Το Σχολείο Ζηρίδη

 Το Σχολείο που αγαπήσαμε… Το Σχολείο που αγαπάμε…
Ο Εκπαιδευτικός Οργανισμός Ζηρίδη συμπλήρωσε την όγδοη δεκαετία της επιτυχημένης του προσφοράς στην πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών. Ογδόντα χρόνια αγάπης, αφοσίωσης και σεβασμού προς το παιδί και την προσωπικότητά του, αλλά και προς την οικογένεια.Δικαίως, λοιπόν, αναγνωρίζεται ως ένας κορυφαίος εκπαιδευτικός οργανισμός και έχει λάβει ευρωπαϊκές διακρίσεις («Δέσμευση στην Αριστεία» το 2003 και «Δέσμευση στην Επιχειρηματική Αριστεία» το 2007), καθώς και πιστοποιήσεις ποιότητας (ISO 9001 και ISO 14001).
Σίγουρα ο δρόμος για την κορυφή δεν ήταν εύκολος. Απαιτούσε υψηλούς στόχους, αγάπη για το παιδί και για την εκπαίδευση, γνώση, πίστη, αφοσίωση, οργάνωση, συνεχή προσπάθεια, καινοτόμο σκέψη και δράση και δυναμικό προσωπικό.
Όλα ξεκίνησαν το 1933…
Ο Αδαμάντιος Συρίγος επιλέγει την τότε ακμάζουσα περιοχή του Πειραιά και ιδρύει έναν πρωτοποριακό για την εποχή εκπαιδευτικό οργανισμό που περιλαμβάνει Δημοτικό, Γυμνάσιο (εξατάξιο) και Οικοτροφείο. Η θεά της σοφίας, η Αθηνά, ασκεί έντονη επίδραση στη σκέψη του και γίνεται το σύμβολο του σχολείου. Από αυτή αντλούνται τα πρότυπα, σ’ αυτή αποτυπώνονται οι αξίες, εναρμονίζονται οι στόχοι και αποδίδονται στον τίτλο «Λύκειον η Αθηνά». Ο Τύπος και οι άνθρωποι των γραμμάτων επιφυλάσσουν στο εγχείρημα αυτό θερμή υποδοχή.
Την ίδια χρονιά ο νεαρός διδάσκαλος και φιλόλογος Γεώργιος Ζηρίδης έρχεται σε επαφή με το σχολείο. Ο Συρίγος διαισθάνεται ότι πρόκειται για μια σπάνια προσωπικότητα και στο πρόσωπό του ανακαλύπτει την υπευθυνότητα και την ικανότητα που πάντα αναζητούσε. Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, όλα αυτά τα προτερήματα του αναθέτει, παράλληλα με το εκπαιδευτικό έργο που ασκεί, τη διεύθυνση του Οικοτροφείου και εν συνεχεία τη γενική διεύθυνση όλου του σχολείου. Την ίδια χρονική περίοδο δημιουργείται το Παιδικό Εντευκτήριο του Λυκείου «Αθηνά». Σκοπός του είναι να διαπαιδαγωγήσει τους μαθητές και να τους μεταδώσει την έννοια και την αξία της αυτοπειθαρχίας. Όλα αυτά βέβαια γίνονται μέσα σ’ ένα πλαίσιο ελευθερίας, αγάπης και ψυχαγωγίας.
Τα χρόνια πριν τον πόλεμο
Το 1938 παρουσιάζονται τα πρώτα σημάδια κρίσης της προπολεμικής περιόδου. Η εσωτερική μετανάστευση είναι το φαινόμενο της εποχής, το οποίο λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και οδηγεί μοιραία στην πληθυσμιακή ανασύσταση του Πειραιά. Το σχολείο όμως μένει αλώβητο από αυτές τις εξελίξεις. Ο Αδαμάντιος Συρίγος μένει απόλυτα ευχαριστημένος από την προσφορά του Γεώργιου Ζηρίδη στο σχολείο και η μεταξύ τους συνεργασία διαπνέεται από αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμό. Την ίδια χρονιά ο Γεώργιος Ζηρίδης γνωρίζει την ανιψιά του Αδαμάντιου Συρίγου, Ήρα, η οποία γίνεται όχι μόνο αγαπημένη σύντροφος της ζωής του αλλά και πολύτιμη συνεργάτης του
Τα χρόνια του πολέμου και της Γερμανικής Κατοχής
Το 1941 ο Πειραιάς βομβαρδίζεται. Το λιμάνι νεκρώνεται. Η οδύνη, η πίκρα και ο θάνατος κυριαρχούν κι έχουν άμεσο αντίκτυπο στην παιδεία, με αποτέλεσμα πολλά σχολεία να κλείσουν. Ο Αδ. Συρίγος και ο Γ.Ζηρίδης δεν εγκαταλείπουν όμως τόσο εύκολα αυτό που με τόσο κόπο είχαν φτιάξει. Αποφασίζουν, λοιπόν, να νοικιάσουν ένα κτήριο στην Πλατεία Βικτωρίας για να επαναλειτουργήσει το σχολείο παρά τις πολλές αντιξοότητες. Στα πέτρινα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής το σχολείο φιλοδοξεί να προσφέρει ένα «καταφύγιο» στις ταραγμένες ψυχές των παιδιών.
Η περίοδος μετά τον πόλεμο
Από το 1945 ο Γ.Ζηρίδης γίνεται ο κύριος μοχλός του σχολείου. Πληθωρικός χαρακτήρας και μεγάλος οραματιστής θεμελιώνει ένα σχολείο που διακρίνεται για την τέλεια οργάνωση, την εύρυθμη λειτουργία, την ποιότητα και την προσφορά στο παιδί, στην παιδεία και στην κοινωνία. Είναι πολύ προσεκτικός στην επιλογή των συνεργατών του και ποτέ δεν προδίδεται από τις επιλογές του. Μεταξύ αυτών που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στο σχολείο βρίσκεται και ο Μίκης Θεοδωράκης. Στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια ο μεγάλος ταγός του πολιτισμού μας, μαθητής ακόμα του Ωδείου Αθηνών, διορίζεται, για να διδάξει το μάθημα της Μουσικής. Η συνεργασία όμως με το σχολείο κράτησε μόνο ένα χρόνο (1946-1947). Η αντιστασιακή δράση που είχε αναπτύξει έφεραν την αστυνομία στα ίχνη του και η σύλληψη καθώς και η εξορία στην Ικαρία δεν άργησαν να συμβούν.
Το 1957 ο αριθμός των μαθητών αυξάνεται και το σχολείο επεκτείνεται προκειμένου να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες. Η Βίλα Παληού, ένα νεοκλασικό μέγαρο επί της οδού Γ’ Σεπτεμβρίου 110, ενοικιάζεται για να φιλοξενήσει τους μαθητές Νηπιαγωγείου και Δημοτικού.
Στον Παράδεισο Αμαρουσίου
Το σχολείο κατακτά την εμπιστοσύνη της αθηναϊκής κοινωνίας αποκτώντας εύρος και κύρος. Η φήμη του εξαπλώνεται σ’ όλη την Ελλάδα. Ο μεγάλος ρέκτης Γεώργιος Ζηρίδης διαβλέποντας το επιτυχημένο μέλλον των Εκπαιδευτηρίων έχει ήδη αποφασίσει τη μεταφορά τους και η αναζήτηση οικοπέδου τον οδηγεί στην περιοχή Παράδεισος Αμαρουσίου. Το 1962 το σχολείο σταδιακά μεταφέρεται στα ιδιόκτητα κτήρια επί της Λεωφόρου Κηφισίας.
Το 1964 ο Γεώργιος Ζηρίδης νοικιάζει ένα ακόμα κτήριο δίπλα στο σχολείο κι εκεί στεγάζονται τα Οικοτροφεία Αρρένων και Θηλέων. Η ευθύνη για την οικογένεια Ζηρίδη και τους συνεργάτες της γίνεται τεράστια. Ο αγώνας είναι πολύπλοκος και δύσκολος. Απαιτεί απόλυτη αφοσίωση. Το σχολείο αποτελεί όνειρο ζωής που εμπνέει, υποδεικνύει κι ανοίγει τους δρόμους της Γνώσης. Η εξέλιξη είναι ραγδαία. Το «Λύκειον η Αθηνά» γίνεται ένας υποδειγματικός εκπαιδευτικός οργανισμός που προσπαθεί να συγκεράσει την παράδοση με την πρόοδο και την αναπροσαρμογή στα νέα δεδομένα και τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι αξίες της ζωής που με τόση πίστη υπηρετεί το σχολείο διατηρούνται, χωρίς να γίνονται απολιθώματα: ειλικρίνεια, σεβασμός στην προσωπικότητα του εκπαιδευτικού και του μαθητή, υπευθυνότητα στη διεξαγωγή του εκπαιδευτικού έργου, αφοσίωση, εντιμότητα, αναγνώριση και επιβράβευση κάθε προσπάθειας.
Το 1969 και σε αυτόνομο κτήριο επί της οδού Φραγκοκλησιάς στον Παράδεισο Αμαρουσίου μεταφέρεται το πρότυπο Νηπιαγωγείο. Η Ήρα Ζηρίδη αναλαμβάνει με μεγάλη επιτυχία τη διεύθυνσή του. Παράλληλα, την ίδια χρονιά, το σχολείο εισάγει πρωτοποριακές εφαρμογές στην εκπαιδευτική διαδικασία και παίρνει θέση για τα εκπαιδευτικά θέματα της χώρας.
Το 1971 τα προβλήματα υγείας αναγκάζουν τον Γ. Ζηρίδη να αποχωρήσει από τη διοίκηση του σχολείου. Την σκυτάλη στη διεύθυνση του σχολείου αναλαμβάνει η κόρη του Κατερίνα Ζηρίδη. Το 1973 ο αδελφός της Κατερίνας, Παναγιώτης Ζηρίδης, γίνεται κι αυτός μέλος της διοικητικής ομάδας.
Ο θάνατος του Γεωργίου Ζηρίδη το 1975 σημαίνει την απώλεια ενός πολύτιμου εκπαιδευτικού. Το έργο του όμως έχει ήδη ολοκληρωθεί κι αναγνωριστεί. Η εμπιστοσύνη του κόσμου είναι μεγάλη και φανερή. Το σχολείο-μοντέλο δεν υφίσταται κλυδωνισμούς εξαιτίας αυτής της απώλειας. Συνεχίζει δυναμικά την πορεία προς την κορυφή εφαρμόζοντας νέες μεθόδους και μοντέλα διδασκαλίας.
Το 1995 ιδρύεται το Κέντρο Έρευνας κι Ανάπτυξης, που προωθεί και ενσωματώνει τις νέες παιδαγωγικές τάσεις στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, και το Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιού. Στόχος του τελευταίου είναι να αγκαλιάσει τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές, αναπτυξιακές και ψυχολογικές δυσκολίες και να τα βοηθήσει να τις ξεπεράσουν.
Το «Λύκειον η Αθηνά» ευημερεί σ’ όλους τους τομείς αλλά ποτέ δεν εφησυχάζει. Το 1998 αρχίζει να καλλιεργείται η ιδέα της μεταστέγασης. Η ενέργεια αυτή θα αποτελέσει σίγουρα ένα μεγάλο άλμα στην ιστορία του σχολείου. Μελέτες ειδικών οδηγούν στην αγορά μιας μεγάλης έκτασης στη Χριστούπολη Σπάτων, μια περιοχή που προσδιορίζει το μελλοντικό γίγνεσθαι της Αττικής. Οι νέες εγκαταστάσεις θα ανταποκρίνονται απόλυτα στη συσσωρευμένη εμπειρία και στο όραμα όλων των συνεργατών του Εκπαιδευτικού Οργανισμού Ζηρίδη: εκπαίδευση συνυφασμένη με ψυχαγωγία, ποιότητα, ομαδικό πνεύμα εργασίας.
Το 1999 τα Εκπαιδευτήρια είναι έτοιμα να υποδεχτούν τη νέα χιλιετία και στο δυναμικό του σχολείου προστίθεται η τρίτη γενιά της οικογένειας Ζηρίδη, Μάνια και Τζωρτζίνα Σπέντζου, που είναι έτοιμη να διοχετεύσει τις γνώσεις της, την ενέργεια και την αγάπη της για το παιδί και την εκπαίδευση. Την ίδια χρονιά δημιουργείται το Τμήμα Μαθητικής Φροντίδας, αποστολή του οποίου είναι η διαμόρφωση ολοκληρωμένων, υπεύθυνων και ευαισθητοποιημένων προσωπικοτήτων που αναμένεται να συμμετάσχουν ενεργά στην κοινωνία. Παράλληλα, ως έμπρακτη απόδειξη του ενδιαφέροντος και της αγάπης προς το παιδί, ο Εκπαιδευτικός Οργανισμός Ζηρίδη καθιερώνει το θεσμό των υποτροφιών δίνοντας τη δυνατότητα σε μαθητές από κάθε πόλη της Ελλάδας να διεκδικήσουν μια θέση και να φοιτήσουν ως υπότροφοι στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο.
Το 2000 εισάγεται στο σχολείο το πρόγραμμα εφαρμογής της Θεωρίας των Πολλαπλών Τύπων Νοημοσύνης του Αμερικανού H.Gardner, το οποίο ενθαρρύνει τους μαθητές να εξερευνήσουν τον εαυτό τους και να καλλιεργήσουν τις ιδιαίτερες κλίσεις, τις δεξιότητες και τα ταλέντα τους. Την ίδια χρονιά συντελείται ένα ακόμα σπουδαίο γεγονός. Η Μεγάλη του Γένους Σχολή, το λαμπρό αυτό ίδρυμα που παραμένει αναλλοίωτο σημάδι του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, και τα Εκπαιδευτήρια Ζηρίδη προχωρούν σε μια ενέργεια που αποτελεί μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας: την αδελφοποίηση. Με την πρωτοβουλία αυτή τα Εκπαιδευτήρια Ζηρίδη και ο Σύλλογος Αποφοίτων υποστηρίζουν τον πνευματικό αγώνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την ιστορική προοπτική της Μεγάλης του Γένους Σχολή και την προσπάθεια προσέγγισης Ελλάδας-Τουρκίας. Ταυτόχρονα προσφέρεται η δυνατότητα στους μαθητές να γνωρίσουν τη μοναδικής σημασίας κι απροσδιόριστης αξίας εθνική κληρονομιά. Η τελετή αδελφοποίησης πραγματοποιείται στις 10 Ιουνίου 2000 στην αίθουσα τελετών της Μεγάλης του Γένους Σχολής.
Στις 4 Μαρτίου 2001 στον ιστορικό χώρο του Ζαππείου Μεγάρου και παρουσία εκπροσώπων της εκπαιδευτικής κοινότητας, της Τουρκικής Πολιτείας και του πολιτικού κόσμου, γίνεται η τελετή της Αδελφοποίησης των Εκπαιδευτηρίων Ζηρίδη και του Συλλόγου Αποφοίτων με την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή ως ανταπόδοση αυτής που έγινε στην Κωνσταντινούπολη.
Aυτή η ενέργεια αδελφοποίησης δεν είναι η πρώτη για τον εκπαιδευτικό οργανισμό. Ήδη από το 1964 υπήρχε πράξη αδελφοποίησης με το αγγλικό σχολείο Kings Edward’s School. Σε μια δύσκολη ιστορικά περίοδο για τη χώρα μας ο Γεώργιος Ζηρίδης και ο Ιωάννης Ματιάτος, Διευθυντής του Εξατάξιου Γυμνασίου, προωθούν τη συνεργασία και την αδελφοποίηση των δύο σχολείων. Πραγματοποιούνται εκατέρωθεν επισκέψεις και παρακολουθήσεις μαθημάτων. Επιδίωξη του σχολείου είναι να εντάξει τους μαθητές σε μια ατμόσφαιρα υψηλών εκπαιδευτικών προδιαγραφών και να τους φέρει σε επαφή με το κλίμα που επικρατούσε εκείνη την περίοδο στην Ευρώπη. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1983, υπογράφεται άλλη μια πράξη αδελφοποίησης. Με πρωτοβουλία του Ιωάννη Ματιάτου, διευθυντή του Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων, ξεκινά η συνεργασία του σχολείου μας με το Evangelisches Gymnasium zum Grauen Kloster του Δυτικού, τότε, Βερολίνου. Ακολουθεί το 1984 η αδελφοποίηση με το Λύκειο «Ακρόπολις» της Λευκωσίας και το 1994 με την Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους. Οι ενέργειες αυτές αποδεικνύουν ότι τα Εκπαιδευτήρια Ζηρίδη δεν είναι ένας κλειστός οργανισμός και ότι έχουν τη διάθεση να βοηθούν και να μοιράζονται εμπειρίες και πρακτικές με άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Παράλληλα, οι μαθητές συνειδητοποιούν ότι αποτελούν μέλη μιας παγκόσμιας κοινότητας και προετοιμάζονται ώστε να αναλάβουν αργότερα ενεργό και υπεύθυνο ρόλο.
Η «Νέα Γενιά Ζηρίδη»
Το 2002 το σχολείο του Αμαρουσίου κλείνει τις πόρτες του. Κρύβει μέσα του τις φωνές χιλιάδων παιδιών που διέσχισαν τους διαδρόμους του, που μεγάλωσαν στις αίθουσες του για 40 χρόνια και δίνει τη σκυτάλη στο σχολείο του μέλλοντος, στο σχολείο της «Νέας Γενιάς».
Το Σεπτέμβριο του 2002 ξεκινά μια νέα σελίδα στην ιστορία των Εκπαιδευτηρίων Ζηρίδη. Το σχολείο του μέλλοντος, η «Νέα Γενιά Ζηρίδη», στεγαζόμενο στις καινούργιες και σύγχρονες εγκαταστάσεις του στην περιοχή Χριστούπολη Σπάτων, ανοίγει τις πύλες του. Στη λαμπρή τελετή εγκαινίων χοροστάτησε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, γεγονός που αποτέλεσε ιδιαίτερη τιμή και ευλογία.
Το νέο αυτό συγκρότημα περιλαμβάνει αυτόνομα κτήρια για το Νηπιαγωγείο και τον Παιδικό Σταθμό, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο, εστιατόρια, κυλικεία, κλειστά γυμναστήρια, κλειστό κολυμβητήριο και πολλές υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις, εργαστήρια καλλιτεχνικών, υπολογιστών, βοτανικό κήπο, φάρμα ήμερων ζώων. Το σύγχρονο σχολείο κατασκευάστηκε με τις υψηλότερες προδιαγραφές ποιότητας κι αισθητικής καθώς και με οικολογική ευαισθησία (καταξιωμένοι επιστήμονες εκπόνησαν ειδική μελέτη για την αποφυγή επικίνδυνων για την υγεία ακτινοβολιών και για τη χρήση δομικών υλικών φιλικών προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους), ώστε να παρέχει το ιδανικότερο περιβάλλον για μάθηση και δημιουργία. Ακόμα, εφαρμόστηκε βιοκλιματική αρχιτεκτονική για την εξοικονόμηση ενέργειας. Αξίζει, τέλος, να επισημανθεί ότι η διαμόρφωση των κτηρίων είναι βασισμένη στην παιδοκεντρική φιλοσοφία. Αυτά έχουν σχεδιαστεί με δείκτη τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις δυνατότητες κάθε ηλικίας. Απώτερος σκοπός είναι να ενθαρρύνουν τη δημιουργική συμμετοχή των παιδιών στη μάθηση και παράλληλα να προσφέρουν ποικίλα ερεθίσματα για έρευνα.
Οι εγκαταστάσεις του σχολείου είναι ειδικά σχεδιασμένες για να λειτουργούν 24 ώρες την ημέρα και 365 ημέρες το χρόνο. Παιδιά, γονείς αλλά και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής των Σπάτων έχουν τη δυνατότητα να επισκέπτονται το χώρο και να επωφελούνται από τις μοναδικές δυνατότητες που προσφέρονται. Μ’ αυτό τον τρόπο γεννιέται ένας πυρήνας παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού και ψυχαγωγίας. Στο πλαίσιο αυτό ιδρύεται το 2006 το ZED CLUB, ένα club επιμόρφωσης, αθλητισμού και προσωπικής ανάπτυξης, που απευθύνεται με τα προγράμματά του σε όλες τις ηλικίες.
Το 2007 η συνεργασία των εκπαιδευτηρίων με το μεγάλο Έλληνα μουσουργό Νίκο Κυπουργό επισφραγίζεται με την ίδρυση του Ωδείου. Καταξιωμένοι επαγγελματίες μουσικοί με μεγάλη παιδαγωγική πείρα συνεργάζονται με το Ωδείο προσφέροντας μαθήματα κλασικής, μοντέρνας αλλά και παραδοσιακής μουσικής. Απώτερος στόχος είναι οι μαθητές να ανακαλύψουν το μαγικό κόσμο της μουσικής και να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους.
Το 2008 η «Νέα Γενιά Ζηρίδη», επιδιώκοντας να κρατά ανοιχτό ένα δίαυλο επικοινωνίας με σχολεία εκτός συνόρων, αδελφοποιείται με το σχολείο «Ελλάς-Μακεδονία», το οποίο έχει ιδρυθεί από την οργάνωση «Ελληνική Δράση Αφρικής» για τα 450 παιδιά της πόλης Guiglo στην Ακτή Ελεφαντοστού. Η αδελφοποίηση αυτή έγινε στο πλαίσιο της ευαισθητοποίησης των μαθητών του σχολείου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνομήλικοί τους αλλά και ολόκληρος ο πληθυσμός στις λιγότερο ευνοημένες χώρες. Απώτερος στόχος αυτής της ενέργειας είναι η ανάπτυξη φιλίας και η προώθηση πνεύματος συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και ταυτόχρονα η μεταλαμπάδευση της φλόγας του ελληνικού πνεύματος στη μακρινή αυτή περιοχή. Το 2010 ακολουθεί η αδελφοποίηση με την Αμπέτειο Σχολή του Καϊρου, η οποία χάρη στο όραμα και τη μεγαλοψυχία των ιδρυτών της αποτέλεσε φάρο γνώσης και ήθους για πολλές γενιές Αιγυπτιωτών Ελλήνων. Αυτή η πράξη αδελφοποίησης γίνεται έμμεσα μοχλός στήριξης του Ελληνορθόδοξου έργου της Ιεράς Μονής και Αρχιεπισκοπής του Θεοβαδίστου Όρους Σινά, που εποπτεύει τη Σχολή. Παράλληλα, σηματοδοτεί την ενίσχυση της προσπάθειας για τη σύσφιξη και διατήρηση των κοινών εκπαιδευτικών, μορφωτικών και πολιτιστικών δεσμών και εμπειριών που συνδέουν τους Έλληνες της Αιγύπτου με την Ελλάδα.
Η φύσει και θέσει πρωτοπόρα Νέα Γενιά Ζηρίδη δεν εφησυχάζει. Παρακολουθεί τις εξελίξεις, αφουγκράζεται τις απαιτήσεις της εποχής και ανταποκρίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας. Έτσι, το 2009 η «Νέα Γενιά Ζηρίδη» γίνεται το πρώτο ελληνικό και μη διεθνές σχολείο που μπαίνει στους κόλπους του Εκπαιδευτικού Οργανισμού E.C.I.S, ο οποίος προωθεί τα πιο σύγχρονα επιτεύγματα στο χώρο της εκπαίδευσης και λειτουργεί ως καταλύτης στην προώθηση και εφαρμογή αυτών των καινοτομιών. Οι διεθνείς συνεργασίες συνεχίζονται και το 2011, οπότε εξασφαλίζεται η αποκλειστική συνεργασία με την Liverpool International Football Academy Soccer Schools, ενώ, το 2012 δημιουργείται το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Nea Genia Ziridis – British Council Language and Culture ως απότοκος της συνεργασίας των Εκπαιδευτηρίων με το Βρετανικό Συμβούλιο. Τέλος, το σχολείο μας δε θα μπορούσε να μην ακολουθήσει τις τεχνολογικές εξελίξεις. Η ψηφιακή εκπαίδευση είναι γεγονός και η Νέα Γενιά Ζηρίδη εγκαθιστά σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας διαδραστικούς πίνακες και προωθεί τη λειτουργία της εκπαιδευτικής πλατφόρμας. Ακόμα, από την προηγούμενη σχολική χρονιά (2012-2013), έχει εισαχθεί η προαιρετική χρήση των iPAD στη διδασκαλία των μαθημάτων της Δ’ Δημοτικού και Α’ Γυμνασίου.
Και η ιστορία συνεχίζεται… Το σχολείο μας παραμένει ζωντανό, δραστήριο, δημιουργικό και συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του.
Αντί επιλόγου, παραθέτουμε δύο στίχους από το καβαφικό ποίημα «Το πρώτο σκαλί», «εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι/αυτό που έκαμες μεγάλη δόξα», γιατί θεωρούμε πως αυτοί συμπυκνώνουν με τον καλύτερο τρόπο όσα έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια από τα στελέχη και τους συνεργάτες του σχολείου. Το παρελθόν ήταν σπουδαίο και το παρόν είναι λαμπρό. Το μέλλον διαφαίνεται εξίσου δυναμικό, γιατί υπάρχει ως πολύτιμη παρακαταθήκη η εμπειρία του παρελθόντος, ως εχέγγυα της επιτυχίας η διαρκώς αναβαθμιζόμενη γνώση του παρόντος, η αγάπη για το παιδί και την προσωπικότητά του και ως κινητήρια δύναμη τα οράματα για μια ολοένα αποτελεσματικότερη εκπαίδευση και για τη διαπαιδαγώγηση των αυριανών ηγετών, των πολιτών του κόσμου.
Χρυσάνθη Σολομωνίδου
Απόφοιτος 2000
Φιλόλογος-Ειδική Παιδαγωγός