Το νεοκλασσικό κτήριο
Το νεοκλασσικό κτήριο χτίστηκε στο χρονικό διάστημα Ιανουάριος 1897 – Ιούνιος 1899. Σύμφωνα με τα συμβόλαια τον Ιανουάριο του 1897 η Ερασμία Λιανοσταφίδα, ιδιοκτήτρια του κήπου που βρίσκεται το κτήριο (τότε ήταν σκέτος κήπος χωρίς οικία) έγραψε με προικοσύμφωνο συμβόλαιο τον κήπο που συνόρευε Ανατολικά με οδό Πατησίων, Δυτικά με οδό (Βυζαντίου, νυν Λευκωσίας), Αρκτικώς με κήπο Θεόδωρου Μανούση(αργότερα κήπος Παύλου Καλλιγά) και Μεσημβρινώς με κήπο Φιντικλή στον μέλλοντα σύζυγό της Γεώργιο Αντωνόπουλο, ταγματάρχη πυροβολικού .Μαζί με τον κήπο και ποτιστικό ύδωρ, έξι ώρες την εβδομάδα εκ της πηγής του Περσού ποταμού . (Η Ερασμία Λιανοσταφίδα είχε αποκτήσει τον κήπο από την Ευφημία Λιανοσταφίδα, χήρα Γεωργίου Λασάνη)
Ο Γεώργιος Αντωνόπουλος το 1897 (Ιανουάριο), χώρισε τον κήπο σε οικόπεδα και πούλησε το οικόπεδο που βρίσκεται σήμερα το νεοκλασσικό στον Κουνώ δε Τζέρνοβιτζ, σταυλάρχη της αυτού μεγαλειότητος του Βασιλέως. Τότε ανοίχτηκε η οδός Κύπρου με το όνομα οδός Λασάνη.
Στις 24/6/1899 ο Κουνώ δε Τζέρνοβιτζ, με Δωρητήριο εν ζωή, δώρισε στην κόρη του Αδελαϊδα χήρα Κων/νου Τσαπάλου, τον κήπο μαζί με την οικία την οποία οικοδόμησε ο ίδιος ιδία δαπάνη «και μετά του εις το αυτό κτήμα ανήκοντος ποτιστικού ύδατος μίας και ημισίας ώρας, λαμβανομένης εκ της μεγάλης βρύσεως των Πατησίων»
Το 1906 με προικοσύμφωνο συμβόλαιο η Αδελαϊδα έγραψε τον κήπο και την οικία στον Γεώργιο Τσικαλιώτη, κάτοικο Κων/πόλεως, μέλλοντα σύζυγο της κόρης της Ελένης Τσαπάλου.
Το 1908 αγοράστηκε από την Μαρουλίδη Βλαβιανού και το 1916 από το γιό της νευρολόγο ψυχίατρο Σιμωνίδη Βλαβιανό.
Αποό το 1904 λειτούργησε στο κτήριο η κλινική του Σιμωνίδη Βλαβιανού με την επωνυμία «Νοσοκομείον Νευρικών Νοσημάτων MAISON DE SANTE»
Από τις αρχές της δεκαετίας του 40 ως το 1959 στεγάστηκε στο κτήριο η Ανωτέρα Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών, μετέπειτα Βιομηχανική. Στη συνέχεια στεγάστηκε το ιδιωτικό Γυμνάσιο του Φωτόπουλου, κάποια τμήματα του Μικρού Πολυτεχνείου που βρισκόταν στη γωνία Αγ. Μελετίου και Πατησίων και τέλος μέχρι το 1981 το 41ο Γυμνάσιο και Λύκειο Αθηνών
Το 1966 το κτήριο, από διανομή της κληρονομιάς του Σιμωνίδη Βλαβιανού, περιήλθε στην κόρη του Ιωάννα συζ. Φραγκίσκου Βίλλεμσεν (πρώτος σύζυγός της ο Λίνος Πολίτης).
To 1967 έγινε η πρώτη συντήρηση-αναπαλαίωση του κτηρίου από την αρχιτέκτονα Πόπη Βαρελίδου
Το Νοέμβριο του 1978 απαλλοτριώθηκε υπέρ του Σχολικού Ταμείου του 21ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών και με δαπάνη του ΟΣΚ.
Με το ΦΕΚ/627/Β/10-9-84 χαρακτηρίστηκε ως έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία Σύμφωνα με την εισήγηση της 1ης Εφορείας Νεότερων Μνημείων
«Το κτήριο έχει τετραγωνική περίπου κάτοψη με έξι ανοίγματα σε κάθε του όψη. Στην όψη προς την οδό Κύπρου έχει προστόο κατασκευασμένο με θολίσκους. Ο εξωτερικός του διάκοσμος , είναι στο υπόγειο εμφανής λιθοδομή στο ισόγειο παράλληλες χαράξεις στον τριπτό σοβά με τονισμένες τις γωνίες σε απομίμηση γωνιοδόμων. Στον πρώτο όροφο είναι τονισμένες μόνο οι παραστάδες των παραθύρων με ανάγλυφους στο σοβά δόμους. Τέλος το κτήριο στέφεται από γείσο με κυμάτια τραβηχτά και γεισίποδες. Η στέγασή του είναι κεραμοσκεπής»
Από την ιστοσελίδα του σχολείου
Το νεοκλασσικό κτήριο χτίστηκε στο χρονικό διάστημα Ιανουάριος 1897 – Ιούνιος 1899. Σύμφωνα με τα συμβόλαια τον Ιανουάριο του 1897 η Ερασμία Λιανοσταφίδα, ιδιοκτήτρια του κήπου που βρίσκεται το κτήριο (τότε ήταν σκέτος κήπος χωρίς οικία) έγραψε με προικοσύμφωνο συμβόλαιο τον κήπο που συνόρευε Ανατολικά με οδό Πατησίων, Δυτικά με οδό (Βυζαντίου, νυν Λευκωσίας), Αρκτικώς με κήπο Θεόδωρου Μανούση(αργότερα κήπος Παύλου Καλλιγά) και Μεσημβρινώς με κήπο Φιντικλή στον μέλλοντα σύζυγό της Γεώργιο Αντωνόπουλο, ταγματάρχη πυροβολικού .Μαζί με τον κήπο και ποτιστικό ύδωρ, έξι ώρες την εβδομάδα εκ της πηγής του Περσού ποταμού . (Η Ερασμία Λιανοσταφίδα είχε αποκτήσει τον κήπο από την Ευφημία Λιανοσταφίδα, χήρα Γεωργίου Λασάνη)
Ο Γεώργιος Αντωνόπουλος το 1897 (Ιανουάριο), χώρισε τον κήπο σε οικόπεδα και πούλησε το οικόπεδο που βρίσκεται σήμερα το νεοκλασσικό στον Κουνώ δε Τζέρνοβιτζ, σταυλάρχη της αυτού μεγαλειότητος του Βασιλέως. Τότε ανοίχτηκε η οδός Κύπρου με το όνομα οδός Λασάνη.
Στις 24/6/1899 ο Κουνώ δε Τζέρνοβιτζ, με Δωρητήριο εν ζωή, δώρισε στην κόρη του Αδελαϊδα χήρα Κων/νου Τσαπάλου, τον κήπο μαζί με την οικία την οποία οικοδόμησε ο ίδιος ιδία δαπάνη «και μετά του εις το αυτό κτήμα ανήκοντος ποτιστικού ύδατος μίας και ημισίας ώρας, λαμβανομένης εκ της μεγάλης βρύσεως των Πατησίων»
Το 1906 με προικοσύμφωνο συμβόλαιο η Αδελαϊδα έγραψε τον κήπο και την οικία στον Γεώργιο Τσικαλιώτη, κάτοικο Κων/πόλεως, μέλλοντα σύζυγο της κόρης της Ελένης Τσαπάλου.
Το 1908 αγοράστηκε από την Μαρουλίδη Βλαβιανού και το 1916 από το γιό της νευρολόγο ψυχίατρο Σιμωνίδη Βλαβιανό.
Αποό το 1904 λειτούργησε στο κτήριο η κλινική του Σιμωνίδη Βλαβιανού με την επωνυμία «Νοσοκομείον Νευρικών Νοσημάτων MAISON DE SANTE»
Από τις αρχές της δεκαετίας του 40 ως το 1959 στεγάστηκε στο κτήριο η Ανωτέρα Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών, μετέπειτα Βιομηχανική. Στη συνέχεια στεγάστηκε το ιδιωτικό Γυμνάσιο του Φωτόπουλου, κάποια τμήματα του Μικρού Πολυτεχνείου που βρισκόταν στη γωνία Αγ. Μελετίου και Πατησίων και τέλος μέχρι το 1981 το 41ο Γυμνάσιο και Λύκειο Αθηνών
Το 1966 το κτήριο, από διανομή της κληρονομιάς του Σιμωνίδη Βλαβιανού, περιήλθε στην κόρη του Ιωάννα συζ. Φραγκίσκου Βίλλεμσεν (πρώτος σύζυγός της ο Λίνος Πολίτης).
To 1967 έγινε η πρώτη συντήρηση-αναπαλαίωση του κτηρίου από την αρχιτέκτονα Πόπη Βαρελίδου
Το Νοέμβριο του 1978 απαλλοτριώθηκε υπέρ του Σχολικού Ταμείου του 21ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών και με δαπάνη του ΟΣΚ.
Με το ΦΕΚ/627/Β/10-9-84 χαρακτηρίστηκε ως έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία Σύμφωνα με την εισήγηση της 1ης Εφορείας Νεότερων Μνημείων
«Το κτήριο έχει τετραγωνική περίπου κάτοψη με έξι ανοίγματα σε κάθε του όψη. Στην όψη προς την οδό Κύπρου έχει προστόο κατασκευασμένο με θολίσκους. Ο εξωτερικός του διάκοσμος , είναι στο υπόγειο εμφανής λιθοδομή στο ισόγειο παράλληλες χαράξεις στον τριπτό σοβά με τονισμένες τις γωνίες σε απομίμηση γωνιοδόμων. Στον πρώτο όροφο είναι τονισμένες μόνο οι παραστάδες των παραθύρων με ανάγλυφους στο σοβά δόμους. Τέλος το κτήριο στέφεται από γείσο με κυμάτια τραβηχτά και γεισίποδες. Η στέγασή του είναι κεραμοσκεπής»
Από την ιστοσελίδα του σχολείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου