ΞΣΤ. Λόγια καθημερινά

Ενώ γύρω του η ζωή σφύζει, σαν ένα πετυχημένο πανηγύρι, ενώ πανσπερμία, ανθρώπων, ήχων και χρωμάτων τον τυλίγουν, αυτός- πώς το κατορθώνει άραγε;- έχει βάλει ολική φραγή στις αισθήσεις του και νοερά βαδίζει το δρόμο της επιστροφής στο παρελθόν, σε σταθμούς που έβαλαν τη σφραγίδα στη ζωή του.

Τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων, τα μαρσαρίσματα και  οι στρίγκλοι ήχοι των μηχανών δεν τρυπώνουν καν στο αυτί του. Οι φωνές και τα παιδικά γέλια των παιδιών στο διπλανό πάρκο δεν τον επηρεάζουν. Ούτε οι μυρωδιές και οι τσίκνες από τα μαγαζιά που σε σειρά βρίσκονται γύρω- γύρω απ’ την πλατεία.

Αυτός σταθερός, ίσως κι αόρατος απ’ τους άλλους, πορεύεται το δυσκολοδιάβατο μονοπάτι της μνήμης, ρουφώντας ζωντανά για μια ακόμα φορά χαρές, πίκρες, δισταγμούς φόβους και θαρραλέες πράξεις.

Ένα καλειδοσκόπιο συμβάντων, καταστάσεων και αισθημάτων. Κολλημένος ντιπ καταντίπ!