ΑΦΗΓΗΣΗ της Νηπιαγωγού Γουσοπούλου Ελευθερίας.
Πρόκειται για ένα μικρό ορεινό ποιμενικό οικισμό (καλύβια), χριστιανών Βλάχων. Ο πληθυσμός του την περίοδο 1912-1928 ήταν 200 περίπου άτομα. Τα περισσότερα σπίτια ήταν φτιαγμένα από κλειδιά δέντρων καλυμμένα με λάσπη. Τα σπίτια ήταν μικρά και μονώροφα. Ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τα σαράντα (40).
Οι κάτοικοι ήταν Βλάχοι μερικοί από τους οποίους δήλωναν Ρουμανίζοντες . Υπήρχε Ρουμάνικα Σχολείο με 6-7 περίπου μαθητές και ρουμανική εκκλησία.
Οι πρώτοι δάσκαλοι που πήγαν εκεί είχαν σκοπό να δημιουργήσουν Ελληνικό Σχο-λείο. Πρώτος δάσκαλος ήταν ο Μαζάρης Αλέξανδρος και η νηπ/γος η Ελευθερία Γουσοπούλου. Ήταν το 1935 . Αρχικά κατόρθωσαν να λειτουργήσουν το Ελληνικό Σχολείο με 15 μαθητές, με τον καιρό ήρθαν όλα τα παιδιά στο Ελληνικό Σχολείο. Το Ρουμάνικο σχολείο έκλεισε το 1938 γιατί όλα τα παιδιά του, με την άξια συμπεριφορά τον δασκάλου Μαζάρη Αλέξ. , φοίτησαν στο Ελληνικό Σχολείο. Οι δυο αυτοί δάσκαλοι πήραν έπαινο γι' αυτή την ενέργεια .
Άλλοι δάσκαλοι οι οποίοι υπηρέτησαν ήταν , ο Σουμελίδης Κων/νος από τη Φλώρινα και ο Ελευθεριάδης Ελευθέριος από τα μέρη της Έδεσσας, Νηπ/γος η Σάρρα Γυμνοπούλου.
Πολλοί από τους κατοίκους είχαν Ελληνική συνείδηση και αυτοί προέρχονταν κυρίως από το Μοναστήρι. Όλοι οι κάτοικοι γνώριζαν πολύ καλά την Ελληνική .
Το χωριό διαλύθηκε το 1948. Μερικοί κάτοικοι έφυγαν στη Ρουμανία . Άλλοι πήγαν στην Έδεσσα και στο Γραμματικό.
Υπήρχε μικρή Ελληνορθόδοξη εκκλησία, του Προφήτη Ηλία. Παπάς ήταν ο Παπανικόλας που καταγόταν από το χωριό. Η εκκλησία ήταν νεόκτιστη. Έψαλλε ο δάσκαλος Μαζάρης Αλ. .
Οι κάτοικοι ασχολούνταν με την υλοτομία. Με τα ξύλα έκαναν ξυλοκάρβουνο. Αυτή η δουλειά ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων. Η κτηνοτροφία και η γεωργία ήταν περιορισμένη.
Γενικά οι κάτοικοι ήταν πολύ φτωχοί .
Στην περιοχή απέμεινε μόνο μια οικογένεια που ζει στην Αχλάδα Φλώρινας.
ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΚΑΤ' ΑΠΟΓΡΑΦΗ
Έτος 1920 Καλύβια Παπαδιάς (138) κάτοικοι,
1928 (208), 1940 (95) , 1951 (0).
Papadija Kulbeleri (Bačila Džuma) [Αυστριακός Χάρτης].
Καλύβια Παπαδιάς καζά Φλωρίνης [Χάρτης Κοντογόνη].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 189 άτομα (147 άρρενες και 42 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Σέτινας [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 138 άτομα (48 άρρενες και 90 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 208 άτομα (96 άρρενες και 112 θήλεις). Δεν υπήρχε κανένας πρόσφυγας του '22. Ομοδημότες ήταν 202 και ετεροδημότες 6 [Απογραφή 1928].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 95 άτομα (68 άρρενες και 27 θήλεις) [Απογραφή 1940].
Εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Αναρτήθηκε από florina-histori στις 5:56 π.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια:
ΠΑΠΑΔΙΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Υψόμετρο 900
Αφηγηση: Λιοκόρδας Ευάγγελος.Το χωριό χτίστηκε από Τούρκους ωστόσο οι κάτοικοι ήρθαν από την Ήπειρο σαν κολίγοι λίγο πριν το 1800. Πιθανόν να προέρχονται από το Συράκο της Ηπείρου. Αυτοί ήταν Ελληνόγλωσσοι. Υπήρχαν και τρεις οικογένειες , οι οποίες μιλούσαν το τοπικό ιδίωμα . Το χωριό ήταν κτήμα του Κενάν Μπέη και τον Ριζά Μπέη .
Είχε 30 σπίτια με 400 άτομα.
Το χωριό αν και ήταν μικρό ήταν πολύ ωραίο. Είχε καφενείο, τσαγκάρη, δύο νερόμυλους, δύο μπατανίες και δύο δρασκέλες(νεροτριβές).
Οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η γεωργία ήταν περιορισμένη επειδή δεν είχαν πολλά χωράφια. Η κτηνοτροφία όμως ήταν αναπτυγμένη. Οι γυναίκες ύφαιναν χαλιά και βελέντζες .
Η εκκλησία ήταν του Προφήτη Ηλία. Ήταν κανονική να εξυπηρετεί τις ανάγκες τον χωριού. Καταστράφηκε με τον εμφύλιο. Ο παπάς που λειτουργούσε λεγόταν Παπαχρήστος και ερχόταν από τα Καλύβια Παπαδιάς.
Λειτουργούσε και σχολείο σε ένα σπίτι. Για ένα διάστημα πήγαιναν Σχολείο στα Καλύβια Παπαδιάς .
Ένας δάσκαλος ο οποίος υπηρέτησε στο χωριό ήταν ο Μπαζόπουλος Βασίλειος .
Η ιστορία τον χωριού συνδέεται με τον Μακεδονικό αγώνα. Στην περιοχή έδρασε ο μακεδονομάχος Καραβίτης. Από τους κατοίκους του χωριού τρία άτομα ήταν μακεδονομάχοι, ο Βότσης Αθανάσιος, ο Λιακόρδας Ηλίας και ο Πέτρος Παπάς όπως αναφέρονται στα απομνημονεύματα του I. Καραβίτη.
Οι Γάλλοι πέρασαν από το χωριό.
0ι Γερμανοί εκτόπισαν τους κατοίκους για μια εβδομάδα , επειδή έκαναν επιχειρήσεις. Είχαν μπει αντάρτες του Τίτο, τους οποίους και απώθησαν οι Γερμανοί που φεύγοντας έδωσαν εντολή, πως αν πιάνανε έστω και έναν αντάρτη θα κατέστρεφαν το χωριό.
Με τον εμφύλιο το χωριό ήταν ανταρτοκρατούμενο. O στρατός έκανε μερικές επιχειρήσεις αλλά δεν μπόρεσαν να τους διώξουν. Όταν έφευγε ο στρατός ξαναγύριζαν .
Οι άνδρες στον εμφύλιο επιστρατευθήκαν βιαίως περίπου 10 άτομα.
Με το παιδομάζωμα πήραν 20 παιδιά, γύρισε μόνο μια κοπέλα. Από τους κατοίκους δύο οικογένειες υπάρχουν σήμερα στο Σκοπό, μία στην Αχλάδα και μια κάπου στη Θεσ/νίκη . Οι υπόλοιποι κάτοικοι βρίσκονται στις Ανατολικές χώρες .
Σήμερα το χωριό είναι τελείως κατεστραμμένο και τα κτήματα έμειναν για βοσκή στο Δημόσιο.
ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Πληθυσμός κατά τις απογραφές
Έτος 1928 Παπαδιά (98) κάτοικοι
1940 (149).
Παπαδιά καζά Φλωρίνης, χριστιανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].
Παππαδιά Φλωρίνης, 70 χριστιανοί κάτοικοι [Σχινάς 1886].
Παπαδιά, το 1902 είχε οκτώ οικογένειες [Πετσίβας].
Παπαδιά: «Απεσκίρτησε τω 1903, αλλά μεταγενεστέρως επανήλθεν εις την ορθοδοξίαν. Μετά το σύνταγμα όμως εκηρύχθη σχισματικόν» [Εκκλησιαστική Αλήθεια 1909].
Παπαδιά Φλωρίνης, 73 άτομα (55 άρρενες και 18 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Παπαδιά Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Σέτινας [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Παπαδιά Φλωρίνης, 98 άτομα (44 άρρενες και 54 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Παπαδιά Φλωρίνης, 135 άτομα (75 άρρενες και 60 θήλεις), εκ των οποίων πέντε ήταν πρόσφυγες πού ήρθαν μετά το 1922 (άρρενες). Ομοδημότες ήταν 111 και ετεροδημότες 24 [Απογραφή 1928].
Παππαδιά Φλωρίνης, 149 άτομα (73 άρρενες και 76 θήλεις) [Απογραφή 1940].
Μεταπολεμικά ο οικισμός ερήμωσε. Το 1981, απογράφηκαν εδώ 17 άτομα.
Εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Αναρτήθηκε από florina-histori στις 5:32 π.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια:
Τετάρτη, 24 Μαρτίου 2010
ργούν, τα κτήματα των δικών τους αλλά και τα ξένα τα οποία νοικιάζουν ο Στεφανίδης Παντελής και ο Τζίκας ο Πέτρος.
Από τους κατοίκους του Χειμαδιού, πολλοί ζουν στο Λέχοβο, άλλοι στο Αμύνταιο, Καστοριά, Πτολεμαΐδα, Νάουσα, και στην Θεσσαλονίκη.
Στην Αμερική ζει ο γιος και τα εγγόνια του Στεφανίδη Ευάγγελου και η εγγονή τον Γ. Τάτση. Στην Αυστραλία ζει ο Στεφανίδης Ζήσης με τα παιδιά του και τα εγγόνια.
Βράπτσιν καζά Φλωρίνης, μουσουλμανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].
Βράπτσιν Φλωρίνης, 29 μουσουλμάνοι [Χαλκιόπουλος 1910].
Βράπτιν (μαζί με τον οικισμό Χίντσκο) Σόροβιτς, 28 άτομα (10 άρρενες και 18 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Βρόπφιν Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Στρεμπρένου [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Βρόπφιν ή Βράψιν Φλωρίνης, 47 άτομα (24 άρρενες και 23 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Μετονομασία του οικισμού από Βράπτσιν σε Χειμάδι [ΦΕΚ 346 / 4. 10. 1926].
Βράψιν, μουσουλμανικός οικισμός, έφυγαν 7 οικογένειες μουσουλμάνων (47 άτομα) [Πελαγίδης].
Χειμάδιον Φλωρίνης, 56 άτομα (37 άρρενες και 19 θήλεις), εκ των οποίων 25 ήταν πρόσφυγες πού ήρθαν μετά το 1922 (16 άρρενες και 9 θήλεις). Ένας ήταν ομοδημότης, 30 ετεροδημότες και 25 αλλοδαποί [Απογραφή 1928].
Χειμάδιον Φλωρίνης, 15 άτομα (5 άρρενες και 10 θήλεις) [Απογραφή 1940].
Στις μεταπολεμικές απογραφές ο πραγματικός πληθυσμός ήταν: 1951 (έρημο), 1961 (23), 1971 (8), Στη συνέχεια ερημώνεται.
Εργασία του συνταξιούχου Δασκάλου Κοσμά Τατσίδη, εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Πρόκειται για ένα μικρό ορεινό ποιμενικό οικισμό (καλύβια), χριστιανών Βλάχων. Ο πληθυσμός του την περίοδο 1912-1928 ήταν 200 περίπου άτομα. Τα περισσότερα σπίτια ήταν φτιαγμένα από κλειδιά δέντρων καλυμμένα με λάσπη. Τα σπίτια ήταν μικρά και μονώροφα. Ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τα σαράντα (40).
Οι κάτοικοι ήταν Βλάχοι μερικοί από τους οποίους δήλωναν Ρουμανίζοντες . Υπήρχε Ρουμάνικα Σχολείο με 6-7 περίπου μαθητές και ρουμανική εκκλησία.
Οι πρώτοι δάσκαλοι που πήγαν εκεί είχαν σκοπό να δημιουργήσουν Ελληνικό Σχο-λείο. Πρώτος δάσκαλος ήταν ο Μαζάρης Αλέξανδρος και η νηπ/γος η Ελευθερία Γουσοπούλου. Ήταν το 1935 . Αρχικά κατόρθωσαν να λειτουργήσουν το Ελληνικό Σχολείο με 15 μαθητές, με τον καιρό ήρθαν όλα τα παιδιά στο Ελληνικό Σχολείο. Το Ρουμάνικο σχολείο έκλεισε το 1938 γιατί όλα τα παιδιά του, με την άξια συμπεριφορά τον δασκάλου Μαζάρη Αλέξ. , φοίτησαν στο Ελληνικό Σχολείο. Οι δυο αυτοί δάσκαλοι πήραν έπαινο γι' αυτή την ενέργεια .
Άλλοι δάσκαλοι οι οποίοι υπηρέτησαν ήταν , ο Σουμελίδης Κων/νος από τη Φλώρινα και ο Ελευθεριάδης Ελευθέριος από τα μέρη της Έδεσσας, Νηπ/γος η Σάρρα Γυμνοπούλου.
Πολλοί από τους κατοίκους είχαν Ελληνική συνείδηση και αυτοί προέρχονταν κυρίως από το Μοναστήρι. Όλοι οι κάτοικοι γνώριζαν πολύ καλά την Ελληνική .
Το χωριό διαλύθηκε το 1948. Μερικοί κάτοικοι έφυγαν στη Ρουμανία . Άλλοι πήγαν στην Έδεσσα και στο Γραμματικό.
Υπήρχε μικρή Ελληνορθόδοξη εκκλησία, του Προφήτη Ηλία. Παπάς ήταν ο Παπανικόλας που καταγόταν από το χωριό. Η εκκλησία ήταν νεόκτιστη. Έψαλλε ο δάσκαλος Μαζάρης Αλ. .
Οι κάτοικοι ασχολούνταν με την υλοτομία. Με τα ξύλα έκαναν ξυλοκάρβουνο. Αυτή η δουλειά ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων. Η κτηνοτροφία και η γεωργία ήταν περιορισμένη.
Γενικά οι κάτοικοι ήταν πολύ φτωχοί .
Στην περιοχή απέμεινε μόνο μια οικογένεια που ζει στην Αχλάδα Φλώρινας.
ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΚΑΤ' ΑΠΟΓΡΑΦΗ
Έτος 1920 Καλύβια Παπαδιάς (138) κάτοικοι,
1928 (208), 1940 (95) , 1951 (0).
Papadija Kulbeleri (Bačila Džuma) [Αυστριακός Χάρτης].
Καλύβια Παπαδιάς καζά Φλωρίνης [Χάρτης Κοντογόνη].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 189 άτομα (147 άρρενες και 42 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Σέτινας [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 138 άτομα (48 άρρενες και 90 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 208 άτομα (96 άρρενες και 112 θήλεις). Δεν υπήρχε κανένας πρόσφυγας του '22. Ομοδημότες ήταν 202 και ετεροδημότες 6 [Απογραφή 1928].
Καλύβια Παπαδιάς Φλωρίνης, 95 άτομα (68 άρρενες και 27 θήλεις) [Απογραφή 1940].
Εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Αναρτήθηκε από florina-histori στις 5:56 π.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια:
ΠΑΠΑΔΙΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Υψόμετρο 900
Αφηγηση: Λιοκόρδας Ευάγγελος.Το χωριό χτίστηκε από Τούρκους ωστόσο οι κάτοικοι ήρθαν από την Ήπειρο σαν κολίγοι λίγο πριν το 1800. Πιθανόν να προέρχονται από το Συράκο της Ηπείρου. Αυτοί ήταν Ελληνόγλωσσοι. Υπήρχαν και τρεις οικογένειες , οι οποίες μιλούσαν το τοπικό ιδίωμα . Το χωριό ήταν κτήμα του Κενάν Μπέη και τον Ριζά Μπέη .
Είχε 30 σπίτια με 400 άτομα.
Το χωριό αν και ήταν μικρό ήταν πολύ ωραίο. Είχε καφενείο, τσαγκάρη, δύο νερόμυλους, δύο μπατανίες και δύο δρασκέλες(νεροτριβές).
Οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η γεωργία ήταν περιορισμένη επειδή δεν είχαν πολλά χωράφια. Η κτηνοτροφία όμως ήταν αναπτυγμένη. Οι γυναίκες ύφαιναν χαλιά και βελέντζες .
Η εκκλησία ήταν του Προφήτη Ηλία. Ήταν κανονική να εξυπηρετεί τις ανάγκες τον χωριού. Καταστράφηκε με τον εμφύλιο. Ο παπάς που λειτουργούσε λεγόταν Παπαχρήστος και ερχόταν από τα Καλύβια Παπαδιάς.
Λειτουργούσε και σχολείο σε ένα σπίτι. Για ένα διάστημα πήγαιναν Σχολείο στα Καλύβια Παπαδιάς .
Ένας δάσκαλος ο οποίος υπηρέτησε στο χωριό ήταν ο Μπαζόπουλος Βασίλειος .
Η ιστορία τον χωριού συνδέεται με τον Μακεδονικό αγώνα. Στην περιοχή έδρασε ο μακεδονομάχος Καραβίτης. Από τους κατοίκους του χωριού τρία άτομα ήταν μακεδονομάχοι, ο Βότσης Αθανάσιος, ο Λιακόρδας Ηλίας και ο Πέτρος Παπάς όπως αναφέρονται στα απομνημονεύματα του I. Καραβίτη.
Οι Γάλλοι πέρασαν από το χωριό.
0ι Γερμανοί εκτόπισαν τους κατοίκους για μια εβδομάδα , επειδή έκαναν επιχειρήσεις. Είχαν μπει αντάρτες του Τίτο, τους οποίους και απώθησαν οι Γερμανοί που φεύγοντας έδωσαν εντολή, πως αν πιάνανε έστω και έναν αντάρτη θα κατέστρεφαν το χωριό.
Με τον εμφύλιο το χωριό ήταν ανταρτοκρατούμενο. O στρατός έκανε μερικές επιχειρήσεις αλλά δεν μπόρεσαν να τους διώξουν. Όταν έφευγε ο στρατός ξαναγύριζαν .
Οι άνδρες στον εμφύλιο επιστρατευθήκαν βιαίως περίπου 10 άτομα.
Με το παιδομάζωμα πήραν 20 παιδιά, γύρισε μόνο μια κοπέλα. Από τους κατοίκους δύο οικογένειες υπάρχουν σήμερα στο Σκοπό, μία στην Αχλάδα και μια κάπου στη Θεσ/νίκη . Οι υπόλοιποι κάτοικοι βρίσκονται στις Ανατολικές χώρες .
Σήμερα το χωριό είναι τελείως κατεστραμμένο και τα κτήματα έμειναν για βοσκή στο Δημόσιο.
ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Πληθυσμός κατά τις απογραφές
Έτος 1928 Παπαδιά (98) κάτοικοι
1940 (149).
Παπαδιά καζά Φλωρίνης, χριστιανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].
Παππαδιά Φλωρίνης, 70 χριστιανοί κάτοικοι [Σχινάς 1886].
Παπαδιά, το 1902 είχε οκτώ οικογένειες [Πετσίβας].
Παπαδιά: «Απεσκίρτησε τω 1903, αλλά μεταγενεστέρως επανήλθεν εις την ορθοδοξίαν. Μετά το σύνταγμα όμως εκηρύχθη σχισματικόν» [Εκκλησιαστική Αλήθεια 1909].
Παπαδιά Φλωρίνης, 73 άτομα (55 άρρενες και 18 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Παπαδιά Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Σέτινας [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Παπαδιά Φλωρίνης, 98 άτομα (44 άρρενες και 54 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Παπαδιά Φλωρίνης, 135 άτομα (75 άρρενες και 60 θήλεις), εκ των οποίων πέντε ήταν πρόσφυγες πού ήρθαν μετά το 1922 (άρρενες). Ομοδημότες ήταν 111 και ετεροδημότες 24 [Απογραφή 1928].
Παππαδιά Φλωρίνης, 149 άτομα (73 άρρενες και 76 θήλεις) [Απογραφή 1940].
Μεταπολεμικά ο οικισμός ερήμωσε. Το 1981, απογράφηκαν εδώ 17 άτομα.
Εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Αναρτήθηκε από florina-histori στις 5:32 π.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια:
Τετάρτη, 24 Μαρτίου 2010
ργούν, τα κτήματα των δικών τους αλλά και τα ξένα τα οποία νοικιάζουν ο Στεφανίδης Παντελής και ο Τζίκας ο Πέτρος.
Από τους κατοίκους του Χειμαδιού, πολλοί ζουν στο Λέχοβο, άλλοι στο Αμύνταιο, Καστοριά, Πτολεμαΐδα, Νάουσα, και στην Θεσσαλονίκη.
Στην Αμερική ζει ο γιος και τα εγγόνια του Στεφανίδη Ευάγγελου και η εγγονή τον Γ. Τάτση. Στην Αυστραλία ζει ο Στεφανίδης Ζήσης με τα παιδιά του και τα εγγόνια.
Βράπτσιν καζά Φλωρίνης, μουσουλμανικός οικισμός [Χάρτης Κοντογόνη].
Βράπτσιν Φλωρίνης, 29 μουσουλμάνοι [Χαλκιόπουλος 1910].
Βράπτιν (μαζί με τον οικισμό Χίντσκο) Σόροβιτς, 28 άτομα (10 άρρενες και 18 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913].
Βρόπφιν Φλωρίνης, αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Στρεμπρένου [ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918].
Βρόπφιν ή Βράψιν Φλωρίνης, 47 άτομα (24 άρρενες και 23 θήλεις) [Απογραφή 1920].
Μετονομασία του οικισμού από Βράπτσιν σε Χειμάδι [ΦΕΚ 346 / 4. 10. 1926].
Βράψιν, μουσουλμανικός οικισμός, έφυγαν 7 οικογένειες μουσουλμάνων (47 άτομα) [Πελαγίδης].
Χειμάδιον Φλωρίνης, 56 άτομα (37 άρρενες και 19 θήλεις), εκ των οποίων 25 ήταν πρόσφυγες πού ήρθαν μετά το 1922 (16 άρρενες και 9 θήλεις). Ένας ήταν ομοδημότης, 30 ετεροδημότες και 25 αλλοδαποί [Απογραφή 1928].
Χειμάδιον Φλωρίνης, 15 άτομα (5 άρρενες και 10 θήλεις) [Απογραφή 1940].
Στις μεταπολεμικές απογραφές ο πραγματικός πληθυσμός ήταν: 1951 (έρημο), 1961 (23), 1971 (8), Στη συνέχεια ερημώνεται.
Εργασία του συνταξιούχου Δασκάλου Κοσμά Τατσίδη, εργασία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας, Χωριά- Οικισμοί του Ν. Φλώρινας που δεν κατοικούνται, Φλώρινα Μάιος 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου