Ιστορήθηκε σε προηγούμενο κεφάλαιο ότι στην απογραφή των σχολεί¬ων του 1905, που διενήργησε το ελληνικό προξενείο Ελάσσονος, δεν α¬ναφέρεται ότι λειτουργούσε και στη Νεάπολη σχολείο. Όμως κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο, διότι είναι γνωστό πώς οι Τούρκοι, ενδίδοντας στις α¬παιτήσεις ταυ Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, είχαν επιτρέψει τη λειτουργία σχολείων σε πολλά κατεχόμενα μέρη. Η Νεάπολη, έστω και με 45 οικογένειες, είχε οπωσδήποτε σχολείο. Από πληροφορίες που δόθηκαν στην Αλεξάνδρα Νέττα, Κονδυλένια Ατατάμη από γεροντό¬τερους, που φτάνουν την 5η γενιά, και στοιχεία τα οποία ο συνταξιούχος δάσκαλος Θωμάς Λαμπρόπουλος είχε βρει στο Δημοτικό Σχολείο, που κάηκε το 1986, προκύπτει με βεβαιότητα ότι Δημοτικό Σχολείο λειτουρ¬γούσε και στη Νεάπολη, πολύ πριν από το 1900 και δη από το έτος 1890. Σαν διδακτήριο χρησιμοποιούνταν η οικία του Στ. Μπαρίκα και ως πρώ¬τοι δάσκαλοι δίδαξαν οι κληρικοί Παπανικάλας από το παλιό Βιντολούστι ή Δαμασκηνιά και ΙΙαπασεραφείμ ή Παπαϊωάννου από το Δρυόβουνο, που μπορούσαν να γράφουν και να διαβάζουν με ευχέρεια. Σαν βιβλία δι¬δακτικής ύλης για τη γραφή και ανάγνωση χρησιμοποιούνταν τα διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία και κυρίως η Οκτάηχος.
Με την απελευθέρωση από τους Τούρκους, άρχισε και η λειτουργία της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Σαν σχολικό κτίριο χρησιμοποιήθηκε μία ακατοίκη¬τη οικία και ως δάσκαλοι δίδαξαν οι Κ. Τσακμακίδης από τη Γαλατινή και Λιατέλης από τη Σιάτιστα. Σαν σχολείο χρησιμοποιήθηκε επίσης και το σπίτι του καπετάν Σιδερή. Δάσκαλοι ήταν τότε ο Αριστοτέλης Κεραμάρης, Διευθυντής, ο Παπαχαραλαμπίδης Δημήτριος ή αφέντης, όπως τον αποκα¬λούσαν οι Νεαπολίτες και ο Μάνος Παναγιώτης. Λίγο αργότερα, με την έ¬λευση των πρώτων προσφυγών, προστέθηκαν ως δάσκαλοι και οι Αβραάμ Μιχαήλ και Ελευθερία Μαζαράκη, μετατεθέντος του Μάνου. Η Ελευθερία Μαζαράκη ήταν σύζυγος του υπηρετούντος στη Νεάπολη Ενωμοτάρχη Χωροφυλακής Κάργατζη Αναστασίου. Η ανταλλαγή των πληθυσμών, που ε¬πακολούθησε τη μικρασιατική καταστροφή του 1922, επέφερε μία σημαντική αύξηση του πληθυσμού της Νεάπολης, Επιβαλλόταν συνεπώς να ανεγερθεί νέο διδακτήριο που να πληροί τις ανάγκες της δημοτικής της εκπαίδευσης.
Πώς όμως ήταν δυνατόν να κτισθεί το νέο διδακτήριο, αφού ούτε χρή¬ματα αλλ' ούτε και οικόπεδο υπήρχαν; Με αρωγούς την ισχυρή θέληση και το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών της Νεάπολης, κάτοικοι, Κοινοτική Αρχή και διακεκριμένες προσωπικότητες, όπως ο Πρόεδρος του εξωραϊστικού συλλόγου Καλυψώ, ιατρός Στέφανος Χρυσαφόπουλος, και ο δάσκαλος Αριστοτέλης Κεραμάρης, κινήθηκαν δραστήρια για την εξεύ¬ρεση του κατάλληλου οικοπέδου.
Ο Αριστοτέλης Κεραμάρης μάλιστα, όταν τα διάφορα οικόπεδα εκπλειστηριάζονταν, ζήτησε από τους αρμοδίους και πέτυχε, να μη βγάλουν στον πλειστηριασμό το συγκεκριμένο οικόπεδο. Όμως η έκτασή του δεν ή¬ταν αρκετά μεγάλη. Χρειάζονταν και άλλα τ.μ. για να είναι απόλυτα άρ¬τιο. Σ αυτήν την περίπτωση, έλαμψε η αφιλοκερδής διάθεση του Νεαπολίτη Γεωργίου Χριστοπούλου, ο οποίος παραχώρησε δωρεάν 400 τ. πήχεις, συ¬νορεύουσα με το οικόπεδο δική του έκταση.
Την 1η Μαΐου του 1927, ημέρα Κυριακή, έγινε η θεμελίωση του νέου σχολικού κτιρίου.
Το παλαιό Δημοτικό Σχολείο της Νεάπολης, θεμελιώθηκε την 1η Μαΐου 1927 μέρα Κυριακή. Κτίστηκε για τα νιάτα της Νεάπολης και αποτεφρώθηκε από τις φλόγες την 25η Απριλίου 1988.
Μία χαρακτηριστική φωτογραφία Δασκάλων, Μαθητών και νεολαίας από την Νεάπολη. Διακρίνονται στην πρώτη σειρά ο Δάσκαλος Αβραάμ Μιχαήλ, ο Γιατρός Στέφανος Χρυσαφόπουλος, πίσω η Ελυθερία Μαζαράκη, ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αριστοτέλης Κεραμάρης και ο Παπαχαραλαμπίδης. Οι μαθητές φορούν τα δίκοχα της Μεταξικής EON. Η φωτογραφία πρέπει να είναι μεταξύ 1936-1939
Ο Δάσκαλος Αβραάμ Μιχαήλ με την οικογένειά του. Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του συμπολίτη μας Καθηγητή του Α.Π.Θ. Χαραλαμπίδη Άλκη.
Ο δάσκαλος Αβραάμ Μιχαήλ μαζί με άλλους δυο δασκάλους, τους Παπαχαραλαμπίδη Δημήτριο και Μαζαράκη Ελευθέριο.
Με την κατάθεση του θεμελίου λίθου του Δημοτικού Σχολείου της Νεάπολης,ένα σπουδαίο έργο υποδομής για την α¬ναγεννητική πορεία και το μέλλον της είχε ήδη αρχίσει.
Ο δρόμος ήταν μακρύς και κοπιαστικός. Οι Νεαπολίτες, χωρίς διάκρι¬ση, προσέφεραν πρόθυμα όχι μόνο την προσωπική τους εργασία, αλλά και την τελευταία δραχμή από το υστέρημά τους, προκειμένου να επιτύχουν την αποπεράτωση του σχολικού κτιρίου. Όπως αναφέρει στην εργασία του ο δάσκαλος Θωμάς Λαμπρόπουλος, οι παλιότεροι στην ηλικία κάτοικοι Νεάπολης, όπως οι Παραλής Παναγιώτης, Νικολάΐδης Ελευθέριος, Γκάγκας Γ., Κεραμάρης Αχιλλέας, διηγούνταν πώς οι κάτοικοι, μικροί και μεγάλοι, μετέφεραν πέτρες και οικοδομικά υλικά, βοηθούσαν στο σκάψι¬μο, κτίσιμο και συμμετείχαν με κέφι και προθυμία σε κάθε εργασία. Η θέ¬ληση, ο ζήλος και η εργατικότητα των Νεαπολιτών, παράλληλα και με την οικονομική κρατική αρωγή, έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε χρονικό διάστημα δύο ετών και έξη μηνών και σε μία περίοπτη θέση, είχε στηθεί ένα μεγαλοπρεπές και επιβλητικό κτίριο.
Τα εγκαίνια του σχολικού κτιρίου έγιναν με κάθε μεγαλοπρέπεια την 8η Δεκεμβρίου του έτους 1929.
Την Επιτροπή εποπτείας της ανέγερσης την αποτελούσαν οι: Στέφανος Χρυσαφόπουλος, πρόεδρος Δημήτριος Τσιρώνης, μέλος Χρίστος Χρυοόπουλος, μέλος Ελευθερία Μαξαράκη, δασκάλα, μέλος Δημήτριος Χαραλαμπίδης, ιερέας και δάσκαλος Αριστοτέλης Κεραμάρης, Γραμματέας και Διευθυντής του Σχολείου Αβραάμ Μιχαήλ, δάσκαλος, μέλος
Εργοδηγός του όλου έργου ήταν ο Νεαπολίτης Στυλιανός Λαμπριανίδης.
Επί 60 ολόκληρα χρόνια, το σχολείο αυτό αποτελούσε το αγλάισμα ό¬λης της επαρχίας μας και το φυτώριο, όπου λαμπροί και φιλοπρόοδοι εκ¬παιδευτικοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και διαπαιδαγώγησαν ανα¬ρίθμητους μαθητές.
Διέθετε 6 ευρύχωρες αίθουσες διδασκαλίας, δύο καλαίσθητα γραφεία, δύο μεγάλους διαδρόμους. Μία ξύλινη σκάλα οδηγούσε από τον πρώτο στο δεύτερο όροφο. Μία αίθουσα τελετών με θεατρική σκηνή, την οποία χρησιμοποιούσε και ο εκπολιτιστικός Σύλλογος «Καλυψώ», ήταν ο χώρος των διαφόρων εκδηλώσεων και θεατρικών παραστάσεων, τις οποίες ορ¬γάνωνε με επιτυχία ο δάσκαλος Θωμάς Ζηκόπουλος, από το Αηδονοχώρι,
όσον καιρό υπηρέτησε και στη Νεάπολη.
Διευθυντής για πολλά χρόνια ήταν πάντα ο αείμνηστος Αριστοτέλης Κεραμάρης, για τον οποίο ο Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης που έ¬δρευε στη Σιάτιστα Κωνσταντίνος Κολοβός, έγραφε την 17 Μαρτίου1942 μεταξύ άλλων και τα εξής:
Εντόπιος, έγγαμος μετά 4 τέκνων, πτυχιούχος Διδασκαλείου, Εισηγητής με συνολικήν υπηρεσίαν 24 ετών. Κατέχει πλόύτον εγκυκλοπαιδικών και ε¬πιστημονικών γνώσεων, άς διαρκώς αυξάνει δια της μελέτης. Διδακτικώς εί¬ναι λίαν επαρκής, διότι και μελετά σύγχρονα παιδαγωγικά βιβλία, κατανοήσας εν βάθει και πλάτει τας υγιείς αρχάς του νέον σχολείου και κατά την διδασκαλίαν εφαρμόζει το νέον πνεύμα δημιουργικής και αυτενεργού εργα¬σίας. Γενικώς, από απόψεως καταρτισμού, κρίνεται ως είς εκ των ικανωτέρων διδασκάλων της περιφερείας. Είναι αφοσιωμένος εις την εκτέλεσιν του καθήκοντος του ψυχή τε και σώματι. Η μόνιμη του φροντίς στρέφεται εις την προαγωγήν των μαθητών του και του Σχολείου. Απέσπασε αμέριστον την αγάπην των μαθητών του δια της εξαιρετικής προς αυτούς συμπεριφοράς τον, την εκτίμησιν των συναδέλφων του και της κοινωνίας εις ήν κατέχει πολύ καλήν θέσιν ως άτομον και ως εκπαιδευτικός. Δια των πολυμόχθων προσπα¬θειών τον και φιλότιμων ενεργειών τον, ανηγέρθη το κοσμούν την κωμόπολιν Διδακτήριον.
Εκτός από τον Αριστοτέλη Κεραμάρη, που διετέλεσε επί αρκετά χρό¬νια Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου, από τους πρώτους δασκάλους που πρόσφεραν στα παιδιά μας μόρφωση και σωστή κοινωνική αγωγή ή¬ταν και οι:
Αβραάμ Μιχαήλ, ΙΙαπα Χαραλαμπίδης Δημήτριος, Ελευθερία Μαζαράκη.
Ό,τι κι αν γραφεί για τους δασκάλους αυτούς είναι πολύ λίγο.
Απο το βιβλίο του Αλκιβιάδη Νέττα- Χρονικά Νεάπολης.
Read 3929 times
Με την απελευθέρωση από τους Τούρκους, άρχισε και η λειτουργία της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Σαν σχολικό κτίριο χρησιμοποιήθηκε μία ακατοίκη¬τη οικία και ως δάσκαλοι δίδαξαν οι Κ. Τσακμακίδης από τη Γαλατινή και Λιατέλης από τη Σιάτιστα. Σαν σχολείο χρησιμοποιήθηκε επίσης και το σπίτι του καπετάν Σιδερή. Δάσκαλοι ήταν τότε ο Αριστοτέλης Κεραμάρης, Διευθυντής, ο Παπαχαραλαμπίδης Δημήτριος ή αφέντης, όπως τον αποκα¬λούσαν οι Νεαπολίτες και ο Μάνος Παναγιώτης. Λίγο αργότερα, με την έ¬λευση των πρώτων προσφυγών, προστέθηκαν ως δάσκαλοι και οι Αβραάμ Μιχαήλ και Ελευθερία Μαζαράκη, μετατεθέντος του Μάνου. Η Ελευθερία Μαζαράκη ήταν σύζυγος του υπηρετούντος στη Νεάπολη Ενωμοτάρχη Χωροφυλακής Κάργατζη Αναστασίου. Η ανταλλαγή των πληθυσμών, που ε¬πακολούθησε τη μικρασιατική καταστροφή του 1922, επέφερε μία σημαντική αύξηση του πληθυσμού της Νεάπολης, Επιβαλλόταν συνεπώς να ανεγερθεί νέο διδακτήριο που να πληροί τις ανάγκες της δημοτικής της εκπαίδευσης.
Πώς όμως ήταν δυνατόν να κτισθεί το νέο διδακτήριο, αφού ούτε χρή¬ματα αλλ' ούτε και οικόπεδο υπήρχαν; Με αρωγούς την ισχυρή θέληση και το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών της Νεάπολης, κάτοικοι, Κοινοτική Αρχή και διακεκριμένες προσωπικότητες, όπως ο Πρόεδρος του εξωραϊστικού συλλόγου Καλυψώ, ιατρός Στέφανος Χρυσαφόπουλος, και ο δάσκαλος Αριστοτέλης Κεραμάρης, κινήθηκαν δραστήρια για την εξεύ¬ρεση του κατάλληλου οικοπέδου.
Ο Αριστοτέλης Κεραμάρης μάλιστα, όταν τα διάφορα οικόπεδα εκπλειστηριάζονταν, ζήτησε από τους αρμοδίους και πέτυχε, να μη βγάλουν στον πλειστηριασμό το συγκεκριμένο οικόπεδο. Όμως η έκτασή του δεν ή¬ταν αρκετά μεγάλη. Χρειάζονταν και άλλα τ.μ. για να είναι απόλυτα άρ¬τιο. Σ αυτήν την περίπτωση, έλαμψε η αφιλοκερδής διάθεση του Νεαπολίτη Γεωργίου Χριστοπούλου, ο οποίος παραχώρησε δωρεάν 400 τ. πήχεις, συ¬νορεύουσα με το οικόπεδο δική του έκταση.
Την 1η Μαΐου του 1927, ημέρα Κυριακή, έγινε η θεμελίωση του νέου σχολικού κτιρίου.
Το παλαιό Δημοτικό Σχολείο της Νεάπολης, θεμελιώθηκε την 1η Μαΐου 1927 μέρα Κυριακή. Κτίστηκε για τα νιάτα της Νεάπολης και αποτεφρώθηκε από τις φλόγες την 25η Απριλίου 1988.
Μία χαρακτηριστική φωτογραφία Δασκάλων, Μαθητών και νεολαίας από την Νεάπολη. Διακρίνονται στην πρώτη σειρά ο Δάσκαλος Αβραάμ Μιχαήλ, ο Γιατρός Στέφανος Χρυσαφόπουλος, πίσω η Ελυθερία Μαζαράκη, ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αριστοτέλης Κεραμάρης και ο Παπαχαραλαμπίδης. Οι μαθητές φορούν τα δίκοχα της Μεταξικής EON. Η φωτογραφία πρέπει να είναι μεταξύ 1936-1939
Ο Δάσκαλος Αβραάμ Μιχαήλ με την οικογένειά του. Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του συμπολίτη μας Καθηγητή του Α.Π.Θ. Χαραλαμπίδη Άλκη.
Ο δάσκαλος Αβραάμ Μιχαήλ μαζί με άλλους δυο δασκάλους, τους Παπαχαραλαμπίδη Δημήτριο και Μαζαράκη Ελευθέριο.
Με την κατάθεση του θεμελίου λίθου του Δημοτικού Σχολείου της Νεάπολης,ένα σπουδαίο έργο υποδομής για την α¬ναγεννητική πορεία και το μέλλον της είχε ήδη αρχίσει.
Ο δρόμος ήταν μακρύς και κοπιαστικός. Οι Νεαπολίτες, χωρίς διάκρι¬ση, προσέφεραν πρόθυμα όχι μόνο την προσωπική τους εργασία, αλλά και την τελευταία δραχμή από το υστέρημά τους, προκειμένου να επιτύχουν την αποπεράτωση του σχολικού κτιρίου. Όπως αναφέρει στην εργασία του ο δάσκαλος Θωμάς Λαμπρόπουλος, οι παλιότεροι στην ηλικία κάτοικοι Νεάπολης, όπως οι Παραλής Παναγιώτης, Νικολάΐδης Ελευθέριος, Γκάγκας Γ., Κεραμάρης Αχιλλέας, διηγούνταν πώς οι κάτοικοι, μικροί και μεγάλοι, μετέφεραν πέτρες και οικοδομικά υλικά, βοηθούσαν στο σκάψι¬μο, κτίσιμο και συμμετείχαν με κέφι και προθυμία σε κάθε εργασία. Η θέ¬ληση, ο ζήλος και η εργατικότητα των Νεαπολιτών, παράλληλα και με την οικονομική κρατική αρωγή, έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε χρονικό διάστημα δύο ετών και έξη μηνών και σε μία περίοπτη θέση, είχε στηθεί ένα μεγαλοπρεπές και επιβλητικό κτίριο.
Τα εγκαίνια του σχολικού κτιρίου έγιναν με κάθε μεγαλοπρέπεια την 8η Δεκεμβρίου του έτους 1929.
Την Επιτροπή εποπτείας της ανέγερσης την αποτελούσαν οι: Στέφανος Χρυσαφόπουλος, πρόεδρος Δημήτριος Τσιρώνης, μέλος Χρίστος Χρυοόπουλος, μέλος Ελευθερία Μαξαράκη, δασκάλα, μέλος Δημήτριος Χαραλαμπίδης, ιερέας και δάσκαλος Αριστοτέλης Κεραμάρης, Γραμματέας και Διευθυντής του Σχολείου Αβραάμ Μιχαήλ, δάσκαλος, μέλος
Εργοδηγός του όλου έργου ήταν ο Νεαπολίτης Στυλιανός Λαμπριανίδης.
Επί 60 ολόκληρα χρόνια, το σχολείο αυτό αποτελούσε το αγλάισμα ό¬λης της επαρχίας μας και το φυτώριο, όπου λαμπροί και φιλοπρόοδοι εκ¬παιδευτικοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και διαπαιδαγώγησαν ανα¬ρίθμητους μαθητές.
Διέθετε 6 ευρύχωρες αίθουσες διδασκαλίας, δύο καλαίσθητα γραφεία, δύο μεγάλους διαδρόμους. Μία ξύλινη σκάλα οδηγούσε από τον πρώτο στο δεύτερο όροφο. Μία αίθουσα τελετών με θεατρική σκηνή, την οποία χρησιμοποιούσε και ο εκπολιτιστικός Σύλλογος «Καλυψώ», ήταν ο χώρος των διαφόρων εκδηλώσεων και θεατρικών παραστάσεων, τις οποίες ορ¬γάνωνε με επιτυχία ο δάσκαλος Θωμάς Ζηκόπουλος, από το Αηδονοχώρι,
όσον καιρό υπηρέτησε και στη Νεάπολη.
Διευθυντής για πολλά χρόνια ήταν πάντα ο αείμνηστος Αριστοτέλης Κεραμάρης, για τον οποίο ο Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης που έ¬δρευε στη Σιάτιστα Κωνσταντίνος Κολοβός, έγραφε την 17 Μαρτίου1942 μεταξύ άλλων και τα εξής:
Εντόπιος, έγγαμος μετά 4 τέκνων, πτυχιούχος Διδασκαλείου, Εισηγητής με συνολικήν υπηρεσίαν 24 ετών. Κατέχει πλόύτον εγκυκλοπαιδικών και ε¬πιστημονικών γνώσεων, άς διαρκώς αυξάνει δια της μελέτης. Διδακτικώς εί¬ναι λίαν επαρκής, διότι και μελετά σύγχρονα παιδαγωγικά βιβλία, κατανοήσας εν βάθει και πλάτει τας υγιείς αρχάς του νέον σχολείου και κατά την διδασκαλίαν εφαρμόζει το νέον πνεύμα δημιουργικής και αυτενεργού εργα¬σίας. Γενικώς, από απόψεως καταρτισμού, κρίνεται ως είς εκ των ικανωτέρων διδασκάλων της περιφερείας. Είναι αφοσιωμένος εις την εκτέλεσιν του καθήκοντος του ψυχή τε και σώματι. Η μόνιμη του φροντίς στρέφεται εις την προαγωγήν των μαθητών του και του Σχολείου. Απέσπασε αμέριστον την αγάπην των μαθητών του δια της εξαιρετικής προς αυτούς συμπεριφοράς τον, την εκτίμησιν των συναδέλφων του και της κοινωνίας εις ήν κατέχει πολύ καλήν θέσιν ως άτομον και ως εκπαιδευτικός. Δια των πολυμόχθων προσπα¬θειών τον και φιλότιμων ενεργειών τον, ανηγέρθη το κοσμούν την κωμόπολιν Διδακτήριον.
Εκτός από τον Αριστοτέλη Κεραμάρη, που διετέλεσε επί αρκετά χρό¬νια Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου, από τους πρώτους δασκάλους που πρόσφεραν στα παιδιά μας μόρφωση και σωστή κοινωνική αγωγή ή¬ταν και οι:
Αβραάμ Μιχαήλ, ΙΙαπα Χαραλαμπίδης Δημήτριος, Ελευθερία Μαζαράκη.
Ό,τι κι αν γραφεί για τους δασκάλους αυτούς είναι πολύ λίγο.
Απο το βιβλίο του Αλκιβιάδη Νέττα- Χρονικά Νεάπολης.
Read 3929 times
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου