Φ α σ μ α τ ο σ κ ό π ι ο

Ώρες απογευματινές

ντυμένες με  κ ό κ κ ι ν α  φορέματα

βουτάνε στην ήρεμη θάλασσα

κι’ όταν προβάλλουν ξανά

αλλάζουν φιλιά

με τους  κ ί τ ρ ι ν ο υ ς  γλάρους

Η μορφή  σχεδία χαμένη

στο  γ ά λ ά ζ ι ο  πέλαγο των ματιών

Η σημαία  π ρ ά σ ι ν η  στο κοντάρι

λικνίζεται γι’ ένα απλό

ανεπαίσθητο νεύμα

Λύπες  μ α β ι έ ς  κρεμασμένες στα βλέφαρα

σκιάζουν τα μήλα των παρειών

μ’ ανταύγειες  π ο ρ τ ο κ α λ ι έ ς

Το μάτι φασματοσκόπιο

στις ισόπεδες διαβάσεις του  λ ε υ κ ο ύ.

              (Από τη συλλογή « Τα ποιήματα τη χρονιά του εγκλεισμού» 1973)