Η αθώα μικρή λαβωματιά

Η αθώα μικρή λαβωματιά
σε κάποια άμοιρη στιγμή,
ουδέτερη,
που δε θυμόταν πότε
όλα τα χρόνια αυτά
σιγότρωγε το μέσα του
Το ένιωσε τη στιγμή
που ταΐζε τα περιστέρια
όταν μια τρύπα άνοιξε στο στήθος
και μέσα του φάνηκε το μαύρο κενό...
Πάγωσε!
Είμαι ένα τοίχωμα! είπε,
ένα άδειο βαρέλι δίχως τα τσέρκια του
Σαν ταύρος σε κόκκινου πανιού
πρόκληση
έπεσε κατακέφαλα πάνω
σ’ αρχαίο άγαλμα.
Στη βάση του κείται
ένας σωρός άμορφος
ε π ι δ ε ρ μ ί δ ω ν

Από τη συλλογή «Τα ποιήματα τη χρονιά του εγκλεισμού»
1973