Οι ταβέρνες

 

Οι ταβέρνες την νύχτα απορροφούν το ημερήσιο άγχος

Γύρω από τα τραπέζια οι συνδαιτυμόνες

συναντούν τις μοναξιές τους

Λέξεις ασύνδετες ανταλλάσσονται κατά συρροή

Κρυφές αντιζηλίες πνίγονται

στο τρίτο ποτήρι κρασιού.

 

Στην αδιάντροπη ισοπέδωση των πάντων

οι παρόντες, ευτυχώς, εξαιρούνται

Γραβαντωμένοι μεσήλικες

μιλάνε για τα χαμένα όνειρά τους

σ’ ελαφροντυμένες δεσποινίδες

που ακκίζονται ασταμάτητα

 

Δίπλα, τραγούδια διακινδυνεύουν απεγνωσμένα

τη σωτηρία της πεθαμένης επανάστασης

Άτομα ζυμωμένα σε μάζα, έτοιμα ν’ αδράξουν

την εξουσία που, λες ότι μετέωρη κυκλοφορεί στους δρόμους

Μάταιες αναζητήσεις διεξόδων

στα ανίατα αδιέξοδα

 

Τις πρωινές ώρες εξομολογήσεις

για ανύπαρκτες περιπέτειες

Τα ταξί μοιράζουν στους κοιμισμένους δρόμους

τους εκτονωμένους πελάτες

Το πρωί θα φορέσουν πάλι τα ευγενικά χαμόγελα

στους κουφούς που κάθονται στα απέναντι γραφεία. 

1978