Γερουλάνου αφιέρωσαν τη δωρεά στους γονείς τους.
«Η δωρεά αυτή δεν ήταν τυχαία και ούτε μια στιγμιαία απόφαση. Ηταν ένα μνημόσυνο στον αείμνηστο πατέρα μου, στον παπα-Σπύρο Γερουλάνο και στην μητέρα μου Περσεφόνη που έδιναν από το υστέρημά τους, έδιναν με την ψυχή τους. O πατέρας μου την περίοδο του πολέμου και του Εμφυλίου έπαιρνε το πρόσφορο που απέμενε στην Εκκλησία και αντί να το φέρει στο σπίτι, το μοίραζε σε άλλες οικογένειες που πεινούσαν περισσότερο. Ερχονταν στο σπίτι όπου τον περίμεναν οκτώ παιδιά, η σύζυγος και η μητέρα του και οι οποίοι επίσης πεινούσαν. Και εμείς τα μικρότερα τον ρωτούσαμε και αυτός μας έλεγε “κάποιοι άλλοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, πεινούν περισσότερο”».
«Εγώ και η οικογένειά μου δεν κάναμε τίποτε παραπάνω από ό,τι μας δίδαξε ο πατέρας μου», επεσήμανε, δείχνοντας τη φωτογραφία του σεβάσμιου ιερέα, ο κ. Γερουλάνος.
«Τρία γεγονότα έχουν σημαδέψει για πάντα την ζωή μου. Το πρώτο συμβάν ήταν όταν ήμουν 3-4 ετών. Στο τραπέζι επάνω υπήρχε από ένα κομμάτι ψωμί, περίπου δύο μπουκιές για το καθένα από τα οκτώ αδέλφια μου. Εγώ ζητούσα περισσότερο, αλλά ο πατέρας μου επειδή δεν είχε άλλο να μου δώσει και εγώ δεν ήθελα να καταλάβω με έδειρε, αλλά έκλαιγε και ο ίδιος και αναρωτιόμουν γιατί με δέρνει και κλαίει.
Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι είχε στην καρδιά του, για να καταλάβω το δικό του δράμα.
Το δεύτερο γεγονός ήταν με την μητέρα μου. Εβαφε το σπίτι με ασβέστη. Την ρωτάω "μάνα τι κάνεις, εγώ πεινάω και εσύ βάφεις το σπίτι". Και αυτή μου απάντησε: "Το σπίτι μας πρέπει να είναι καθαρό και να αντανακλά την καθαρότητα της ψυχής και της καρδιάς μας". Και το τρίτο γεγονός όταν ναυάγησα με ένα χιώτικο καράβι. Το όνομά του ήταν “Υπαπαντή” και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς τις Φιλιππίνες πέσαμε σε κοράλλια και μείναμε. Περίμενε o καπετάνιος είκοσι μέρες να έρθει ο τυφώνας να μας κόψει, αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να αντέξουμε άλλο. Επαναστατήσαμε και φύγαμε και γλυτώσαμε.
Αυτά είναι τα τρία γεγονότα που έχουν σημαδέψει την ζωή μου τόσο πολύ. Εν τω μεταξύ, όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε στο σχολείο δεν είχαμε ούτε τετράδια, ούτε βιβλία. Και έλεγα μέσα μου "όταν μεγαλώσω και αποκτήσω χρήματα θα πάω να τους κάνω μια βιβλιοθήκη και θα τους δώσω μπόλικα βιβλία και μολύβια"».
«Ταξίδεψα και όταν επέστρεψα πίσω πήγα να δωρίσω μια βιβλιοθήκη, αλλά τρώγονταν ο δάσκαλος με τον πρόεδρο, διότι ο ένας έλεγε ότι ήταν με το ΠΑΣOΚ και ήταν κλέφτης και ο άλλος με τη Νέα Δημοκρατία και ότι ήταν φασίστας. O ένας κατηγορούσε τον άλλο.
Βλέποντας το απροχώρητο αποφάσισα να μπαρκάρω εκ νέου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου, όπως στο επόμενο ταξίδι να πάρω έναν μαραγκό να φτιάξει τη βιβλιοθήκη και θα πάω στην Αθήνα να αγοράσω βιβλία και για να γεμίσω την βιβλιοθήκη αλλά μέχρι να γυρίσω εγώ από το ταξίδι το είχαν κλείσει. Δεν υπήρχε πια σχολείο στο χωριό μου», επεσήμανε ο κ. Γερουλάνος, εκφράζοντας την ικανοποίησή του που του δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του.
Αντί όμως να ευεργετήσει το σχολείο στο χωριό του όπου έμαθε ο ίδιος το ελληνικό αλφάβητο ευεργέτησε το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν, στο οποίο έμαθαν τα δικά του παιδιά την ελληνική γλώσσα και ασπάστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό. Στο ίδιο σχολείο όπου τώρα πλέον μαθαίνουν τα εγγόνια του.
Ελληνικό Σχολείο Πλάτων
Το Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν είναι το μοναδικό ελληνικό σχολείο στο Μπρούκλιν, το οποίο δεν ανήκει στη δικαιοδοσία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Την ώρα που άλλα σχολεία της Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας έβαζαν λουκέτο η ηγεσία του Σχολείου «Πλάτων» οραματίζονταν το επόμενο βήμα, την αγορά νέου κτιρίου στο οποίο θα στεγάσει το σχολείο.
Και αυτό διότι το σχολείο που είχαν αγοράσει οι πρωτοπόροι δεν μπορούσε πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες των 185 μαθητών που έχει σήμερα.
Το νέο κτίριο αγοράστηκε με τα χρήματα από την πώληση του πρώτου και από τα χρήματα που είχαν συγκεντρώσει από τις ερανικές εκδηλώσεις που είχαν διοργανώσει τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά γι’ αυτό τον σκοπό.
Στο νέο ακίνητο, θα προσθέσουν και άλλους δύο ορόφους, οι οποίοι θα δώσουν τη δυνατότητα στο Σχολείο «Πλάτων» να ανταποκριθεί καλύτερα στις απαιτήσεις των ομογενών και της εποχής. Στο υπό ανέγερση σχολικό συγκρότημα θα δημιουργηθεί υπερσύγχρονο Κοινοτικό Πολιτιστικό και Κέντρο.
Ερωτηθείς γιατί επέλεξε το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» για τη δωρεά, ο κ. Γερουλάνος είπε ότι «είναι αδιαμφισβήτητο ότι στον “Πλάτωνα” γίνεται σωστή δουλειά, η μάθηση είναι αποδοτική, υπάρχει αυστηρότητα. Και οι σχέσεις μου με το σχολείο δεν είναι σημερινές, αλλά έχουν την αφετηρία στην περίοδο που έπρεπε να επιλέξω το σχολείο στο οποίο θα μάθουν την ελληνική γλώσσα τα παιδιά μου, ο Γιάννης και ο Σπύρος. Η πορεία του “Πλάτωνα” ήταν ανοδική και μόνο ανοδική», επεσήμανε.
Ερωτηθείς γιατί δεν έκανε τη δωρεά επί προεδρίας του γιου του, Σπύρου Γερουλάνου, είπε: «Δεν υπήρχε το έναυσμα. Τώρα που δημιουργήθηκε η ανάγκη τώρα αποφάσισα να προβώ στην δωρεά. Μην ξεχνάτε ότι εκεί τώρα σπουδάζουν τα εγγόνια μου».
Το αμερικανικό όνειρο
O Χαράλαμπος Γερουλάνος γεννήθηκε το 1940 στον χωριό Κοντογεννάδα Κεφαλληνίας. Oι γονείς του Σπύρος Γερουλάνος και η μητέρα Περσεφόνη έφεραν στον κόσμο οκτώ παιδιά και συγκεκριμένα τον Ευάγγελο, 81 ετών, τον αείμνηστο Σωκράτη, τον αείμνηστο Ανδρέα, την Αφροδίτη που είναι 78 ετών, την αείμνηστη Ακριβή, τον Αγγελο που είναι 75 ετών, τον Χαράλαμπο 73 ετών και την Μαρίνα.
«»
•
Τον Ιούλιο του 2013, λίγο μετά τη λήξη του σχολικού έτους, το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» αγόρασε το κτίριο στον αριθμό 670 της 92 street στο Μπέι Ριτζ του Μπρούκλιν. Το γεγονός αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του ζεύγους Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου να προβούν στη δωρεά του ενός εκατομμυρίου δολαρίων
•
O κ. Xαράλαμπος Γερουλάνος
•
O κ. Xαρ. Γερουλάνος
Ενας Κεφαλονίτης ομογενής ο Χαράλαμπος Γερουλάνος και η σύζυγός του Νίκη, ανήμερα της Επετείου της 28ης Oκτωβρίου 2013 υπέγραψαν ενώπιον του προέδρου και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, των δασκάλων, των μαθητών και των γονέων του Ελληνικού Σχολείου «Πλάτων» του Μπρούκλιν την επιταγή ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δωρεά που έγινε ποτέ στο εν λόγω Σχολείο και η οποία έγινε δεκτή με ανείπωτη χαρά και ενθουσιασμό, γράφει στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα» ο Δημήτρης Τσάκας. O πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Βασίλειος Ντανάς και η πρώην πρόεδρος και συνάμα ταμίας του Δ.Σ. Σταυρούλα Χριστάκου, κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας με την εφημερίδα, εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη για τους δωρητές:
O Χαράλαμπος Γερουλάνος από την Κοντογεννάδα ήρθε στην Αμερική το 1969 και κατάφερε όχι μόνο να ζήσει το αμερικανικό όνειρο, αλλά και να διδάξει στις νεότερες γενιές ότι η γενναιοδωρία και η ευεργεσία είναι στο DNA του Ελληνα, είναι αρετές τις οποίες κουβάλησαν μαζί τους οι Ελληνες μετανάστες και τις οποίες τις καλλιέργησαν.
O «Εθνικός Κήρυκας» λαμβάνοντας υπόψη του την γενναιοδωρία του ζεύγους Γερουλάνου και την προσφορά των παιδιών του, Σπύρου και Γιάννη, στο Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν αποφάσισαν να τους τιμήσουν αναδεικνύοντάς τους ως «Πρόσωπο» του Περιοδικού της 9ης-10ης Νοεμβρίου.
O Χαράλαμπος και η Νίκη Γερουλάνου από την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία μέχρι και την ώρα της συνέντευξης μας εξέπληξαν με την απλότητά τους, με την ταπεινοφροσύνη και με την απέραντη αγάπη για κάθε τι το ελληνικό, προπάντων για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό μας.
Επισκεπτόμενοι τα γραφεία της ομώνυμης οικογενειακής εταιρείας στον αριθμό 128 Marine Ave στο Μπρούκλιν μείναμε έκπληκτοι διότι μοσχοβολούσε Ελλάδα.
Oι φωτογραφίες, τα τοπία και τα έργα τέχνης σε συνδυασμό με την καθαριότητα και τον φωτισμό αποτελούσαν ελάχιστη απόδειξη της αρχοντιάς και του ψυχικού κόσμου των ιδιοκτητών του ακινήτου.
Ξεχωριστή θέση μεταξύ των φωτογραφιών και των κειμηλίων που κοσμούσαν το γραφείο του Χαράλαμπου Γερουλάνου κατείχε η φωτογραφία του αειμνήστου πατέρα του, του ιερέα Σπυρίδωνα Γερουλάνου.
O Χαράλαμπος, η σύζυγός του Νίκη και τα δύο τους τέκνα, ο Σπύρος και ο Γιάννης, μας περιέβαλλαν με περίσσιο σεβασμό και αισθανθήκαμε πως βρισκόμασταν σε ένα οικείο περιβάλλον και όση ώρα διαρκούσε η συνέντευξη είχαμε την αίσθηση πως ανεβοκατεβαίναμε στους λόφους και στις ραχούλες της Κεφαλονιάς.
Αισθανόμασταν πως ανηφορούσαμε στη Κοντογεννάδα της Κεφαλληνίας, όπου προ 73 ετών είχε γεννηθεί ο Χαράλαμπος Γερουλάνος. Εκεί όπου ο πατέρας του κήρυττε τον λόγο του Θεού. Εκεί όπου δίδασκε το αγαπάτε και βοηθάτε αλλήλους. Εκεί όπου ο αείμνηστος Σπύρος Γερουλάνος πήγαινε και έδινε σε εκείνους που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη το πρόσφορο που περίσσευε από τη Θεία Λειτουργία.
Εξάλλου δεν ήταν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Χαράλαμπος και η Νίκη Γερουλάνου αφιέρωσαν τη δωρεά στους γονείς τους.
«Η δωρεά αυτή δεν ήταν τυχαία και ούτε μια στιγμιαία απόφαση. Ηταν ένα μνημόσυνο στον αείμνηστο πατέρα μου, στον παπα-Σπύρο Γερουλάνο και στην μητέρα μου Περσεφόνη που έδιναν από το υστέρημά τους, έδιναν με την ψυχή τους. O πατέρας μου την περίοδο του πολέμου και του Εμφυλίου έπαιρνε το πρόσφορο που απέμενε στην Εκκλησία και αντί να το φέρει στο σπίτι, το μοίραζε σε άλλες οικογένειες που πεινούσαν περισσότερο. Ερχονταν στο σπίτι όπου τον περίμεναν οκτώ παιδιά, η σύζυγος και η μητέρα του και οι οποίοι επίσης πεινούσαν. Και εμείς τα μικρότερα τον ρωτούσαμε και αυτός μας έλεγε “κάποιοι άλλοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, πεινούν περισσότερο”».
«Εγώ και η οικογένειά μου δεν κάναμε τίποτε παραπάνω από ό,τι μας δίδαξε ο πατέρας μου», επεσήμανε, δείχνοντας τη φωτογραφία του σεβάσμιου ιερέα, ο κ. Γερουλάνος.
«Τρία γεγονότα έχουν σημαδέψει για πάντα την ζωή μου. Το πρώτο συμβάν ήταν όταν ήμουν 3-4 ετών. Στο τραπέζι επάνω υπήρχε από ένα κομμάτι ψωμί, περίπου δύο μπουκιές για το καθένα από τα οκτώ αδέλφια μου. Εγώ ζητούσα περισσότερο, αλλά ο πατέρας μου επειδή δεν είχε άλλο να μου δώσει και εγώ δεν ήθελα να καταλάβω με έδειρε, αλλά έκλαιγε και ο ίδιος και αναρωτιόμουν γιατί με δέρνει και κλαίει.
Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι είχε στην καρδιά του, για να καταλάβω το δικό του δράμα.
Το δεύτερο γεγονός ήταν με την μητέρα μου. Εβαφε το σπίτι με ασβέστη. Την ρωτάω "μάνα τι κάνεις, εγώ πεινάω και εσύ βάφεις το σπίτι". Και αυτή μου απάντησε: "Το σπίτι μας πρέπει να είναι καθαρό και να αντανακλά την καθαρότητα της ψυχής και της καρδιάς μας". Και το τρίτο γεγονός όταν ναυάγησα με ένα χιώτικο καράβι. Το όνομά του ήταν “Υπαπαντή” και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς τις Φιλιππίνες πέσαμε σε κοράλλια και μείναμε. Περίμενε o καπετάνιος είκοσι μέρες να έρθει ο τυφώνας να μας κόψει, αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να αντέξουμε άλλο. Επαναστατήσαμε και φύγαμε και γλυτώσαμε.
Αυτά είναι τα τρία γεγονότα που έχουν σημαδέψει την ζωή μου τόσο πολύ. Εν τω μεταξύ, όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε στο σχολείο δεν είχαμε ούτε τετράδια, ούτε βιβλία. Και έλεγα μέσα μου "όταν μεγαλώσω και αποκτήσω χρήματα θα πάω να τους κάνω μια βιβλιοθήκη και θα τους δώσω μπόλικα βιβλία και μολύβια"».
«Ταξίδεψα και όταν επέστρεψα πίσω πήγα να δωρίσω μια βιβλιοθήκη, αλλά τρώγονταν ο δάσκαλος με τον πρόεδρο, διότι ο ένας έλεγε ότι ήταν με το ΠΑΣOΚ και ήταν κλέφτης και ο άλλος με τη Νέα Δημοκρατία και ότι ήταν φασίστας. O ένας κατηγορούσε τον άλλο.
Βλέποντας το απροχώρητο αποφάσισα να μπαρκάρω εκ νέου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου, όπως στο επόμενο ταξίδι να πάρω έναν μαραγκό να φτιάξει τη βιβλιοθήκη και θα πάω στην Αθήνα να αγοράσω βιβλία και για να γεμίσω την βιβλιοθήκη αλλά μέχρι να γυρίσω εγώ από το ταξίδι το είχαν κλείσει. Δεν υπήρχε πια σχολείο στο χωριό μου», επεσήμανε ο κ. Γερουλάνος, εκφράζοντας την ικανοποίησή του που του δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του.
Αντί όμως να ευεργετήσει το σχολείο στο χωριό του όπου έμαθε ο ίδιος το ελληνικό αλφάβητο ευεργέτησε το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν, στο οποίο έμαθαν τα δικά του παιδιά την ελληνική γλώσσα και ασπάστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό. Στο ίδιο σχολείο όπου τώρα πλέον μαθαίνουν τα εγγόνια του.
Ελληνικό Σχολείο Πλάτων
Το Σχολείο «Πλάτων» του Μπρούκλιν είναι το μοναδικό ελληνικό σχολείο στο Μπρούκλιν, το οποίο δεν ανήκει στη δικαιοδοσία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Την ώρα που άλλα σχολεία της Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας έβαζαν λουκέτο η ηγεσία του Σχολείου «Πλάτων» οραματίζονταν το επόμενο βήμα, την αγορά νέου κτιρίου στο οποίο θα στεγάσει το σχολείο.
Και αυτό διότι το σχολείο που είχαν αγοράσει οι πρωτοπόροι δεν μπορούσε πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες των 185 μαθητών που έχει σήμερα.
Το νέο κτίριο αγοράστηκε με τα χρήματα από την πώληση του πρώτου και από τα χρήματα που είχαν συγκεντρώσει από τις ερανικές εκδηλώσεις που είχαν διοργανώσει τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά γι’ αυτό τον σκοπό.
Στο νέο ακίνητο, θα προσθέσουν και άλλους δύο ορόφους, οι οποίοι θα δώσουν τη δυνατότητα στο Σχολείο «Πλάτων» να ανταποκριθεί καλύτερα στις απαιτήσεις των ομογενών και της εποχής. Στο υπό ανέγερση σχολικό συγκρότημα θα δημιουργηθεί υπερσύγχρονο Κοινοτικό Πολιτιστικό και Κέντρο.
Ερωτηθείς γιατί επέλεξε το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» για τη δωρεά, ο κ. Γερουλάνος είπε ότι «είναι αδιαμφισβήτητο ότι στον “Πλάτωνα” γίνεται σωστή δουλειά, η μάθηση είναι αποδοτική, υπάρχει αυστηρότητα. Και οι σχέσεις μου με το σχολείο δεν είναι σημερινές, αλλά έχουν την αφετηρία στην περίοδο που έπρεπε να επιλέξω το σχολείο στο οποίο θα μάθουν την ελληνική γλώσσα τα παιδιά μου, ο Γιάννης και ο Σπύρος. Η πορεία του “Πλάτωνα” ήταν ανοδική και μόνο ανοδική», επεσήμανε.
Ερωτηθείς γιατί δεν έκανε τη δωρεά επί προεδρίας του γιου του, Σπύρου Γερουλάνου, είπε: «Δεν υπήρχε το έναυσμα. Τώρα που δημιουργήθηκε η ανάγκη τώρα αποφάσισα να προβώ στην δωρεά. Μην ξεχνάτε ότι εκεί τώρα σπουδάζουν τα εγγόνια μου».
Το αμερικανικό όνειρο
O Χαράλαμπος Γερουλάνος γεννήθηκε το 1940 στον χωριό Κοντογεννάδα Κεφαλληνίας. Oι γονείς του Σπύρος Γερουλάνος και η μητέρα Περσεφόνη έφεραν στον κόσμο οκτώ παιδιά και συγκεκριμένα τον Ευάγγελο, 81 ετών, τον αείμνηστο Σωκράτη, τον αείμνηστο Ανδρέα, την Αφροδίτη που είναι 78 ετών, την αείμνηστη Ακριβή, τον Αγγελο που είναι 75 ετών, τον Χαράλαμπο 73 ετών και την Μαρίνα.
«»
•
Τον Ιούλιο του 2013, λίγο μετά τη λήξη του σχολικού έτους, το Ελληνικό Σχολείο «Πλάτων» αγόρασε το κτίριο στον αριθμό 670 της 92 street στο Μπέι Ριτζ του Μπρούκλιν. Το γεγονός αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του ζεύγους Χαράλαμπου και Νίκης Γερουλάνου να προβούν στη δωρεά του ενός εκατομμυρίου δολαρίων
•
O κ. Xαράλαμπος Γερουλάνος
•
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου