1. Στοιχεία απολογισμού ζωής – μέρος έβδομο
   Μένω με την ικανοποίηση ότι δεν εξαργύρωσα κάποια πράγματα, που άλλοι νωρίς στήθηκαν στο «ταμείο» να πάρουν την ανταμοιβή τους. Αν έχεις διάθεση να προσφέρεις κάτι είναι γιατί μέσα σου υπάρχει ένα περίσσευμα αγάπης και το δίνεις με θετική ψυχική διάθεση και αλτρουϊσμό, χωρίς να ζητάς οποιαδήποτε ανταμοιβή. Τι νόημα θα είχε τότε η λέξη προσφορά! Το χειρότερο όλων είναι ότι αρκετοί εξόφλησαν στο ταμείο ανύπαρκτες προσφορές και μ’ έναν... οργανωμένο, αλλά και ιδιαίτερα θρασύ, τρόπο οικοδόμησαν ψεύτικες ιστορίες, επιβεβαιώνοντας ο ένας το ψεύδος του άλλου, καλυπτόμενοι πίσω από καλά προετοιμασμένους μύθους.
   Ας πάει στο διάολο, μωρέ, αυτή η κωλοκατάσταση! Είναι η μόνη ανισορροπία που συμβαίνει γύρω μας; Το ερώτημα και η αγωνία μου είναι μήπως με αυτόν τον τρόπο καταγράφτηκε όλη η προηγούμενη ιστορία στην πατρίδα μας, μήπως οι ήρωες που λατρεύουμε έχουν τελικά πήλινα πόδια. Να σας ομολογήσω κάτι; Αυτή η ανασφάλεια δε μ’ αρέσει καθόλου! Μου δημιουργεί ένα αίσθημα πνιγμού. Πρέπει, σχεδόν αναγκαστικά, να δεχτούμε- θέλουμε δε θέλουμε - κάποια πράγματα, ως σταθερά. Δε γίνεται διαφορετικά. Χρειάζεται να υπάρχουν πρότυπα. Αλίμονο αν είναι διαφορετικά. Έτσι νιώθω και αυτό καταγράφω εδώ.