Ο κ ύ κ λ ο ς τ η ς ζ ω ή ς

Αστείρευτη πηγή έμπνευσης είναι ο γενέθλιος τόπος. Στη πρώτη φάση της ζωής δε σου περνάει καθόλου απ’ το μυαλό. Αντίθετα σε κυριεύει ένα αίσθημα φυγής και περιέργειας. Μια επιθυμία να δραπετεύσεις, να γνωρίσεις νέους τόπους κι άλλους ανθρώπους. Και κάποτε το κάνεις. Ίσως με δική σου απόφαση ή ίσως γιατί άλλες ανάγκες και προσταγές το επιτάσσουν.
Μπορεί σε κάποιον απ’ αυτούς τους τόπους κάπου και συ να ριζώσεις, να κάνεις καριέρα, να παντρευτ...είς, να κάνεις παιδιά. Μέσα σ’ αυτήν την πορεία θα κάνεις νέες στέρεες φιλίες, ζυμωμένες σε σημαντικά γεγονότα κοινών επιτυχημένων ή κι αποτυχημένων προσπαθειών. Είναι πιθανό ακόμα σε μια ενδιάμεση, σύντομη όμως φάση, να λησμονήσεις τις ρίζες σου. Μα καθώς ο χρόνος περνάει και πλησιάζεις στο άλλο άκρο της ζωής τα παιδικά χρόνια κι οι μνήμες σ’ αυτά νεκρανασταίνονται, έρχονται απαιτητικές και γεμίζουν τη σκέψη σου. Είναι αυτό αλήθεια παλιμπαιδισμός;
Όχι! Εγώ έχω άλλη άποψη. Μέσα στο μυαλό μου βλέπω ένα σχήμα και θέλω να σας το καταθέσω. Η ζωή είναι σχεδόν ένας κύκλος. Αφού κάνεις τη διαδρομή σου προσεγγίζεις πάλι την αφετηρία από την οποία ξεκίνησες. Απλώς ο κύκλος δεν κλείνει. Η αρχή και το τέλος είναι κοντά, αλλά ποτέ δε θα συμπέσουν…..

…..

Δείτε περισσότερα