Σχολείο Κοινότητας Βάβδου

Ιστορικό Σχολείου
Κάθε ιστορική έρευνα πρέπει να στηρίζεται σε αυθεντικές πηγές και γραπτά μνημεία και ελάχιστα σε πληροφορίες ή μαρτυρίες και αφηγήσεις των γεροντότερων, που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά. Για το σχολείο όμως του Βάβδου, τα μοναδικά γραπτά στοιχεία που υπάρχουν και τα οποία δεν είναι ούτε πλήρη ούτε συνεχή, αρχίζουν από το 1909.
Η ιστορία και οι πληροφορίες που βρήκαμε μας βεβαιώνουν, ότι κατά την Τουρκοκρατία, σε μερικά χωριά της Χαλκιδικής «τα Μαντεμοχώρια» -στις αυτοδιοικούμενες δηλαδή κοινότητες- λειτουργούσαν ελληνικά σχολεία. Από χειρόγραφο που διασώζεται σε μοναστήρι του Αγίου Όρους, προκύπτει ότι, στις κοινότητες Ταξιάρχη (Λόκοβη) και Βάβδου, λειτουργούσε σχολείο από το 1770.
Στην «Ιστορία της Χαλκιδικής» του γιατρού Γεωργίου Παπανικολάου, αναφέρεται ότι, στο Βάβδο, Βραστά, Λόκοβη και Πολύγυρο, «ήκμαζεν αλληλοδιδακτικόν σχολείον» πρό της επαναστάσεως του 1821.
Οι αφηγήσεις των Βαβδινών γερόντων, τοποθετούσαν χρονικά την ίδρυση σχολείου στο Βάβδο, πολύ πιο πριν από την επανάσταση του Τσάμη (Δημ. Καρατάσου) 1854.
Ο Βάβδος επομένως ευρισκόμενος απομονωμένος σε ένα ωραίο φυσικό και κλιματολογικό περιβάλλον, με υψόμετρο 1000 περίπου μέτρων, χωρίς οδικό δίκτυο και χωρίς Τούρκικη παρουσία, με τους προοδευτικούς του κατοίκους, που είχαν έφεση για δημιουργία, πρόοδο και μόρφωση, δεν ήταν δυνατόν να μην πρωτοστατεί στα θέματα της παιδείας.
Το πρωτοϊδρυθέν σχολείο Βάβδου το οποίο, ίδρυσε και οργάνωσε η Χριστιανική Κοινότητα Βάβδου, λειτούργησε ως Μονοτάξιο μικτό δημοτικό σχολείο, με πρώτο δάσκαλο τον «Γραμματοδάσκαλο» ιεροψάλτη της κοινότητας, Νικόλαο Παπανικολάου από τον Βάβδο. Στο σχολείο εφαρμόζονταν η αλληλοδιδακτική μέθοδος ή το αλληλοδιδακτικό σύστημα κατά το οποίο, οι ικανότατοι, ευφυέστεροι και πολύ προχωρημένοι μαθητές, χρησιμοποιούνταν, υπό την επίβλεψη και εποπτεία φυσικά του δασκάλου] ως δάσκαλοι στους λιγότερο προχωρημένους και κυρίως στους μαθητές των μικρότερων τάξεων. Ο δάσκαλος δίδασκε στους πολύ ικανούς και ευφυείς μαθητές και όλοι οι άλλοι παρακολουθούσαν.
Από το 1869 το σχολείο λειτούργησε ως Διτάξιο, με δασκάλους το Δημήτριο Βατιανό Δ/ντή και την Ελένη Βογιατζή ή Καμαγιάννου. Από το 1880 λειτουργεί ως Τριτάξιο με Δ/ντή τον Ευθύμιο (αγνώστων λοιπών στοιχείων), ο οποίος δίδασκε και γυμνασιακά μαθήματα και τους Χρήστο Γιαννακάρη και Χρήστο Τσιρωνά. Από το 1912-1913 δηλαδή αμέσως με την απελευθέρωση της Μακεδονίας, το σχολείο λειτουργεί ως Δημόσιο Τετρατάξιο με Δ/ντή το Σπύρο Καραβασίλη -γαμπρό Βαβδινό- και τους Γεώργιο Αγγελίδη -επίσης γαμπρό Βαβδινό- Ανδρέα Τιλκή ή Ιωαννίδη και Ειρήνη Χαραμή. Το σχολικό αυτό έτος χαρακτηρίζεται στο Μαθητολόγιο που τηρούνταν τότε ως «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΤΟΣ»
Από το 1922 κατόπιν της υπ' αριθ. 42119/1922 Δ/γής του Υπουργείου Παιδείας, το σχολείο προάγεται σε Πεντατάξιο (οι μαθητές υπερβαίνουν τους 200) και λειτουργεί ως τέτοιο μέχρι το 1954.
Από το 1955 οι μαθητές λιγοστεύουν (αρχίζει η μετανάστευση και αστυφιλία) και το σχολείο υποβιβάζεται σε Τετρατάξιο και έτσι λειτούργησε μέχρι το 1968 οπότε υποβιβάστηκε σε Τριτάξιο. Από το 1980 μέχρι σήμερα λειτουργεί ως Διτάξιο, αλλά ιδρύθηκε και μονοθέσιο Νηπιαγωγείο.
Το 100 ετών Δημοτικό Σχολείο του Βάβδου, ονομάζεται και Φιλόκλειος Σχολή, γιατί είναι δωρεά του ευεργέτη Φιλοκλέους Γεωργιάδη, γόνου Βαβδινής