1.ΝΕ. Λόγια καθημερινά

1.  Όταν μιλάει, η σιγουριά του σε παρασύρει. Αν είσαι ανυποψίαστος, οικιοθελώς ευθυγραμμίζεσαι με το μήκος κύματός του. Έχει γνώμη και γνώση για τα πάντα. Ρετουσαρισμένος ξερόλας. Ένας εγκυκλοπαιδιστής της κακιάς ώρας στην εποχή της αδήριτης εξειδίκευσης. Ο στόμφος του σπάει καρύδια. Όταν σε αιχμαλωτίσει στα δίχτυα του, τα μάτια του πετάνε φωτιές, η λεκτική αθυροστομία του σε ...χτυπά αλύπητα σαν ένα σκληρό κι άπονο μαστίγιο.
   Το «θέαμα» είναι πιο παραστατικό όταν ντύνεται με «ανθρωπιστικά» χαρακτηριστικά και μοδάτες ευαισθησίες. Τότε «φτάνει» στην αποθέωση δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα. Λες και ολοκληρώνει το σπασμό του.
   Δεν ορρωδεί προ ουδενός.
   Αρκεί να ισχύουν όμως δύο «ασήμαντες» προϋποθέσεις.
   Πρώτον, να μην ενοχλεί τα υψηλά κλιμάκια που ορίζουν το εύρος της δικής του ασυδοσίας και, δεύτερον, όταν υπάρχει περίπτωση, πριν να ανοίξει το θέμα, να τρυγήσει μ’ έναν πρωθύστερο τρόπο «δι’ ίδιον όφελος» το γλυκό μέλι της υλικής ανταπόδοσης.
   Σταυροφόρος της κάθαρσης ναι! Ζιγκολό της τρέχουσας ιδεολογίας ναι! Όχι όμως και κορόιδο. Να μη γευτεί κι αυτός σαν άνθρωπος τις χαρές της σύγχρονης τεχνολογικής μας ζωής...