Το 5ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου βρίσκεται στην Παραλία Ασπροπύργου. Είναι ακριβώς πίσω από τα βενζινάδικα της Εθνικής οδού, στο ρεύμα προς Κόρινθο δεξιά, λίγο πριν αρχίσει ο ανισόπεδος κόμβος του Ασπροπύργου. Το σχολείο βρίσκεται σε μια άκρως βιομηχανική περιοχή με οξύτατα περιβαλλοντικά προβλήματα. Παρόλα αυτά δάσκαλοι και μαθητές δουλεύουμε με αστείρευτο κέφι και άριστη
Το παλιό σχολειό
Πώς τα γράμματα μαθαίναν
όταν ήτανε παιδιά
ο παππούς και η γιαγιά
Γράφουν οι μαθητές της Γ΄ τάξης
Το σχολείο και το προαύλιο
Το σχολείο ήταν ορθογώνιο και στη σκεπή είχε κεραμίδια. Δεν είχαν ορόφους, όπως τώρα. Οι αίθουσες ήταν μεγάλες για να χωράνε πολλά παιδιά. Το προαύλιο του παλιού σχολείου ήταν μεγάλο και στρωμένο με χώμα. Δεν είχαν γήπεδα και κούνιες. Τα κορίτσια έπαιζαν την ώρα του διαλείμματος «κουτσό», «σκοινάκι», «περνά, περνά η μέλισσα» και άλλα παιχνίδια.
Αλέξανδρος Μουζάκης Αμαρίλντο Σουλένι
Τα θρανία και ο πίνακας
Τα θρανία παλιά ήταν ξύλινα. Το κάθισμα και ο πάγκος ήταν κολλημένα. Το κάθισμα ήταν σαν παγκάκι. Σε κάθε θρανίο καθόντουσαν πολλοί μαθητές μαζί. Οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθούν με σταυρωμένα χέρια το μάθημα και να σηκώνονται όρθιοι όταν εξετάζονται. Ακόμη, έπρεπε να φέρνουν ένα ξύλο κάθε μέρα για τη σόμπα της τάξης.
Ο πίνακας ήταν μαύρος και έγραφαν σε αυτόν με άσπρες κιμωλίες. Ο μαυροπίνακας ήταν κρεμασμένος στον τοίχο ή στηριζόταν σε τρία ξύλινα πόδια.
Γιώργος Γκούμας, Κλάιντι Μάρα, Γιώργος Ζαφειρόπουλος
Δάσκαλος
Ο δάσκαλος παλιά ήταν αυστηρός. Χρησιμοποιούσε τη βέργα για να τιμωρήσει τους μαθητές που έκαναν αταξίες ή δε μελετούσαν τα μαθήματά τους. Ο δάσκαλος, όταν έκανε μάθημα, καθόταν στην έδρα. Ήταν ένα ξύλινο τραπέζι. Πάνω στην έδρα υπήρχε το μελανοδοχείο, η πένα, τα βιβλία του δασκάλου, η βέργα και ένα βάζο με λουλούδια. Η έδρα ήταν πάνω σε ένα ξύλινο βάθρο. Το βάθρο υπήρχε για να είναι ο δάσκαλος πιο ψηλά και να βλέπει καλύτερα όλους τους μαθητές.
Χριστίνα Λαπούσι, Ραϊφέ Μουμίν Ογλού , Βάσω Βελίκη, Ιωάννα Ισαακίδη
Η μαθητική ποδιά
Οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να πηγαίνουν στο σχολείο φορώντας συγκεκριμένο ρούχο, τη μαθητική ποδιά. Η μαθητική ποδιά είχε μπλε χρώμα. Η ποδιά των κοριτσιών ήταν σα ρόμπα που έκλεινε μπροστά με κουμπιά. Στη μέση υπήρχε ένα λεπτό ζωνάκι και είχε άσπρο δαντελένιο γιακά. Επίσης στα μαλλιά τους φορούσαν μπλε ή άσπρη κορδέλα. Τα αγόρια φορούσαν και αυτά ποδιά σε μπλε χρώμα που ήταν σαν μπουφάν και έκλεινε με φερμουάρ.
Αντώνης Δρόσος Άκης Ασημακόπουλος
Σάκα
Τα παιδιά έβαζαν τα πράγματά τους σε υφασμάτινες τσάντες ή υφαντές στον αργαλειό που τις έφτιαχναν οι μανούλες τους. Αργότερα, κυκλοφόρησαν οι δερμάτινες τσάντες, οι σάκες, πού ήταν μαύρες ή καφέ. Οι δερμάτινες σάκες κούμπωναν με ένα ή δύο κουμπώματα και υπήρχαν και αυτές που είχαν μια μικρή κλειδαριά. Ο μαθητής πρόσεχε τη σάκα «σαν τα μάτια του».
Σταυρούλα Τσάκωνα Στέφανος Δρόσος
ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΚΑΣ
Η πλάκα και το κοντύλι
Η πλάκα ήταν ένα μικρό μαύρο πινακάκι και το κοντύλι ήταν σαν μία κιμωλία. Τα μικρά παιδιά έγραφαν πάνω στην πλάκα με το κοντύλι γράμματα και λέξεις και έκαναν πράξεις. Η πλάκα γύρω-γύρω είχε ένα ξύλινο πλαίσιο. Πάνω στο πλαίσιο ήταν δεμένο με σκοινάκι ένα σφουγγάρι, σπόγγο το έλεγαν, για να σβήνουν.
Λάουρα Χάσα, Αγγελική Σαλαμούρα
Πένα και μελανοδοχείο
Στις πιο μεγάλες τάξεις τα παιδιά χρησιμοποιούσαν πένα. Το κάθε παιδί κουβαλούσε στο σχολείο τα δικά του. Τα θρανία είχαν μία ειδική θήκη για να τα βάζουν. Όταν ήθελαν να γράψουν, βουτούσαν την πένα μέσα στο μελανοδοχείο και έγραφαν στο τετράδιο. Έπρεπε να προσέχουν πόσο μελάνι θα βάλουν, για να μην μουντζουρώνουν το τετράδιό τους.
Λάουρα Χάσα, Αγγελική Σαλαμούρα
Τετράδια
Τα τετράδια δεν είχαν πολύχρωμες εικόνες, όπως τα δικά μας. Είχαν πράσινο, γαλάζιο, ροζ ή κίτρινο ξεθωριασμένο χρώμα και πάνω είχε σχέδια από την παιδική καθημερινότητα. Τα παιδιά προσπαθούσαν να τα κρατούν καθαρά και ατσαλάκωτα για πολύ καιρό, επειδή ο δάσκαλος έλεγε: «Το τετράδιο είναι ο καθρέφτης του μαθητή».
Κωνσταντίνα Λαζαρίδη, Ξανθή Αλεξίου
Κασετίνα και μολύβια
Αργότερα κυκλοφόρησαν οι πρώτες κασετίνες σε σχήμα ορθογώνιο. Ήταν ξύλινες και άνοιγαν με ένα συρταρωτό καπάκι. Στο καπάκι είχε μικρές ζωγραφιές. Μέσα έβαζαν μολύβια, γόμες, χάρακες. Τα φτωχά παιδιά που δεν είχαν μολύβια, έκοβαν ένα μολύβι στα δύο για να το μοιραστούν με τα αδέρφια τους.
Κωνσταντίνα Λαζαρίδη, Ξανθή Αλεξίου
Δημοσιεύτηκε 28th November 2012 από τον χρήστη 5ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου
Ετικέτες: ελληνική γλώσσα επαγγέλματα κείμενα παιδιών λαογραφία πολιτισμός σχολείο σχολική ζωή
Το παλιό σχολειό
Πώς τα γράμματα μαθαίναν
όταν ήτανε παιδιά
ο παππούς και η γιαγιά
Γράφουν οι μαθητές της Γ΄ τάξης
Το σχολείο και το προαύλιο
Το σχολείο ήταν ορθογώνιο και στη σκεπή είχε κεραμίδια. Δεν είχαν ορόφους, όπως τώρα. Οι αίθουσες ήταν μεγάλες για να χωράνε πολλά παιδιά. Το προαύλιο του παλιού σχολείου ήταν μεγάλο και στρωμένο με χώμα. Δεν είχαν γήπεδα και κούνιες. Τα κορίτσια έπαιζαν την ώρα του διαλείμματος «κουτσό», «σκοινάκι», «περνά, περνά η μέλισσα» και άλλα παιχνίδια.
Αλέξανδρος Μουζάκης Αμαρίλντο Σουλένι
Τα θρανία και ο πίνακας
Τα θρανία παλιά ήταν ξύλινα. Το κάθισμα και ο πάγκος ήταν κολλημένα. Το κάθισμα ήταν σαν παγκάκι. Σε κάθε θρανίο καθόντουσαν πολλοί μαθητές μαζί. Οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθούν με σταυρωμένα χέρια το μάθημα και να σηκώνονται όρθιοι όταν εξετάζονται. Ακόμη, έπρεπε να φέρνουν ένα ξύλο κάθε μέρα για τη σόμπα της τάξης.
Ο πίνακας ήταν μαύρος και έγραφαν σε αυτόν με άσπρες κιμωλίες. Ο μαυροπίνακας ήταν κρεμασμένος στον τοίχο ή στηριζόταν σε τρία ξύλινα πόδια.
Γιώργος Γκούμας, Κλάιντι Μάρα, Γιώργος Ζαφειρόπουλος
Δάσκαλος
Ο δάσκαλος παλιά ήταν αυστηρός. Χρησιμοποιούσε τη βέργα για να τιμωρήσει τους μαθητές που έκαναν αταξίες ή δε μελετούσαν τα μαθήματά τους. Ο δάσκαλος, όταν έκανε μάθημα, καθόταν στην έδρα. Ήταν ένα ξύλινο τραπέζι. Πάνω στην έδρα υπήρχε το μελανοδοχείο, η πένα, τα βιβλία του δασκάλου, η βέργα και ένα βάζο με λουλούδια. Η έδρα ήταν πάνω σε ένα ξύλινο βάθρο. Το βάθρο υπήρχε για να είναι ο δάσκαλος πιο ψηλά και να βλέπει καλύτερα όλους τους μαθητές.
Χριστίνα Λαπούσι, Ραϊφέ Μουμίν Ογλού , Βάσω Βελίκη, Ιωάννα Ισαακίδη
Η μαθητική ποδιά
Οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να πηγαίνουν στο σχολείο φορώντας συγκεκριμένο ρούχο, τη μαθητική ποδιά. Η μαθητική ποδιά είχε μπλε χρώμα. Η ποδιά των κοριτσιών ήταν σα ρόμπα που έκλεινε μπροστά με κουμπιά. Στη μέση υπήρχε ένα λεπτό ζωνάκι και είχε άσπρο δαντελένιο γιακά. Επίσης στα μαλλιά τους φορούσαν μπλε ή άσπρη κορδέλα. Τα αγόρια φορούσαν και αυτά ποδιά σε μπλε χρώμα που ήταν σαν μπουφάν και έκλεινε με φερμουάρ.
Αντώνης Δρόσος Άκης Ασημακόπουλος
Σάκα
Τα παιδιά έβαζαν τα πράγματά τους σε υφασμάτινες τσάντες ή υφαντές στον αργαλειό που τις έφτιαχναν οι μανούλες τους. Αργότερα, κυκλοφόρησαν οι δερμάτινες τσάντες, οι σάκες, πού ήταν μαύρες ή καφέ. Οι δερμάτινες σάκες κούμπωναν με ένα ή δύο κουμπώματα και υπήρχαν και αυτές που είχαν μια μικρή κλειδαριά. Ο μαθητής πρόσεχε τη σάκα «σαν τα μάτια του».
Σταυρούλα Τσάκωνα Στέφανος Δρόσος
ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΚΑΣ
Η πλάκα και το κοντύλι
Η πλάκα ήταν ένα μικρό μαύρο πινακάκι και το κοντύλι ήταν σαν μία κιμωλία. Τα μικρά παιδιά έγραφαν πάνω στην πλάκα με το κοντύλι γράμματα και λέξεις και έκαναν πράξεις. Η πλάκα γύρω-γύρω είχε ένα ξύλινο πλαίσιο. Πάνω στο πλαίσιο ήταν δεμένο με σκοινάκι ένα σφουγγάρι, σπόγγο το έλεγαν, για να σβήνουν.
Λάουρα Χάσα, Αγγελική Σαλαμούρα
Πένα και μελανοδοχείο
Στις πιο μεγάλες τάξεις τα παιδιά χρησιμοποιούσαν πένα. Το κάθε παιδί κουβαλούσε στο σχολείο τα δικά του. Τα θρανία είχαν μία ειδική θήκη για να τα βάζουν. Όταν ήθελαν να γράψουν, βουτούσαν την πένα μέσα στο μελανοδοχείο και έγραφαν στο τετράδιο. Έπρεπε να προσέχουν πόσο μελάνι θα βάλουν, για να μην μουντζουρώνουν το τετράδιό τους.
Λάουρα Χάσα, Αγγελική Σαλαμούρα
Τετράδια
Τα τετράδια δεν είχαν πολύχρωμες εικόνες, όπως τα δικά μας. Είχαν πράσινο, γαλάζιο, ροζ ή κίτρινο ξεθωριασμένο χρώμα και πάνω είχε σχέδια από την παιδική καθημερινότητα. Τα παιδιά προσπαθούσαν να τα κρατούν καθαρά και ατσαλάκωτα για πολύ καιρό, επειδή ο δάσκαλος έλεγε: «Το τετράδιο είναι ο καθρέφτης του μαθητή».
Κωνσταντίνα Λαζαρίδη, Ξανθή Αλεξίου
Κασετίνα και μολύβια
Αργότερα κυκλοφόρησαν οι πρώτες κασετίνες σε σχήμα ορθογώνιο. Ήταν ξύλινες και άνοιγαν με ένα συρταρωτό καπάκι. Στο καπάκι είχε μικρές ζωγραφιές. Μέσα έβαζαν μολύβια, γόμες, χάρακες. Τα φτωχά παιδιά που δεν είχαν μολύβια, έκοβαν ένα μολύβι στα δύο για να το μοιραστούν με τα αδέρφια τους.
Κωνσταντίνα Λαζαρίδη, Ξανθή Αλεξίου
Δημοσιεύτηκε 28th November 2012 από τον χρήστη 5ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου
Ετικέτες: ελληνική γλώσσα επαγγέλματα κείμενα παιδιών λαογραφία πολιτισμός σχολείο σχολική ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου